Ανέβηκε το 401 π.Χ.- δηλαδή 5 χρόνια μετά το θάνατο του Σοφοκλή
Χορός: Γέροντες από την Αττική. (Στίχοι 1779)
Πρόσωπα: Οιδίποδας, Αντιγόνη, Ξένος, Ισμήνη, Θησέας,
Κρέοντας, Πολυνείκης, Άγγελος.
Ο Οιδίποδας, ένας τυφλός ζητιάνος, μπαίνει σ' ένα χώρο ιερό με τις κόρες του και κάποιος ξένος προσπαθεί να τον διώξει. Καταλαβαίνοντας πού βρίσκεται, θυμάται χρησμό που του υποσχόταν να βρει εδώ γαλήνη, μετά τις δυστυχίες.
Οι γέροντες (χορός)τρομάζουν στο άκουσμα του ονόματος του. Όμως ο μεγάθυμος βασιλιάς τους, Θησέας, θα πάρει μια δύσκολη απόφαση.
Ο Οιδίποδας εξευμενίζει τις θεές του άλσους και στέλνει την Ισμήνη να κάνει τις υγρές σπονδές για λογαριασμό του. Ακολουθεί κομμός του Οιδίποδα και άφιξη του Θησέα. Ο Οιδίποδας διηγείται τα παθήματα του, για να δείξει ότι είναι υποκειμενικά αθώος και το ξέρει. Ο Θησέας θυμάται τις δικές του δυσκολίες και την αστάθεια των ανθρώπινων πραγμάτων και σκύβει στη δυστυχία του άλλου. θα τον ακολουθήσει σαν συνοδός, καθώς βαδίζει στο θάνατο του.
Εμφανίζεται η Ισμήνη και αναφέρει ότι τα αγόρια (Ετεοκλής και Πολυνείκης) διχογνώμησαν για τη βασιλεία. Επίκειται μάχη και σύμφωνα με χρησμό θα κερδίσει όποιος έχει το μέρος του Οιδίποδα.
Φτάνει πρώτα ο Κρέοντας με τον Ετεοκλή. Ο Οιδίποδας, παρά τις κολακείες, δεν πείθεται. Ο Κρέοντας αρπάζει τις κόρες σαν ομήρους. Η επέμβαση του Θησέα αποκαθιστά το δίκαιο. Δεύτερος και διαφορετικός ο Πολυνείκης που αναστατώνεται στη θέα του πατέρα του. Με συναίσθηση ενοχής ικετεύει για την εύνοια του πατέρα. Ο Οιδίποδας οργισμένος τον στέλνει στην καταστροφή.Ο Πολυνείκης παρακαλεί τις αδερφές του τσακισμένος, να τον θάψουν.
Ένας κεραυνός καλεί κοντά του τον Οιδίποδα στον τελευταίο του δρόμο. Με μια αγγελική ρήση συμμετέχουμε στο μυστήριο αυτού του θανάτου, που σημαίνει την είσοδο σε μια ανώτερη ζωή.
Ο Θησέας με τις κόρες του μακαρίτη, καθώς τις παρηγορεί τρυφερά και τις υπόσχεται τη βοήθεια του, κλείνει τη σκηνή.........
Στάθης Παπακωνσταντίνου (Φιλόλογος)