Ο αριθμός Φ.

Ας δούμε κατ' αρχήν την αριθμητική σειρά (ή ακολουθία ) του Φιμπονάτσι.

0,1,1,2,3,5,,8,13,21,,34,55,,89,144,233,377,610,987,1597,2584,4181,6565, κοκ που όπως βλέπετε  κάθε αριθμός από τον 3ο και πέρα είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγουμένων του.

Ο αριθμός Φ , που ως γνωστό ισούται με 1,618 προκύπτει από την αριθμοσειρά του Φιμπονάτσι -μια αριθμητική πρόοδο όπως λέμε στα Μαθηματικά που είναι διάσημη όχι μόνο επειδή το άθροισμα δύο συνεχόμενων αριθμών ισούται με τον επόμενο αριθμό, αλλά και διότι το πηλίκο δύο συνεχόμενων αριθμών κατέχει την εκπληκτική ιδιότητα να προσεγγίζει τον αριθμό Φ, δηλ το 1,618, το οποίο στο μυθιστόρημα "Ο κώδικας Ντα Βίντσι" αναφέρεται ως "Η Θεϊκή Αναλογία". Και είναι "Θεϊκή", εξηγεί στο βιβλίο ο Αμερικάνος καθηγητής Ρόμπερτ Λάγκτον διότι "φυτά, ζώα και άνθρωποι, κατέχουν ιδιότητες διαστάσεων που προσεγγίζουν με σχεδόν τρομακτική ακρίβεια στην αναλογία του Φ με τη μονάδα".

Και εξηγεί με απτά παραδείγματα στους φοιτητές του(πάντα στο μυθιστόρημα) αυτή την "Θεϊκή Αναλογία".

*** Διαιρέστε τον αριθμό των θηλυκών μελισσών με εκείνον των αρσενικών σε οποιαδήποτε κυψέλη στο κόσμο και θα βρείτε πάντα τον ίδιο αριθμό: το Φ.

*** Μετρήστε την απόσταση από την κορυφή της κεφαλής σας μέχρι την άκρη των δακτύλων των  ποδιών σας στο πάτωμα. ΄Επειτα, διαιρέστε αυτόν τον αριθμό με την απόσταση από τον αφαλό σας έως το πάτωμα. Ξέρετε τι νούμερο θα βρείτε; Ναι, το Φ πάλι. 1,618.

*** Μετρήστε την απόσταση από την αρχή του ώμου σας ως την άκρη των δακτύλων των χεριών σας. Διαιρέστε αυτόν τον αριθμό δια εκείνου της απόστασης από τον αγκώνα έως την άκρη των δακτύλων. Πάλι Φ!

Αυτή τη "Θεϊκή" αναλογία χρησιμοποίησαν οι πρόγονοί μας για την κατασκευή του Παρθενώνα. Μάλιστα στην Ελληνική βιβλιογραφία, την παραμαθηματική λέγεται ότι ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Φειδία, αρχιτέκτονα του ναού της Ακρόπολης. Τη χρησιμοποίησε ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι όταν ζωγράφιζε τον άνθρωπο του Βιτρούβιου. Τη συναντάμε σαν αρχιτεκτονική διάσταση, στις πυραμίδες της Αιγύπτου, στην οργανική δομή των σονατών του Μότσαρτ, στην 5η Συμφωνία του Μπετόβεν, καθώς βέβαια και στην γεωμετρία, όπου ο Φ ισούται με τον λόγο της πλευράς ενός κανονικού πενταγώνου προς τη διαγώνιό του. Εάν μάλιστα χαράξουμε όλες τις διαγώνιές του, τότε η κάθε μία τέμνει την άλλη με αυτή τη λεγόμενη και "χρυσή αναλογία" από τους μαθηματικούς. Από τις διαγωνίους αυτές προκύπτει η περίφημη "πεντάλφα" που καθορίζει το σχήμα των αστέρων που υπάρχουν σε πολλές σημαίες του κόσμου.