Home Page Beez5
LEONARDO DA VINCI
Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜΑΓΑΛΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ
Οι εικαστικές τέχνες και το παιδί
Τα παιδιά είναι ενεργοί μέτοχοι των εικαστικών τεχνών. Παράγουν ποικίλες οπτικές μορφές, όπως σχέδια, κατασκευής ή τρισδιάστατα αργά από πλαστελίνη και μπορών να σχολιάσουν αργά που συναντούν στο άμεσο περιβάλλον τους, για παράδειγμα πίνακες και εικονογραφήσεις παιδικών βιβλίων, πολύ πριν μάθουν να χειρίζονται το γραπτό λόγο. Ιδιαίτερα, το σχέδιο και η ζωγραφική γίνεται βασικό μέσο επικοινωνίας των παιδιών από την ηλικία των τεσσάρων ή πέντε ετών. Αυτό συμβαίνει γιατί το παιδί μπορεί να χρησιμοποιεί οπτικά σύμβολα που χουν χαμηλό βαθμό αφαιρετικότητας. Για παράδειγμα, το σχέδιο ενός λουλουδιού θυμίζει σαν πραγματικό λουλούδι πολύ περισσότερο από τη λέξη «λουλούδι». Επίσης, ένα σχέδιο ή μια ζωγραφιά μπορεί να τροποποιηθεί και να συμπληρωθεί με μεγάλη ευκολία, μπορεί να αναπαριστά ταυτόχρονα συμβάντα που λαμβάνουν χώρα σε διαφορετικό χρόνο, ενώ αποτελεί μια δήλωση των επικοινωνιακών προθέσεων του παιδιού, που διατηρείται πολύ μετά από την ολοκλήρωσή τους. Το παιδικό σχέδιο είναι σαν πανίσχυρο μέσο διαπραγμάτευσης, αποτύπωσης και έκφρασης των συναισθημάτων, των ενδιαφερόντων, των σκέψεων, των αφηγήσεων και των προσδοκιών των δημιουργών τους, ένα παράθυρο στον εσωτερικό τους κόσμο. Με την αυθόρμητη ζωγραφική τους δραστηριότητα τα παιδιά εκδηλώνουν την αγάπη τους προς τα κοντινά τους πρόσωπα, διαπραγματεύονται τη θέση τους στην οικογένειά τους, χαρτογραφούν φιλίες, συμπάθειες και αντιπάθειες με συμμαθητές και συνομηλίκους, επεξεργάζονται επιθυμίες, φόβους και ανασφάλειες, διηγούνται σημαντικές για τη ζωή τους ιστορίες, μαθαίνουν πως να συνυπάρχουν με τον «άλλο».
ΘΕΟΦΙΛΟΣ
Ο κορυφαίος Έλληνας λαϊκός (ναϊφ) ζωγράφος
Ο Θεόφιλος Κεφαλάς-Χατζημιχαήλ γεννήθηκε στη Βαρειά Μυτιλήνης μεταξύ των 1867-1870.
Έζησε λίγα χρόνια στη Σμύρνη και στη συνέχεια το 1897 εγκαταστάθηκε στο Βόλο δουλεύοντας σε διάφορες δουλειές και ζωγραφίζοντας σε σπίτια και μαγαζιά. Εκτός από την ζωγραφική, ο Θεόφιλος συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις ντυμένος άλλοτε σαν Μεγαλέξανδρος, και άλλοτε σαν ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης, με κουστού¬μια που έφτιαχνε ο ίδιος.
Κυκλοφορούσε φορώντας πάντοτε την παραδοσιακή φουστανέλα και αυτό αποτελούσε λόγω χλευασμού από τον κόσμο.
Το 1927 σ? ένα καφενείο κάποιος τον έριξε για να γελάσουν από μία σκάλα όπου ήταν ανεβασμένος και ζωγράφιζε. Το επεισόδιο αυτό υπήρξε η αφορμή για να επιστρέψει στη Μυτιλήνη, όπου συνέχισε να ζωγραφίζει για ένα πιάτο φαγητό και λίγο κρασί.
Εκεί τον συνάντησε ο Στρατής Ελευθεριάδης (T?riade), καταξιωμένος τεχνοκριτικός, εκδότης και συλλέκτης έργων τέχνης. Σ?αυτόν οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η αναγνώριση της αξίας του έργου του Θεόφιλου αλλά και η διεθνής προβολή του, που ωστόσο σημειώθηκε μετά το θάνατό του.
Ο Θεόφιλος πέθανε τον Μάρτιο του 1934, από τροφική δηλητηρίαση. Λέγεται ότι τα αλλοιωμένα τρόφιμα που κατανάλωσε ήταν η αμοιβή του για ένα έργο του. Ένα χρόνο αργότερα, έργα του εκτέθηκαν στο Μουσείο του Λούβρου ως δείγματα της δουλειάς ενός γνησίου λαϊκού (ναΐφ) ζωγράφου της Ελλάδας. Το 1964 ανεγέρθηκε στη Βαρειά το Μουσείο Θεόφιλου με έξοδα του Στρατή Ελευθεριάδη (Μυτιλήνη 1897 - Παρίσι 1983).
Δείτε το βίντεο που ακολουθεί
Τα χρώματα στην αρχαιότητα
Οι αρχαίοι πίστευαν στην τετραχρωμία και ως βασικά χρώματα είχαν το κόκκινο, κίτρινο ,το μαύρο και το άσπρο.Με τη μείξη των χρωμάτων μεγάλωνε η χρωματική ομάδα. Τα χρώματα που χρησιμοποιούσαν οι ζωγράφοι από την αρχαιότητα ανήκαν σε δυο κατηγορίες, στα φυσικά (χημικά στοιχεία, ορυκτά και φυτικά παράγωγα) και τα τεχνητά και χρησιμοποιούνταν σε μορφή σκόνης. Για τη μετατροπή τους σε σκόνη αναγκαία ήταν μια πλάκα από μάρμαρο ή αιγυπτιακό πορφυρίτη και μια μικρότερη πέτρα, όπως θαλασσινό βότσαλο ως τρίφτης. Τα χρώματα αναμιγνύονταν με το συνδετικό υλικό και φυλάσσονταν συνήθως μέσα σε όστρακα. Το συνδετικό υλικό, ανάλογα τη χρήση, μπορούσε να ήταν μια κόλλα ή κολλώδης οργανική ουσία όπως ζωική κόλλα ή ψαρόκολλα, ή ακόμα να προερχόταν από φυτικές εκκρίσεις όπως αραβική γόμμα. Άλλη πιθανή εκδοχή είναι μια δυνατή κολλώδης ουσία φτιαγμένη από γάλα ή ξυνόγαλα, η λεγόμενη καζεΐνη. Εξαιρετικό συνδετικό υλικό είναι και ο κρόκος ή το ασπράδι του αυγού καθώς και το κερί μέλισσας.