Γεννημένος το 1967 και παρακολουθώντας τα σημερινά τεκταινόμενα στην ομάδα μας θυμάμαι ότι τους αγώνες του ΑΡΗ με Περούτζια, Μπενφίκα, Σαιντ Ετιέν…… τους ακούγαμε κρυφά στο ραδιοφωνάκι στην τάξη των Αγγλικών στο φροντιστήριο, τις Κυριακές πιάναμε κάποιους “θείους” από το χεράκι έξω από την Θ2 και τους παρακαλούσαμε να μας βάλουν μέσα (ήμασταν ανήλικα τότε) να δούμε Κούη, Σεμερτζίδη, Φοιρό, Βένο,Γκουϊντάρ, Πατζιαρά, Χατζηαντωνίου, Πανόφ, Νίκιτς και όλα τα άλλα παιδιά της ομάδας, το γεμάτο μέχρι καρφίτσα Καυτατζόγλειο σε πρεμιέρα με την ΑΕΚ (Νίκιτς, Μπάχτιτς,…..), το τρελό γκολ του Βελώνη στο 90φεύγα μέσα στο Χαϊδάρι, εγώ και ένας μόνο ακόμη φίλος μου (ο Φώτης) περιμέναμε με αγωνία ένα ολόκληρο απόγευμα έξω από τα γραφεία στην Παπαναστασίου τον Γκάλη, για να δούμε αν τελικά ανανέωσε το συμβόλαιό του με τον τότε πρόεδρο της ομάδας, την δική μας  (με συμμαθητές από το Λύκειο) γωνιά πίσω από τον πάγκο στο τότε Παλέ και τις μονομαχίες του Στηβ (Γιατζόγλου) με τον δικό μας Νικ, το γλυκό για μας αλλά ξυνό για τους αντιπάλους σουτ του Χ. Παπαγεωργίου, ότι χωρίς δεύτερη σκέψη είχα δώσει  τότε 1000 δρχ. (ολόκληρο Χριστουγεννιάτικο δώρο) για εγγραφή μου στον ΣΦΑΧ, την κίτρινη κερκίδα, την ώρα που πριν λίγα χρόνια ήμασταν παρέα σε κάποιο ουζερί  Δυτ. Συνοικίας  και ενώ τους μιλούσα για την ομάδα μας πετάχτηκε ένας άλλος πελάτης του ουζερί και μου είπε: «Επειδή σε βλέπω άρρωστο Αρειανάκι, άκου να σου πω……» (από προχθές ο Τέο, αυτός ήταν ο άλλος πελάτης, μας βλέπει από ψηλά) και φυσικά άπειρες άλλες ένδοξες στιγμές αυτής της ομάδας (μπαράζ Πρωταθλήματος στο Βόλο, Μπόκα, Αθλέτικο, Ερ. Αστέρα, …. ).

Σήμερα θέλω να παρακαλέσω με κάθε ειλικρίνεια όλους τους ανθρώπους (αθλητές, γυμναστές, προπονητές, μετόχους, διοικούντες, παλαίμαχους??) που βρίσκονται γύρω από την τεράστια αυτή ομάδα να αναλογιστούν:

Γιατί το πάλαι ποτέ «Χαριλάου» σήμερα λέγεται «Κλεάνθης Βικελίδης»;

Γιατί το Παλέ μετονομάστηκε σε «Nick Galis Hall»;

Γατί το προπονητικό μας κέντρο ονομάζεται «Δασυγένειο»;

Γιατί το κλειστό της Θ1 μετονομάστηκε σε «Κλειστό Γυμναστήριο Μάκης Νάτσης»; (Μας κυνηγούσε αν φορούσαμε τα ίδια παπούτσια έξω στο δρόμο και μέσα στο κλειστό, όταν προπονούμασταν στο Μπάσκετ του ΑΡΗ)

Γιατί η οδός πίσω από την Θ3 μετονομάστηκε σε «Αλκέτα Παναγούλια» (6 στα 6 έκανε ο άνθρωπος στα τελευταία 6 μιας χρονιάς, για όσους θυμούνται);

Η ευρύτερη αλλά και η στενότερη Ιστορία πάντα δίνει ευκαιρίες σε κάποιους να γράψουν σε αυτήν το όνομά τους με χρυσά γράμματα.

Ποιος έχει άραγε σειρά να γραφτεί τώρα με χρυσά γράμματα στην Ιστορία αυτής της τεράστιας ομάδας;

Με εκτίμηση

Ένας αγνός Αρειανός.