Το ρύγχος φέρει οπή εκροής και υποδηλώνει τη χρήση του ως ρυτού (τελετουργικού αγγείου).Η κατάθεση πολύτιμων τελετουργικών σκευών ως κτερισμάτων,τα οποία πρέπει να χρησιμοποιήθηκαν ως ρυτά στις νεκρικές σπονδές,χαρακτηρίζει τους βασιλικούς τάφους των Μυκηνών.Το λιοντάρι συμβολίζει την ισχύ της άγριας φύσης και την εξουσία.

Τα τοιχώματα της πυξίδας διακοσμούνται με επαναλαμβανόμενα θέματα: κυνήγι ελαφιού ή ζαρκαδιού από λιοντάρι μέσα σε τοπίο με φοινικόδεντρα,και σπείρες.Η μορφή του βουκρανίου (κεφαλής ταύρου) με τα μεγάλα μάτια κυριαρχεί στην παράσταση.Η πυξίδα είναι μοναδικό εύρημα,τόσο για τη φύση του υλικού (ξύλου),το οποίο σπανίως σώζεται από τη μυκηναϊκή εποχή,όσο και για τον εμβληματικό χαρακτήρα της παράστασης.

Η τεχνική αυτή συνίσταται στην τοποθέτηση περίτμητων ελασμάτων από χρυσό και άργυρο στη χάλκινη λεπίδα με τη συνδετική χρήση κράματος χρυσού, αργύρου, χαλκού.

Το αυγό στρουθοκαμήλου συγκαταλέγεται στα εισηγμένα υλικά, όπως το ήλεκτρο (κεχριμπάρι), ρητίνη από απολιθωμένα πευκοδάση κυρίως της Βαλτικής, οι ημιπολύτιμοι λίθοι (κορναλίνη, αμέθυστος, ορεία κρύσταλλος), το ελεφαντόδοντο και οι τεχνητές ύλες (υαλόμαζα και φαγεντιανή από τη σύνθεση χαλαζία, ασβεστίου και νατρίου) από την Αίγυπτο ή την Συρο-Παλαιστινιακή ακτή.