Διδάχτηκε μεταξύ Οιδίποδα και Αντιγόνης. (1278 στίχ)
Χορός: γυναίκες απ' την Τραχίνα
Πρόσωπα: Δηιάνειρα, δούλη τροφός,
Ύλλος, Άγγελος, Λίχας, Πρέσβυς, Ηρακλής.
Το δράμα ξεκινά με την προλογική ρήση της Δηιάνειρας (γυναίκα του Ηρακλή) που μας κατατοπίζει σχετικά με την προϊστορία του έργου. Περιμένει με το γιο της Ύλλο στην Τραχίνα το γυρισμό του Ηρακλή.
Εκείνος της μηνάει ότι θα έρθει. Στέλνει όμως εκ των προτέρων μια βασιλοπούλα, την Ιόλη, στο σπίτι του. Ο κήρυκας Λίχας της λέει ψέματα, αλλά ένας άλλος αγγελιαφόρος της αποκαλύπτει ότι η καρδιά του Ηρακλή ανήκει πλέον στην παλλακίδα του.
Αυτή δεν μοιάζει με τη Μήδεια, δεν τρέφει μίσος. θυμάται ένα ερωτικό φίλτρο που της έδωσε απ' το αίμα του, πεθαίνοντας ο Κένταυρος Νέσσος που, αν χρησιμοποιηθεί, θα της δώσει την αγάπη του Ηρακλή.
Διαποτίζει το επίσημο ρούχο του Ηρακλή και του το στέλνει για μια επίσημη θυσία. Το αίμα όμως είχε μολυνθεί με το βέλος του Ηρακλή και ήταν πλέον ένα θανάσιμο δηλητήριο.
Επιστρέφει ο Ύλλος και διηγείται πως αφόρητοι πόνοι έζωσαν τον Ηρακλή και τώρα έρχεται ετοιμοθάνατος. Η Δηιάνειρα μπαίνει στο νυφικό θάλαμο και αυτοκτονεί. Ύστερα μεταφέρεται και ο Ηρακλής που ύστερα από κώμα συνέρχεται για νέα βάσανα. Θρηνεί, φωνάζει απειλεί. Όταν άκουσε για το δηλητήριο του Νέσσου, παραδίνεται στη μοίρα του.
Παλιοί χρησμοί, το ξέρει, ξεπληρώνονται τώρα. Δίνει οδηγίες στο γιο του να ετοιμάσει την ταφική πυρά στο όρος Οίτη και να πάρει γυναίκα του την Ιόλη.
Η πομπή που συνοδεύει τον ήρωα στο θάνατο, αφήνει τη σκηνή..