Νέοι και αθλητισμός, σχέση ζωής και ανταμοιβής
Αθλητική Ψυχολογία
Σχολείο, σπίτι, φροντιστήριο, σπίτι, ύπνος. Η καθημερινότητα ενός παιδιού στις μέρες μας πραγματικός εφιάλτης, τον οποίο επιβάλλει το σύγχρονο μοντέλο ζωής. Το παιδί από πολύ νωρίς μπαίνει στο στείρο σύστημα εκπαίδευσης του άκρατου τεχνοκρατισμού και της εμπορευματοποίησης κάθε μορφής γνώσης, περνώντας σε δεύτερη μοίρα η παιδεία και η αγωγή κάθε τύπου.
Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του ο νέος υιοθετεί το πρότυπο της καθιστικής ζωής πράγμα που δεν συνάδει με τη φύση κάθε νέου ανθρώπου με φρέσκο πνεύμα έτοιμο να δεχτεί παντός είδους επιρροές και επιδράσεις από το περιβάλλον του. Σαν επακόλουθο έρχεται η υποβάθμιση της φυσικής κατάστασης και της υγείας του νέου, καθώς η παχυσαρκία και τα προβλήματα της εξωτερικής εμφάνισης γίνονται όλο και πιο έντονα στην προεφηβεία και την εφηβεία. Ο νέος με μειωμένο το αίσθημα της αυτοπεποίθησης και του δυναμισμού ψάχνει επιβεβαίωση και διαφυγή σε τρόπους διασκέδασης που επιτάσσει το σύγχρονο καταναλωτικό πρότυπο ως μόδα.
Τα παραπάνω στο άρθρο αυτό μάλλον καθιστούν την καθημερινότητα ενός παιδιού ή εφήβου λίγο μαύρη έως πολύ μίζερη, μα είναι κάπως έτσι. Ένα φωτεινό παραθυράκι διαφυγής για ένα νέο ανάμεσα σε πολλά είναι ο αθλητισμός. Σε μικρή ηλικία ξεκινά σαν παιχνίδι, αυτό οξύνει τη δημιουργικότητά του και επακολούθως το δημιουργικό του εγωισμό. Καθώς το παιδί μεγαλώνει δέχεται όλο και περισσότερες επιδράσεις στο χαρακτήρα του από τον αθλητισμό, αναπτύσσει το αίσθημα της συνεργασίας και της συλλογικότητας, ενώ παράλληλα μαθαίνει να σέβεται το συμπαίχτη του αλλά και τον αντίπαλό του. Υιοθετεί την ευγενή άμιλλα μένοντας συγκροτημένος στη χαρά της νίκης και αποδέχεται την ήττα σαν κίνητρο βελτίωσης και αυτοκριτικής.
Σιγά σιγά ο νέος αρχίζει να αντιλαμβάνεται και να κατακτά αξίες ζωής όπως η υπομονή και η επιμονή, ο κόπος και η ανταμοιβή, η χαρά και η λύπη, καθιστώντας την κοινωνικοποίησή του πιο ομαλή. Επιπλέον, μαθαίνει να θέτει στόχους υψηλούς και να κατακτά μέρος αυτών, ενώ παράλληλα αποφεύγει με δική του κρίση τις κακές επιρροές και τις καταχρήσεις που λυμαίνονται τους εφήβους.
Ένας αθλητής παραμένει αθλητής και εκτός του αγωνιστικού χώρου. Αυτό τον καθιστά καλύτερο άνθρωπο με σφαιρική μόρφωση και παιδεία, καλύτερο μαθητή, εργαζόμενο, φίλαθλο, έναν άνθρωπο που σέβεται τους γύρω του και πάνω απ όλα τον εαυτό του.
Η ψυχολογία ενός πιτσιρικά
Αθλητική Ψυχολογία
Τα δεδομένα που έχει ένας προπονητής, ένας απλός φίλαθλος ή κάποιος που γνωρίζει απλούς «κανόνες» ψυχολογίας είναι ότι όποιος ξεκινάει να ασχοληθεί με κάτι καινούριο ή όταν βρεθεί μέσα σε ένα καινούριο χώρο χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα για να μπορέσει να εγκλιματιστεί στα νέα δεδομένα. Αυτός ο εγκλιματισμός είναι άμεσα, φυσικά, συναρτώμενος με την κάθε είδους ενασχόληση και με την σχέση που είχε ο ενασχολούμενος με το θέμα που τώρα θα τον ενδιαφέρει με διαφορετικό τρόπο.
Με λίγα λόγια και πιο συγκεκριμένα στον χώρο των αθλημάτων, όταν ένα παιδί-παίκτης αλλάζει κατηγορία ηλικιακή, αλλάζουν και σχεδόν όλα τα δεδομένα και οι απαιτήσεις. Σε αυτή την περίπτωση είναι απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο ο παίκτης να χρειάζεται κάποιο χρόνο για να συνηθίσει τα νέα δεδομένα προκειμένου να μπορέσει να έχει την απόδοση που είχε ως τώρα. Αν μιλήσουμε ακόμα πιο συγκεκριμένα για τον χώρο του αθλήματος του ποδοσφαίρου, η αλλαγή κατηγορίας για έναν ποδοσφαιριστή είναι και αλλαγή δεδομένων και απαιτήσεων. Στην προκειμένη περίπτωση και ο απλός φίλαθλος κόσμος μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι όταν ένας παίκτης αλλάζει είτε κατηγορία που παίζει η ομάδα του π.χ. από ερασιτεχνική σε επαγγελματική, είτε ηλικιακή κατηγορία, αυτός ο παίκτης έχει το δικαίωμα για κάποιο χρονικό διάστημα να κάνει κάποια λάθη ή γενικά η απόδοσή του να μην είναι και η καλύτερη ή έστω η αντάξια του επιπέδου του και των απαιτήσεων που θα υπάρχουν στο νέο χώρο που πλέον ο παίκτης θα ασχολείται με το άθλημά του.
Το χρονικό διάστημα που θα χρειαστεί ένας παίκτης για να εγκλιματιστεί και για να αποκτήσει τις εμπειρίες που χρειάζονται ούτως ώστε να μπορεί να αποφύγει τα οποιαδήποτε, ανάλογα με την περίπτωση, «παιδαριώδη» λάθη αλλά και να απωθήσει τους φόβους και τις ανασφάλειες από αυτό τον νέο χώρο, μπορεί πολλές φορές να είναι και το καταλυτικό στοιχείο για να χαρακτηριστεί ένας παίκτης «καλός» ή μη ικανός για τον συγκεκριμένο χώρο. Η ψυχολογία ενός πιτσιρικά, λοιπόν, έχει πολλές πτυχές και μέχρι πριν λίγο καιρό παρατηρούσαμε ειδικά στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου όλες τις περιπτώσεις ανεξαιρέτως να υπακούν σε αυτά τα δεδομένα και σε αυτούς τους «κανόνες». Όλα αυτά, βέβαια, θα μπορούσαν να είναι σωστά στο μεγαλύτερο ποσοστό τους αν δεν είχαν παρουσιαστεί κάποιες περιπτώσεις νέων ποδοσφαιριστών που ανατρέπουν αυτά τα δεδομένα όπως είναι του Σωτήρη Νίνη, του Σωκράτη Παπασταθόπουλου αλλά και του Ηλία Κυριακίδη καθώς και άλλων ποδοσφαιριστών που φαίνονται να έρχονται από τις ομάδες νέων έτοιμοι για οποιαδήποτε πρόκληση. Η ανασφάλεια όμως που κυριεύει τους ανθρώπους που ασχολούνται με το άθλημα είτε επαγγελματικά είτε ερασιτεχνικά, είναι να μην πούμε σε λίγο καιρό «εκείνος ο πιτσιρικάς που έπαιζε στην Α.Ε.Κ. ή στον Παναθηναϊκό που είναι;» και τότε αναζητώντας τις συνθέσεις ομάδων τοπικών πρωταθλημάτων διακρίνουμε κάπου εκεί τα ονόματά τους όπ