ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ & ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ Η ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ, ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ & ΤΩΝ ΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
Την Κυριακή 3-12-2006, παρακολουθώντας μια εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στους χώρους Σχολείου της Θεσσαλονίκης, ζήσαμε μια πολύ δυσάρεστη εμπειρία. Επρόκειτο για την συνδιοργάνωση του «Α.Σ. Μέγας Αλέξανδρος Πυλαίας 1994» και της εταιρίας «Interbiz Hellas», με θέμα την «ενίσχυση αθλητών με αναπηρία» που έγινε στo πλαίσιo της Παγκόσμιας Ημέρας Ατόμων με Αναπηρίες.
Το προφανές, κατ΄αρχήν ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος, κοινωνικό θέμα της εκδήλωσης επισκιάστηκε -για την ακρίβεια υπέστη μια βάναυση "ανθρωποκαπηλεία"- από την κυριαρχική παρουσία της εμπορικής εταιρίας Interbiz, η οποία μέσω των ομιλητών και των λοιπών παραγόντων της έκανε άμεση, φορτική διαφήμιση προϊόντων και υπηρεσιών της, προτρέποντας το κοινό να αγοράσει βιβλία και υπηρεσίες του Επιχειρηματικού Συστήματος InterBIZ Hellas, λέγοντας μεταξύ άλλων και τα εξής: «Σήμερα, -κλονίζω έτσι κάποια βασικά, μη με παρεξηγήσετε, κι εγώ κλονίστηκα την πρώτη μέρα-, ποιος το είπε ότι πρέπει να βγούμε λόγω ηλικίας στη σύνταξη; δηλαδή αν είχατε λεφτά, που ερχόταν απ’ τη σιγουριά, σταθερά και επαναλαμβανόμενα, μήπως θα κάνατε αυτοσυνταξιοδότηση, με την έννοια ότι θα βάζατε το χρόνο σας για να κάνετε πράγματα που είναι εποικοδομητικά και σας γεμίζουν στην ψυχή σας; λέω. Δεν είναι κακό να σταματήσεις τη δουλειά σου, όπως δεν είναι κακό να συνεχίσεις τη δουλειά σου ακόμα κι αν έχεις την άνεση... κι εδώ υπάρχουν βιβλία. Ένα κομμάτι που συνήθως αναφέρω στις ομιλίες είναι ο ανατοκισμός, που δεν το έχουμε προσέξει καθόλου. Μερικοί εδώ έχετε μικρά παιδιά, τα φέρατε να παίξουνε. Εάν από τώρα κάνετε μια αποταμίευση και βάζετε κάποια χρήματα σε τακτά χρονικά διαστήματα σ’ ένα λογαριασμό που δε θα τον πειράξετε ποτέ, αν το παιδί είναι τώρα 3, 5, 6 χρονών, στα 35, 45 του δεν θα έχει κανένα απολύτως πρόβλημα το οποίο θα λέγεται οικονομικό… και υπάρχει και ένα άλλο βιβλίο το οποίο ο συγγραφέας μας έχει δώσει το δικαίωμα να το αναφέρουμε, λέγεται … και αναφέρει τους 4 τρόπους που βγάζουμε λεφτά και πώς μπορούμε να αναθρέψουμε τα παιδιά μας ούτως ώστε να έχουμε συνείδηση ευημερίας και όχι έλλειψης»..... «τα πάντα ξεκινούν και τελειώνουν σε σας» .... «η επιτυχία ξεκινά και τελειώνει σε σας»....«Τα πάντα ξεκινούν και τελειώνουν σε σας» .... «η επιτυχία ξεκινά και τελειώνει σε σας» .... «στην InterBIΖ έχουμε τη λύση».... «γι’ αυτό είμαι ενθουσιασμένος με την InterBIΖ, η InterBIΖ είσαι εσύ, η InterBIΖ εστιάζεται στον άνθρωπο».
«Έχουμε τη λύση»	«Ισορροπημένη ζωή»		…Πνευματικότητα		μήπως είστε έτσι ;		…ή μήπως θα θέλατε να είστε έτσι;
Το ζήτημα που ενδιαφέρει τη σχολική κοινότητα αλλά και την ελληνική κοινωνία δεν είναι η σχέση του κάθε «Α.Σ. Αλέξανδρος» με την κάθε «InterBIΖ Hellas», αλλά το κατά πόσο μπορεί ένας επιχειρηματικός όμιλος να χρησιμοποιεί ένα σχολικό περιβάλλον για να προβάλλει τα προϊόντα του, ιδιαίτερα όταν: α) το ύφος και τα λεγόμενα των ομιλητών έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τη δημόσια αντίληψη για τους στόχους της παιδείας, πολύ δε περισσότερο όταν β) μαθητές και καθηγητές των σχολείων συμμετέχουν στην εκδήλωση. Δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε και η τελευταία που στο πλαίσιο μιας ιδιωτικής αντίληψης τα σχολεία -σε άγνοια ή και ανοχή των Συλλόγων Διδασκόντων αλλά και των άλλων συμμετεχόντων στη σχολική κοινότητα- κυριολεκτικά χρησιμοποιούνται με εσωτερικές ή εξωτερικές προσαγωγές (βλ. "Μελωδόραμα", βλ. ανανεωτική, "χριστουγεννιάτικη" ατμόσφαιρα στα σχολεία) και η κατάσταση τείνει να βρεθεί εκτός ελέγχου, σ' ένα πανηγυρικό κατήφορο απαιδείας και ιδιωτείας. Οι εντεταλμένοι διαχειριστές του δημοσίου συμφέροντος στα σχολεία, ενώ συνήθως έχουν αγαθό κίνητρο, παρασύρονται από το γενικευμένο -έως υπερβολής- κλίμα της «ιδιωτικής πανάκειας». Από την πλευρά τους οι εμπνευστές-οργανωτές έχουν σχεδόν πάντα ως μοναδικό κίνητρο το οικονομικό όφελος. Αν και αμφότεροι επικαλούνται κάθε φορά ένα «ανανεωτικό» κλίμα, μια «ρεαλιστική» προσέγγιση του σήμερα, στην ουσία εξανεμίζουν κάθε δυνατότητα θετικής παρέμβασης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στο δημόσιο τομέα, ακυρώνοντας στην πράξη το θεσμικό πλαίσιο της παιδείας που αποσκοπεί στο συλλογικό συμφέρον. Τέτοιες παρεμβάσεις-λαθροχειρίες βρίσκουν έδαφος «νομιμοποίησης» στην κυριαρχούσα κοινωνική απάθεια, που κατά μεγάλο μέρος συντηρείται από τον εθισμό στην τηλεοπτική υπερβολή.
Το λαμπερό και το ξεφτισμένο	Ηγεσία – Δέσμευση –Υπευθυνότητα	Χρήση… στην κυριολεξία		Ακεραιότητα… μετά μουσικής		Ο κυρ-Αντώνης, Ηγεσία κι Υπευθυνότητα
Το καταφανώς προκύπτον ζήτημα τίθενται για μια ακόμα φορά πρός δεοντολογική διερεύνηση, στη σχολική και στην ευρύτερη κοινωνία, αλλά και στην πολιτική της πυραμίδα: κατά πόσον θα ανεχθoύμε ή θα αντισταθούμε στην αλόγιστη διείσδυση της ιδιωτείας και των συναφών ιδιωτικών συμφερόντων στη δημόσια κοινωνική και εκπαιδευτική πρακτική, όταν αυτή (η ιδιωτεία-απαιδεία) κάνει χρήση-κατάχρηση των χώρων της Δημόσιας Παιδείας, πολύ δε περισσότερο όταν αντιμετωπίζει χρηστικά-πελατειακά ακόμα και το ίδιο το μαθητικό της δυναμικό (;)
Μουσική Παιδεία και Δημόσια Ιδιώτευση
Κεντρική θεματική σελίδα