Το γαϊτανάκι
Το γαϊτανάκι
Το γαϊτανάκι, πέρασε στην Ελλάδα από πρόσφυγες του Πόντου και της Μικράς Ασίας και έδεσε απόλυτα με τα άλλα τοπικά έθιμα, αφού η δεξιοτεχνία των χορευτών αλλά και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο.
Χρειάζονται δεκατρία άτομα για να στήσουν τον ιδιότυπο χορό. Ο ένας κρατά έναν μεγάλο στύλο στο κέντρο, από την κορυφή του οποίου ξεκινούν δώδεκα μακριές κορδέλες, καθεμιά με διαφορετικό χρώμα. Οι κορδέλες αυτές λέγονται γαϊτάνια και είναι αυτές που δίνουν το όνομά τους και στο έθιμο. Γύρω από τον στύλο δώδεκα χορευτές κρατούν από ένα γαϊτάνι και χορεύουν ταυτόχρονα ανά ζευγάρια, τραγουδώντας το παραδοσιακό τραγούδι.
Καθώς κινούνται γύρω από τον στύλο, κάθε χορευτής εναλλάσσεται με το ταίρι του και έτσι όπως γυρνούν, πλέκουν τις κορδέλες γύρω από τον στύλο δημιουργώντας χρωματιστούς συνδυασμούς, με τον ίδιο τρόπο που έπλεκαν παλιά οι γυναίκες τα γαϊτάνια και στόλιζαν τις παραδοσιακές φορεσιές. Όταν οι κορδέλες έχουν όλες τυλιχτεί και οι χορευτές χορεύουν όλο και πιο κοντά στο κοντάρι, αντιστρέφεται η φορά του χορού και αφού τα γαϊτάνια ξετυλιχτούν οχορός τελειώνει.
Δώδεκα οι κορδέλες. Δώδεκα οι χορευτές και ένας επιπλέον να κρατά γερά και σταθερά το στύλο. Δώδεκα, αριθμός συμβολικός. Δώδεκα οι θεοί του Ολύμπου, δώδεκα οι μήνες του χρόνου, δώδεκα οι Ώρες οι μυθικές θεότητες του χρόνου.
Ο κύκλος συμβολικός και αυτός. Συμβολίζει το πνεύμα της συναδέλφωσης, της αγάπης και της ομόνοιας.. Συμβολίζει το κύκλο της ζωής και τις εναλλαγές της. Από τη ζωή στο θάνατο, από τη χαρά στη λύπη, από τον χειμώνα στην άνοιξη και το αντίθετο.
Το γαϊτανάκι αποτελεί παραδοσιακή γιορτή αιώνων. Είναι ένα παγανιστικό έθιμο που έως και σήμερα χορεύεται από όλους σχεδόν τους χριστιανούς.
