Login Form
Ποδηλασία
Ποδηλασία
«Όταν βλέπω έναν ενήλικο πάνω σε ένα ποδήλατο, δεν απελπίζομαι για το μέλλον της ανθρωπότητας» είχε αναφέρει κάποτε ο H.G. Wells.
Όταν ήμασταν ακόμη παιδιά το ποδήλατο αποτελούσε ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και το σύμβολο της «ξεγνοιασιάς».
Πρακτικό και ψυχαγωγικό, το ποδήλατο δεν αποτελεί μόνο ένα μεταφορικό μέσο μέσα στους ρυθμούς της πόλης αλλά και ένα χόμπι που μας προσφέρει ενέργεια, άθληση και απόδραση από την καθημερινότητα?
Έτσι λοιπόν, επέλεξα κι εγώ την ποδηλασία από μικρή κιόλας ηλικία , ως ένα από τ' αγαπημένα μου χόμπυ. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως η ποδηλασία προσφέρει γυμναστική και καλή φυσική κατάσταση. Ανεβάζει τη ψυχολογική διάθεση και μειώνει το στρες ενώ δεν απαιτεί οικονομικά έξοδα όπως καύσιμα. Επίσης αποτελεί την πιο γρήγορη μετακίνηση μέσα στην κίνηση της πόλης ενώ ταυτόχρονα μειώνει την κινητικότητα των αυτοκινήτων και την εύρεση πάρκινγκ. Μα πάνω απ' όλα η ποδηλασία θεωρείται η πιο οικολογική μετακίνηση αφού δεν προκαλεί ρύπους και φυσικά συμβάλλει στη μείωση της ηχορύπανσης και του φαινομένου του Θερμοκηπίου.
Αποτελεί μια σχέση ζωής ιδιαίτερα απολαυστική
Επομένως... Φόρτσα στο πετάλι και φύγαμε!
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
Ο Ηρακλής ήταν γιος του Δία και της Αλκμήνης. Είχε και έναν αδερφό, τον ΙΦΙΚΛΗ, ο οποίος ήταν από άλλον πατέρα (τον Αμφιτρύωνα). Χάρη στο γάλα πού ήπιε από την ΗΡΑ, (με τη βοήθεια του ΔΙΑ), έγινε ανίκητος. Σε ηλικία 8 μηνών η ΗΡΑ έστειλε δυο φίδια να πνίξουν τον Ηρακλή και τον Ιφικλή, αλλά ο Ηρακλής τα έπνιξε.
Όταν ήταν νεαρός σε κάποιο σταυροδρόμι συνάντησε την Αρετή και την Κακία. Αποφάσισε να ακολουθήσει το δρόμο της Αρετής, που θα ήταν γεμάτος κόπους και αγώνες, αλλά και καλά έργα.
Καθώς μεγάλωσε, παντρεύτηκε τη Μέγαρα, την οποία και σκότωσε μαζί με τα παιδιά τους, κάποια στιγμή που τον τρέλανε η ΗΡΑ. Για να τον συγχωρέσουν οι θεοί, η ΠΥΘΙΑ, ιέρεια του Απόλλωνα, η οποία ζούσε στο μαντείο των Δελφών , του είπε να υπηρετήσει για 12 χρόνια τον ξάδερφό του τον Ευρυσθέα. Μετά θα γινόταν αθάνατος και θα ανέβαινε στον Όλυμπο.
Πήγε στον Ευρυσθέα, που ζούσε στις Μυκήνες, παίρνοντας μαζί και τον ανιψιό του τον ΙΟΛΑΟ. Εκεί έκανε τους παρακάτω 12 ΑΘΛΟΥΣ του:
Το λιοντάρι της Νεμέας (Έτρωγε ζώα και ανθρώπους. Το ζάλισε χτυπώντας το με ένα ρόπαλο, το έπνιξε και πήρε το δέρμα του, τη ΛΕΟΝΤΗ, για ασπίδα προστασίας, καθώς δεν το τρυπούσαν βέλη)- Η Λερναία Ύδρα (Φοβερό νερόφιδο με εννιά κεφάλια, που έβγαζαν φωτιά. Της έκοψε τα κεφάλια και τα έκαψε με τη βοήθεια του Ιόλαου.)
- Ο κάπρος του Ερύμανθου (Φοβερό αγριογούρουνο, το οποίο έπιασε ζωντανό και το πήγε στον Ευρυσθέα.)
- Το ελάφι με τα χρυσά κέρατα (Το έπιασε ζωντανό μετά από κυνήγι ενός χρόνου και το πήγε στον Ευρυσθέα. Κατόπιν το ελευθέρωσε καθώς ήταν το ιερό ελάφι της Άρτεμης).
- Οι Στυμφαλίδες όρνιθες (Πουλιά με σιδερένια ράμφη και φτερά. Τα έβγαλε από την κρυψώνα τους χτυπώντας δύο κρόταλα της Αθηνάς και τα εξόντωσε).
- Οι στάβλοι του Αυγεία (Σκάβοντας δύο χαντάκια, για να περάσουν μέσα από τους βρώμικους στάβλους τα νερά δύο ποταμών, καθάρισε σε μία μέρα, ολόκληρα βουνά κοπριάς) .
- Ο ταύρος του Μίνωα (Ζούσε στην Κρήτη. Έβγαζε φωτιές από το στόμα. Ανεβασμένος στην πλάτη του ο Ηρακλής , πέρασε το Αιγαίο πέλαγος και τον πήγε στις Μυκήνες.)
- Τα άγρια άλογα του Διομήδη ( 4 άγρια άλογα που ζούσαν στη Θράκη και έτρωγαν ανθρώπους. Σκότωσε τον Διομήδη και τα έφερε στις Μυκήνες .)
- Η ζώνη της Ιππολύτης (Πολέμησε τις ξακουστές στην ιππασία και στο τόξο Αμαζόνες και πήρε τη ζώνη της βασίλισσάς τους Ιππολύτης.)
10. Τα βόδια του Γηρυόνη (Ο Γηρυόνης ήταν τέρας με 3 σώματα. Τα βόδια τα φύλαγε ο σκύλος του Όρθος, που είχε 2 κεφάλια και ουρά φίδι. Αφού τους σκότωσε, έφερε τα βόδια στον Ευρυσθέα.)
11.
Ο Κέρβερος του Άδη (Φοβερό σκυλί με 3 κεφάλια. Το έφερε μετά από πάλη ζωντανό στον Ευρυσθέα και το επέστρεψε πίσω στον Άδη).
12. Τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων (Όποιος τα έτρωγε έμενε πάντα νέος. Τα πήρε με την βοήθεια του Άτλαντα, τον οποίο χρειάστηκε να κοροϊδέψει για να τα πάει στον Ευρυσθέα.)
Κάθε φορά που πήγαινε κάποιο από τα φοβερά ζώα που έπιανε στον Ευρυσθέα, αυτός από το φόβο του κρυβόταν σε ένα χάλκινο πιθάρι
Επιτέλους ήταν ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.
Παντρεύτηκε την ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ, την οποία και προσπάθησε να κλέψει ο κένταυρος ΝΕΣΣΟΣ. Ο Ηρακλής τον σκότωσε, αλλά το δηλητηριασμένο αίμα του, με το οποίο πότισε η ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ τον χιτώνα του, ( όπως ψέματα της είχε πει ο κένταυρος να κάνει, ώστε να την αγαπά παντοτινά ο Ηρακλής), στάθηκε αιτία για τον χαμό του.
Τον έκαψαν πάνω σε ένα σωρό ξύλα, για να μην υποφέρει από το δηλητηριασμένο χιτώνα και μετά ανέβηκε και έζησε στον Όλυμπο, όπου και συμφιλιώθηκε με την ΗΡΑ.
Το όνομα Ηρακλής σημαίνει: αυτός που χάρη στο μίσος της ΗΡΑΣ, απέκτησε ΚΛΕΟΣ, δηλαδή μεγάλη δόξα.
Η ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ
Η ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ
Η θεά Δήμητρα, που ήταν η θεά της γεωργίας και προστάτευε όλα τα φυτά της γης, κάποτε απέκτησε με τον Δία ,μια πανέμορφη κόρη, την Περσεφόνη. Η Περσεφόνη ήταν όμως τόσο όμορφη που μόλις την είδε ο Πλούτωνας, που ήταν ο άρχοντας του Άδη, την ερωτεύτηκε και την πήρε με το ζόρι να ζήσει μαζί του στον Κάτω Κόσμο.
Όταν το έμαθε όμως η θεά Δήμητρα στενοχωρήθηκε πολύ με αποτέλεσμα να καταραστεί τη γη να μην καρποφορήσει ποτέ ξανά. Ντυμένη στα μαύρα, μ? ένα ραβδί στο χέρι, η θεά Δήμητρα γύριζε παντού αναζητώντας την πολυαγαπημένη της κόρη, την Περσεφόνη. Δε φρόντιζε πια τη γη. Τα πρόβατα και τα κατσίκια δε βρίσκανε τίποτα να βοσκήσουν , και όλοι οι άνθρωποι είχανε πάψει να σπέρνουν . Σε λίγο θ? άρχιζαν όλοι να πεθαίνουν από την πείνα.
Ο Δίας βλέποντας όλα αυτά κάλεσε τους θεούς και τις θεές να κάνουν συμβούλιο .Έτσι δεν άρχισε να βρεθεί μια λύση. Το μισό χρόνο η Περσεφόνη θα έμενε στο Κάτω Κόσμο μαζί με τον Πλούτωνα και τον άλλο μισό θα ανέβαινε πάνω στη γη και θα ζούσε με τη μητέρα της.
Έτσι η θεά Δήμητρα όλο το καλοκαίρι και την Άνοιξη ήταν χαρούμενη και φρόντιζε το θερισμό των φυτών, το μάζεμα των φρούτων και όλα όσα αφορούσε η καλλιέργεια της γης, ενώ όταν ερχόταν ο καιρός να γυρίσει η Περσεφόνη στον Άδη, η καρδιά της γέμιζε θλίψη και τότε ερχόταν το Φθινόπωρο . Τα φύλλα στα δέντρα κιτρίνιζαν , το χορτάρι έπαυε να φυτρώνει και ο καιρός γινόταν κρύος. Όσο έλειπε η Περσεφόνη ερχόταν και ο χειμώνας και το κρύο δυνάμωνε.