Pashley R., Ταξίδια στηνΚρήτη, τ. Β΄, Ηράκλειο, 1991

 «Το σώμα των γενίτσαρων αποτελείται από ντόπιους όλων των τάξεων. Είναι άμισθοι και συνήθως κακοί και σκληροί. Αυτοί που έχουν κάνει τα περισσότερα εγκλήματα είναι περιζήτητοι στα συντάγματα και χαίρουν της προστασίας των αρχηγών και των αγάδων, οι οποίοι τους χρησιμοποιούν, όταν είναι ανάγκη, είτε για να ξυλοκοπήσουν είτε για να δολοφονήσουν αυτούς που δεν συμπαθούν είτε πάλι για να υποκινήσουν στάσεις ενάντια στους υψηλοβάθμιους υπαλλήλους της Πόρτας, όπως είναι ο πασάς, ο γενίτσαρος αγάς, ο μουφτής ή ο καδής, που τελικά παραιτούνται από τη θέση τους ή φεύγουν ντροπιασμένοι». (σ. 131)

 «Πριν από δεκαπέντε μέρες, ο χριστιανός απευθυνόμενος στον μωαμεθανό φίλο του έλεγε Καλό Μπαιράμι κουμπάρη. Σήμερα ο μωαμεθανός ανταποδίδει την ευγένεια λέγοντας Καλή Λαμπρή, όταν συναντά κάποιον γνωστό του χριστιανό. Ωστόσο, ο συνήθης χριστιανικός χαιρετισμός της ανατολικής εκκλησίας αυτή την εποχή, που είναι Χριστός Ανέστη και στον οποίο πάντα απαντάνε Αληθώς Ανέστη, δεν μπορεί βέβαια να ανταλλαγεί μεταξύ των αλλοθρήσκων». (σ. 119)