Ανέβηκε το 441 ή το 442 π.Χ. (Στίχοι :1353)
Ο χορός αποτελείται από Θηβαίους γέροντες ευγενείς.
Πρόσωπα: Αντιγόνη, Ισμήνη, Κρέοντας, Φύλακας, Αίμονας,
Τειρεσίας,΄Αγγελος, Ευρυδίκη, Εξάγγελος.
Στον πρόλογο του έργου συναντάμε την Αντιγόνη χαράματα έξω απ' το παλάτι του Κρέοντα να ανακοινώνει στην αδερφή της, την Ισμήνη, την απόφαση της ν' αψηφήσει τη διαταγή του Κρέοντα και να θάψει τον αδερφό της. Εκείνη τρομαγμένη αρνείται να συμπράξει. θεωρεί ότι οι νόμοι του βασιλιά δεν επιδέχονται αμφισβήτηση.
Ακολουθούν οι προγραμματικές δηλώσεις του Κρέοντα στο χορό που αποτελεί και το συμβούλιο των ευγενών που πλαισιώνει το βασιλιά.
Φύλακας έρχεται τρομοκρατημένος και αναγγέλλει ότι κάποιος έθαψε το νεκρό Πολυνείκη. Ο Κρέοντας βλέπει σκευωρία των πολιτικών του αντιπάλων και απειλεί τους πάντες και τα πάντα αν δεν του φέρουν το δράστη.
Ακολουθεί χορικό, ύμνος στις δυνάμεις του ανθρώπου.
Ο ίδιος φύλακας επιστρέφει με την Αντιγόνη που τη συνέλαβαν καθώς προσπαθούσε να ανακουφίσει το νεκρό. Η έκπληξη του Κρέοντα είναι μεγάλη. Η Αντιγόνη δεν αρνείται, δεν μεταμελεί. θεωρεί αυτονόητο ότι πρέπει να υπακούσει στο θεϊκό νόμο που επιβάλει την ταφή των νεκρών.
Φέρνουν έξω και την Ισμήνη που θεωρείται συνένοχη. Όλως παραδόξως η Ισμήνη παραδέχεται ότι συμμετείχε, προκαλώντας οργή και αγανάκτηση στην Αντιγόνη.
Η Αντιγόνη πρέπει να θανατωθεί. χορός αρχικά και ο Αίμονας ( γιος του Κρέοντα και αρραβωνιαστικός της Αντιγόνης) αργότερα προσπαθούν να μεταπείσουν τον Κρέοντα. Οι σχέσεις πατέρα και γιου κλονίζονται.
Ακολουθεί χορικό, ύμνος στον έρωτα. Στη συνέχεια έχουμε τον κομμό της Αντιγόνης.
Τη φυλακίζουν σε μια σπηλιά. Ο Τειρεσίας έρχεται να αναγγείλει δεινά. Τα λόγια του φοβίζουν τον Κρέοντα που επιτέλους κάμπτεται.
Τρέχει να την αποφυλακίσει αλλά είναι αργά.
Αγγελική ρήση μας πληροφορεί για το τραγικό τέλος Αίμονα και Αντιγόνης.
Συντετριμμένος εμφανίζεται ο Κρέοντας κρατώντας στα χέρια του το πτώμα του γιου του.
Δεύτερος αγγελιαφόρος έρχεται και ανακοινώνει νέες συμφορές από το εσωτερικό του παλατιού αυτή τη φορά. Η γυναίκα του Κρέοντα Ευρυδίκη ακούγοντας για το χαμό του γιου της αυτοκτονεί. Ο Κρέοντας καταρρέει.
Αφού μεταμέλησε, έστω και αργά, γιατί τόσο σκληρά τιμωρήθηκε;