Κατάλυση ονομάζεται το φαινόμενο κατά το οποίο μια ουσία, με την παρουσία του σε μικρά ποσά, αυξάνει την ταχύτητα μιας αντίδρασης, ενώ στο τέλος της αντίδρασης παραμένει ουσιαστικά αμετάβλητη τόσο στη μάζα όσο και στη χημική της σύσταση.:
Ο πυρολουσίτης (MnO2 ) δρα ως καταλύτης και διασπά το υπεροξείδιο του υδρογόνου σύμφωνα με την αντίδραση:
H2 Ο2 H2 Ο + ½ Ο2
Αυτοκατάλυση έχουμε όταν ένα από τα προϊόντα της ίδιας της αντίδρασης δρα ως καταλύτης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτοκατάλυσης είναι η οξείδωση του οξαλικού οξέος (COOH)2 με υπερμαγγανικό κάλιο KMnO2 παρουσία θεϊκού οξέος. Τα ιόντα Mn+2 καταλύουν την αντίδραση :
5(COOH)2 (aq) + 2KMnO4 (aq) + 3H2 SO4 (aq) 10CO2 (g) + 2MnSO4 (aq) + K2 SO4 + 8H2 O
Έτσι η ταχύτητα της αντίδρασης στο ξεκίνημα είναι μικρή και αυξάνει προς το τέλος της αντίδρασης. Προσθέτοντας στο διάλυμα μικρή ποσότητα ένωσης που περιέχει ιόντα Mn+2 αυτά δρουν καταλυτικά και επιταχύνουν την αντίδραση.
Απαιτούμενα όργανα και αντιδραστήρια
δοκιμ.σωλήνας ευρύστομος | Η2 Ο2 |
στήριγμα δοκιμ.σωλήνων | ΜnO2 (s) |
παρασχίδα ξύλου(καλαμάκι) | |
λύχνος Bunsen |
ΟΔΗΓΙΑ
Απαιτούμενα όργανα και αντιδραστήρια
δοκιμ.σωλήνας ευρύστομος | KMnO4 (aq) 0,01Μ |
στήριγμα δοκιμ.σωλήνων | (COOH)2 0,1 Μ(s) |
Η2 SO4 2 M | |
MnCl2 ή MnSO4 (s) |
ΟΔΗΓΙΑ