|
Ο Αρμόδιος και η Εντεταλμένη
Αυτοαξιολογικό μονόπρακτο - Ιούνιος 2010
Για τις «αποζημιώσεις βαθμολογητών-επιτηρητών
των Πανελλαδικών Εξετάσεων» ήταν το θέμα της συζήτησης στο blog του υφυπουργού κ. Πανάρετου. Μιλώντας για τις δυσκολίες
και τις αντιφατικές καταστάσεις που θα πρέπει να υπερβεί ένα σχολείο εθισμένο
να επενδύει στη γραφειοκρατία και στην εκτροπή από το καθαυτό παιδαγωγικό
έργο που επιφέρει η συχνή ενασχόληση βασικών παραγόντων του με τις πάσης
φύσεως «εξετάσεις» που διεξάγονται, ένας σχολιαστής σημειώνει:
Φαντασθείτε τώρα, ένα τέτοιο σχολείο, καθώς και τα κριτήρια
που το καθιστούν ελκυστικό να "εντοπισθεί", ώστε να επωμισθεί,
κατόπιν συναινέσεως του συλλόγου των διδασκόντων, το διακύβευμα
της "αυτοξιολόγησης".
Παρότι οι τρέχουσες συνθήκες είναι δραματικά διαφορετικές από αυτές του
1997-98 (βλ. εφαρμογή Ν.2525), η ποιότητα των εντεταλμένων
εισηγητών/διαχειριστών της τύχης των σχετικών προβλέψεων του νέου νόμου,
φοβάμαι ότι μόνο ένα εφιαλτικό "deja vu" μπορεί να εγγυηθεί σ' αυτούς που θα τολμήσουν να
ξανασκεφτούν/επιχειρήσουν μια υπερβατική συναίνεση/συμμετοχή στις
δρομολογούμενες διαδικασίες.
Και ώ του θαύματος:
Ο Αρμόδιος διαβάζει ένα εισαγωγικό "φωτοαντίγραφο" που τόχε, λέει, βγάλει 6-7 φορές, αλλά δεν τόδαν όλοι...
Κι ύστερα αρχίζει η Εντεταλμένη, και ζητά συγγνώμη που την έχουν φορτώσει με
πολλά εντολοδοχεία, και θα είναι δύσκολη η μέρα
σήμερα. Και δεν της τάχουν εξηγήσει επαρκώς, και
που ένα πιο ωραίο εξηγητάρι, δικό της, δυστυχώς δεν
το πήρε μαζί της. Και πιάνει πια να εξηγεί το ξένο, το στριφνό, που είναι,
λέει, καλό στα λόγια αλλά δύσκολο, κι από που κανείς ν' αρχίσει και που να
τελειώσει. Κι αφού τόχε στείλει, το ξένο, στον
Αρμόδιο όλο και κάτι θα πρέπει, ίσως, εκτός απροόπτου, μάλλον, ή μπας και
μήπως όχι, να το έχουν πάρει, οι δημοσκοπούμενοι. Κι ύστερα, όλα αυτά ωραία
είναι, αλλά για να γίνουν θέλουν φόρμες, πολλές φόρμες, και δεν υπάρχουν
εντεταλμένες φόρμες, και πως και τι, και τα λοιπά, και θάρθει
κι χειμώνας...
Κι ύστερα, λέει η Εντεταλμένη, οι δημοσκοπούμενοι, από τ' άλλα δημοσκοπεία, θέλουν να ξέρουν τι κέρδος θάχουν. Ή μήπως θάχουν ζημία;
Πάντα οι Δημοσκοπούμενοι θέλουν να ξέρουν με τι κέρδος θα αποζημιώνονται,
αλλιώς γιατί να μπλέξουν. Αυτός είναι χρόνια τώρα ο καημός τους. Το σωστό να
λέγεται, με τ' όνομα του. Και στεναχωριέται κι η Εντεταλμένη που ποτέ δεν
άφησε ποτέ Δημοσκοπούμενο αβοήθητο και παραπονεμένο. Βέβαια κάτι, λέει,
μπορεί, αλλά και μήπως όχι, να βγεί στο τέλος, καλό
για όλους, αλλά κέρδος, Κέρδος, δεν υπάρχει. Κρίμα.
-"Μα εμείς λεφτά ΔΕΝ είπαμε πως θέλουμε! Κανείς μας", πουλάκι
αγανάκτησε, πήγε να τιτιβίσει.
- "Ποιός είσαι εσύ, και πως τολμάς; Και πως
και τι, και τα λοιπά, με ξέρει η Οικουμένη, δεν έγινα στα κουτουρού, Μεγάλη
Εντεταλμένη".
Και πέσαν και ΤΑ θέματα πούχαν
οι εφημερίδες, τα πονηρά, τα ευαίσθητα που τάχαν
εντοπίσει, οι εξ "ευωνύμων" ειδικοί, που
παν στις ημερίδες.
Λοιπόν, "Ναι" ή "Όχι";
-"Μα μια στιγμή, δε γίνεται, δεν τόχουμε
διαβάσει", πουλάκι λάλησε γλυκά, κι η απάντηση που πήρε:
-"Έχουμε περιθώρια;
Μπορεί, δεν αποκλείεται, θα δούμε, ίσως, δηλαδή, η ώρα πάει έξι, άλλο να μην
αργήσουμε κοντεύει πια να φέξει".
-Να το πάρει το ποτάμι;
http://panaretos.blogspot.com/2010/05/blog-post_26.html?showComment=1275067234193#c1022302277852866714
http://panaretos.blogspot.com/2010/05/blog-post_26.html?showComment=1275523488435#c4422202060626074096
|