προσφοιτᾶ ὁ μὲν πρὸς μυροπωλείον ο δε  πρὸς κουρεῖον,  ὁ δ' ὅποι ἂν τύχῃ

ἂν μὲν γὰρ κόσμιοι ὦσιν, καὶ τὸ γῆρας μετρίως ἐστὶν ἐπίπονον

ὁ κατήγορος ἂν ἐπιδεῖξαι σαφέστατα μόνος ἀνθρώπων

Βούλει οὖν αὐτὸν πείθωμεν, ἂν δυνώμεθά πῃ ἐξευρεῖν, ὡς οὐκ ἀληθῆ λέγει;

ἂν δὲ  ὥσπερ ἄρτι σκοπῶμεν, ἅμα αὐτοί τε δικασταὶ καὶ ῥήτορες ἐσόμεθα.

εἰ γὰρ  ἐκεκτήμην οὐσίαν, ἐπ' ἀστράβης ἂν ὠχούμην

σιωπᾶ (τί γὰρ ἂν καὶ ἔλεγεν;)

τοῦτο δὲ ποιοῦσιν οἳ ἂν μὴ αὐτοὶ ταῦτα κτήσωνται·

ταῦτα παραιτησόμεθα ῞Ομηρόν μὴ χαλεπαίνειν ἂν διαγράφωμεν.

῍Αν ἄρ' ἄλλον τινὰ λαμβάνῃ ψευδόμενον ἐν τῇ πόλει, κολάσει ;

Διὰ τί γὰρ ἂν καὶ τύχοιμι τοιούτων ὑμῶν;

ἄν  μοι ἑπομένῳ χρῇ καὶ δυναμένῳ καθορᾶν, πάνυ μοι μετρίως χρήσῃ.

ἀλλ' οὐδ' ἂν αὐτὸς φήσειεν, εἰ μὴ βούλοιτο ψεύδεσθαι

ἀλλ' οὐδ' ἂν εἷς ἀποδείξειεν  ὅτι εἰμὶ θρασὺς

ἄν  μέν τις θερμότης τῷ  δίψει προσῇ, τὴν τοῦ ψυχροῦ ἐπιθυμίαν προσπαρέξει.

οὗτος ὅρος ἐστὶν δικαιοσύνης, ἃ ἂν λάβῃ τις ἀποδιδόναι.

ὦ Σώκρατες, ἄν  τι  πάθωμεν πλημμελὲς, ἀφίεμέν σε καθαρὸν

Τοῖς ἐχθροῖς ἀποδοτέον ὅτι ἂν τύχῃ ὀφειλόμενον;

Ἴσως οὖν ἄν εἴποιεν οἱ πολλοί ὡς ἄδικον τοῦτο ἐστί

Εἰκὸς μέν, ἔφη, οὓς ἄν τις ἡγῆται χρηστοὺς φιλεῖν.

καὶ ἄν  τι ἀνάπηρον γίγνηται, ἐν ἀδήλῳ κατακρύψουσιν

ἄν  μὴ αὐταὶ ἱκαναὶ ὦσι, εὑρήσουσιν ἄλλας

ἀκολούθησόν μοι, ἄν αὐτὸ ἁμῇ γέ πῃ ἱκανῶς ἐξηγησώμεθα.

σαφῶς μοι  καὶ ἀκριβῶς λέγε ὅτι ἂν λέγῃς

ἄλλως οἶμαι οἰηθῆναι ἂν τὸν τοιοῦτον.

οὐκ ἂν θαυμάσαιμι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον, εἰ μὴ οὕτως ἔχει.

Ταῦτα   ἄν  αἴσθωνται οἱ πολλοὶ,  χαλεπανοῦσι  δὴ τοῖς φιλοσόφοις

πληροῖτ' ἂν ὅ τε τροφῆς μεταλαμβάνων καὶ ὁ νοῦν ἴσχων;

 ῝Α δ' ἂν θῶνται ποιητέον τοῖς ἀρχομένοις.

Ταχὺ ἄρα ἀναλίσκονται ἄν τινες ὦσι πρόσοδοι.

Παντάπασι γάρ, ἔφη, ταῦτ' ἂν λέγοι ὁ τὸ ἀδικεῖν ἐπαινῶν.

τὰ γὰρ ταύτης μόνης ἂν πράξειεν, ἄλλης δὲ οὐδεμιᾶς.

δίκαιον εἶναι τοῖς ἀρχομένοις ποιεῖν ἃ δ' ἂν προστάττωσιν;

Μίμησιν ὅλως ἔχοις ἄν μοι εἰπεῖν ὅτι ποτ' ἐστίν;

Χαρίεις ἂν εἴη ὁ ἐν τῇ ποιήσει μιμητικὸς πρὸς σοφίαν

μνημεῖα πόλις  δημοσίᾳ ποιεῖ, ἄν καὶ ἡ Πυθία συναναιρῇ.

πρῶτον μέν, ἃ ἂν εἴπῃς, ἔμμενε τούτοις

τιμᾷ πάντα, ἄν φῇ μόνον εὔνους εἶναι τῷ πλήθει;

ἔξεστι τῷ βασιλεῖ καί τῷ τυράννῳ ὅτι ἄν βούλωνται ποιεῖν

Αλλὰ μὴν τοῦτό γε τοῦ λογιστικοῦ ἂν εἴη τοῦ ἐν ψυχῇ  ἔργον.

Ἕκαστος ἐφίεται πλουτεῖν ὅν ἄν δύνηται τρόπον

ἀλλ' οὐ θαμὰ ἐθέλει ποιεῖν τοῦτο, ἄν μὴ μέλιτός τι μεταλαμβάνῃ.

 Τὸ ἄρα τούτῳ ἐναντιούμενον τῶν φαύλων ἄν τι εἴη ἐν ἡμῖν.

ἀδύνατοι  δὲ  ἄν   ὦσιν  φανερῶς ἀποκτεῖναι, ἐπιβουλεύουσιν  λάθρᾳ

πάντας οὕς ἄν οἴωνται ἀδίκους φεύγουσιν οἱ σώφρονες

ποιήσει δε , ἃ οὐκ ἂν δέξαιτό τινα ἰδεῖν δρῶντα;