30 χρόνια προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση στο πλαίσιο της σύμβασης της Βαρκελώνης και του Προγράμματος Δράσης για τη Μεσόγειο(ΡΑΜ), 21 παράκτιες χώρες.

Η ΡΑΜ υποστηρίζει ότι η Μεσόγειος αν και αποτελεί το 1% της έκτασης των θαλασσών του πλανήτη, είναι το σημείο που διακινείται το 30% της παγκόσμιας ναυσιπλοΐας και τα 200 τάνκερς που τη διασχίζουν καθημερινά αποτελούν το 28% της διακίνησης των καυσίμων.

Ο Ρομπέρτο Πατρούνο, ναύαρχος και διευθυντής του περιφερειακού κέντρου του ΡΑΜ σημειώνει ότι ετησίως διακινούνται το λιγότερο 400 εκατομμύρια τόνοι πετρελαίου, ενώ το νούμερο αυτό θα διπλασιαστεί μέσα στην επόμενη δεκαετία.

Παρά τις προσπάθειες λοιπόν που καταβάλλονται για τον καθαρισμό της, αποτελεί έναν γιγάντιο σκουπιδοτενεκέ που δέχεται πλήθος λυμάτων στα γαλάζια της σπλάχνα.

Σύμφωνα με στοιχεία που συλλέγονται από δορυφόρους, 80 κρούσματα περιορισμένης ρύπανσης σημειώνονται σε καθημερινή βάση!

Πλωτές εγκαταστάσεις, διυλιστήρια και πετροχημικές βιομηχανίες ευθύνονται για τους χιλιάδες τόνους πετρελαϊκών ρύπων που επιβαρύνουν τη Μεσόγειο κάθε χρόνο.

Οι κύριοι όμως ρυπογόνοι παράγοντες έρχονται από τη ξηρά. Η δημογραφική αύξηση, ο τουρισμός καθώς και η αστικοποίηση έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των μη επεξεργασμένων οργανικών υλών που φτάνουν στη θάλασσα.

600,000 τόνους τέτοιων ρύπων ετησίως ρίχνουν μόνο τα τρία μεγάλα ποτάμια, Πάδος, Ροδανός και ‘Εβρος.

Απαγορευμένες ουσίες (PCB, DDT) που αποθηκεύουν κοντά στις ακτές, χώρες που δεν γνωρίζουν πώς να τις εξουδετερώνουν, αζωτούχες ουσίες από τα λύματα υδροκαλλιεργειών, μονάδες αφαλάτωσης είναι μερικές ακόμα από τις λιγότερο γνωστές πηγές ρύπανσης της Μεσογείου.