Γιώργος Θέμελης
Μ' έκοψαν, με χώρισαν
Γιώργος Θέμελης
Μ' έκοψαν, με χώρισαν στα δυο
τη μια πλευρά μου, τη μια φτερούγα μου.
Κι είμαι μια στάλα αίμα στα χείλη σου,
ένας αγέρας στα δάχτυλά σου.
Κι είμαι μια στάλα αίμα στα χείλη σου
ένας αγέρας στα δάχτυλά σου.
Δε μπορώ να ζήσω ή να πεθάνω
μισό κορμί, μισοκομμένο όνειρο.
Μ' έκοψαν και μ' άφησαν να ζω
με τη πληγή μου, με την αγάπη μου.
Κι είμαι μια πίκρα μέσα στα μάτια σου,
ένας αγέρας μες τα μαλλιά σου.
Το πρώτο περιστέρι
Γιώργος Θέμελης
Το κοφτερό να πάει βαθιά
στο στήθος μου μαχαίρι,
ο πρώτος ήλιος να φανεί,
το πρώτο περιστέρι.
Στέκει το ρόδο απείραχτο
μπρος στ’ ουρανού τη χάρη,
πρώτη ματιά, πρώτο φιλί
στ’ αμάραντο χορτάρι.
Μέσα από ήλιους κι ουρανούς
σε βλέπω δακρυσμένη
σαν άστρο που το ρώτησε
δύση συννεφιασμένη.
Πέλαγα, δάση και βουνά
περνώ σα χελιδόνι,
ποιος χωρισμός μας χώρισε,
ποια μοίρα μας ενώνει.