Ενοιωσε την ανάγκη να έχει λίγες σταγόνες αλήθειaς…

Στάθηκε…

Κατέβηκε χαμηλά….

Εκεί στο πλούτο των αληθινών ανθρώπων….

Εκεί διέκρινε τα όνειρα…

Τα πορφυρά….

Αυτά που βλέπει ο ήλιος…

Αυτά που χαϊδεύει ο άνεμος….

Αναρωτήθηκε αν του έφταναν…

Στη καρδιά του ένα πάθος ελπίδας…

Τόσο καιρό στη πορεία του εκείνο πρόσμενε….

Κι άναψε τη φωτιά…

Εκαψε τα ζιζάνια.

Και κράτησε τα άκαυτα….

Εκείνα που τον ζέσταναν….