Photo Gallery

Διδάσκοντας λογοτεχνία στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας

Για τη διδακτική pile_of_booksμεθοδολογία της προσέγγισης του λογοτεχνικού λόγου, απαιτείται η δημιουργία ενός πλαισίου προβληματισμού. Γι? αυτό ο εκπαιδευτικός που διδάσκει λογοτεχνία γίνεται κατά κάποιο τρόπο ο εμψυχωτής που προτρέπει τους εκπαιδευόμενούς του σε μια διαδικασία με την οποία οδηγούνται σε μια καταδηλωτική αρχικά κατανόηση του κειμένου και στη συνέχεια σε μια ανάλογη κατανόηση των τυχόν συνδηλώσεων που προσφέρει το κείμενο για τον καθένα από αυτούς. Το λογοτεχνικό κείμενο αποτελεί την αφορμή για έκφραση συναισθημάτων, αξιών και απόψεων, και για δημιουργία άλλων κειμένων από τους εκπαιδευόμενους και όχι στοιχείο ομφαλοσκόπησης. Μέσα από αυτή τη διδακτική διαδικασία το μάθημα υλοποιεί τον σκοπό του, ενώ παράλληλα συνδέεται με όλα τα μαθήματα που διδάσκονται ή που μπορεί να εισαχθούν για διδασκαλία στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας, γιατί ο λογοτεχνικός λόγος δεν περιορίζεται στην περιγραφή ενός αντικειμένου ή στην πραγμάτευση ενός θέματος, αλλά περιέχει και πληροφορίες ιστορικές, γεωγραφικές, κοινωνικές, γλωσσικές, επιστημονικές, φιλοσοφικές κτλ.

Κριτική γλωσσική επίγνωση

Η κριτική ανάλυση του λόγου είναι μια μορφή έρευνας που προσπαθεί να αποκαλύψει τις σχέσεις μεταξύ της χρήσης της γλώσσας, της εξουσίας και της ιδεολογίας (Fairclough, 1992a). Ένας από τους ερευνητικούς στόχους της κριτικής ανάλυσης του λόγου (Fairclough, 1992b) αποβλέπει στην επίτευξη της κριτικής γλωσσικής επίγνωσης, η οποία με τη σειρά της συμβάλλει στην αύξηση της συνειδητοποίησης της χρήσης της γλώσσας από τους εκπαιδευόμενους. Ο Fairclough (2004) πρότεινε ένα πλαίσιο που εξηγούσε σε ποιες πτυχές της γλώσσας θα πρέπει να εστιάσουμε, ώστε να αυξήσουμε την κριτική γλωσσική επίγνωση. Για τον ίδιο (1995), καθώς και για τους van Dijk (1993) και van Lier (1998; 2004), η γλώσσα βρίσκεται σε διαλεκτική σχέση με την κοινωνία, δηλαδή τα γλωσσικά δεδομένα αλληλεξαρτώνται και αλληλεπιδρούν με τα κοινωνικά δεδομένα.