Τα προβλήματα αυτά δεν οφείλονται σε νοητικά ή ψυχο-περιβαλλοντο-εκπαιδευτικά αίτια, αλλά σε νευρολογικούς και συνήθως κληρονομικούς λόγους.

Ενώ οι δυσλεκτικοί στατιστικά υπολογίζονται στο 3-5 % του ελληνικού πληθυσμού,  μόλις το 20 % αυτών έχουν διαγνωσθεί, ιδιαίτερα στην Γ΄ Λυκείου για να εξετασθούν προφορικά στις πανελλαδικές εξετάσεις και οι υπόλοιποι παραμένουν χωρίς διάγνωση.

Τα συμπτώματα εμφανίζονται ήδη από την προσχολική ηλικία και τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού.

Προσχολικά: Κληρονομικότητα, πρόβλημα συντονισμού πράξεων βραδύτητα σε διαδοχή κινήσεων (π.χ. ντύσιμο, δέσιμο κορδονιών)

Στο σχολείο: Διαβάζει αργά και με λάθη, πηδάει σειρές, αντικαθιστά λέξεις, είναι ανορθόγραφο, δυσκολεύεται στην βραχύχρονη μνήμη και στην αποστήθιση. Αντιστρέφει τη σειρά αλληλουχίας λέξεων, πχ μήνες, μέρες βδομάδας, αλλά και λέξεις μέσα στην πρόταση.

Δυστυχώς λόγω κυρίως άγνοιας, τα άτομα αυτά χαρακτηρίζονται από κακούς εκπαιδευτικούς ως «καθυστερημένα», ή με άλλους άκομψους χαρακτηρισμούς, με καταστρεπτικά αποτελέσματα

Σκέφτεται κυρίως με εικόνες και συνήθως αριστεύει σε πρακτικά μαθήματα ενώ αποτυγχάνει στα θεωρητικά.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι η δυσλεξία δεν είναι ασθένεια, αλλά μια δυσκολία λόγω του διαφορετικού τρόπου λειτουργίας του εγκεφάλου. Τα δυσλεκτικά άτομα είναι κατά κανόνα ευφυή (η δυσλεξία δεν συνυπάρχει με νοητική καθυστέρηση), ενώ μπορεί να βρεθεί δυσλεκτικός με πρόβλημα διάσπασης προσοχής, παρορμητικότητας, η υπερκινητικότητας

 Συνήθως την υποψία για την ύπαρξη του προβλήματος βάζει στο γονιό κάποιος/α  ευαισθητοποιημένος δάσκαλος/α. Αν ο γονιός δεν «παρεξηγηθεί», αρχίζει το «ψάξιμο».

Η Αντιμετώπιση έγκειται στην άμβλυνση – μείωση των συμπτωμάτων. Με δεδομένο ότι τα δυσλεκτικά άτομα είναι κατά κανόνα ευφυή, μπορούμε να έχουμε πολύ καλά αποτελέσματα. Η έγκαιρη διάγνωση βοηθάει εξαιρετικά. Επίσης λόγω του προβλήματός τους, η ενθάρρυνση, ο έπαινος, τα θετικά σχόλια, η αξιοπρεπής αντιμετώπιση, η απουσία συγκρίσεων, δίνουν θετικά αποτελέσματα.

Στη χώρα μας, το πρόβλημα όπως όλα τα εκπαιδευτικά θέματα αντιμετωπίζεται δυστυχώς «εξετασιοκεντρικά». Το μόνο μέλημα της πολιτείας μας είναι το πώς θα εξετασθεί ο μαθητής. Τα ΚΔΑΥ, δίνουν πιστοποίηση ότι ο μαθητής είναι δυσλεκτικός για να εξετάζεται προφορικά (πάλι καλά) και πέραν τούτου ουδέν.

Στον ιδιωτικό τομέα λόγω του «οικονομικού ενδιαφέροντος» και της ασυδοσίας που υπάρχει, εκτός των σωστά εκπαιδευμένων ειδικών ψυχολόγων,  το χώρο λυμαίνονται και διάφορα μη εξειδικευμένα άτομα, που με μόνο προσόν την ταμπέλα του μαγαζιού τους, εκμεταλλεύονται την αγωνία του γονιού.

Ελπίζουμε γρήγορα να αφυπνισθούνε και κοντά στα άλλα κάτι να αλλάξει και σ’ αυτό τον τομέα.

28/8/2008

Στέλιος Μενεξής

Μαθηματικός