Αντωνυμίες (3)

Βρες τι είδους είναι οι αντωνυμίες με τα έντονα γράμματα.

Επίλεξε το είδος από τις πτυσσόμενες λίστες.
Στο τέλος πάτα το κουμπί [Έλεγχος] για να δεις αν είναι όλα σωστά.
Εγώ παίζω.
Πού μένεις εσύ;
Εδώ καθόμαστε εμείς.
Εσείς γιατί δεν ήρθατε;
Εμένα μου αρέσει.
Εσένα σου αρέσει;
Ούτε εμάς μας αρέσει.
Εσάς σας αρέσει;
Μου είπε κάτι.
Δε σου έφερα τίποτα.
Δε με πειράζει.
Σε ενοχλώ;
Μας έφερε από κάτι.
Σας πειράζει;
Του είπα κάτι.
Της έδωσα κάτι.
Τον βλέπω.
Δεν την είδα.
Το έφερα.
Δεν τα έκανα.
Δεν τους μίλησα.
Δεν τις είδα.
Φερ' τες.
Να τοι.
Πού είναι τος;
Είναι δικό μου.
Δεν είναι δική σου.
Είναι δικά του.
Δεν είναι δικές της.
Είναι δικός μας.
Δεν είναι δικά σας.
Είναι δικοί τους.
Τα πράγματά μου.
Οι φίλοι σου.
Η τσάντα του.
Η κασετίνα της.
Το σχολείο μας.
Τα παιχνίδια σας.
Τα μαθήματά τους.
Μιλάω στον εαυτό μου.
Πρόσεχε τον εαυτό σου!
Κοιτάζει μόνο τον εαυτό του.
Φροντίζει τον εαυτό της.
Δεν κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας.
Προσέχετε τον εαυτό σας.
Σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους.
Τι θέλεις;
Ποιος σε πείραξε;
Ποια είναι αυτή;
Ποιο σ' αρέσει;
Ποιοι ήρθαν;
Ποιες είναι αυτές;
Ποια παιδιά είναι αυτά;
Δεν ξέρω ποιος είναι αυτός.
Δεν ξέρω τι να κάνω.
Πόσο νερό χρειάζεται;
Πόσος καιρός πέρασε;
Πόση ώρα είσαι εδώ;
Πόσα ευρώ κοστίζει;
Πόσοι έφυγαν;
Πόσους βλέπεις;
Πόσες ώρες πέρασαν;
Πόσα έδωσες;
Ποιανού είναι το μολύβι;
Τίνος είναι η τσάντα;
Ένας παίζει μπάλα.
Κανείς δεν ήρθε.
Ήρθε κανένας;
Έλα καμιά μέρα!
Πηγαίνω κάθε μέρα.
Καθένας με τη σειρά του.
Η καθεμιά κοιτάζει τον εαυτό της.
Δε μιλάω του καθενός.
Μου το είπε κάποιος.
Κάποια μέρα θα έρθω.
Κρύβει κάποιο μυστικό.
Κάποιες φορές δεν τα καταφέρνω.
Ήρθαν κάποιοι κύριοι.
Μαζεύτηκε κάμποσος κόσμος.
Πέρασαν κάμποσες μέρες.
Μαζέψαμε κάμποσα χρήματα.
Μερικοί δεν προσέχουν.
Ακούστηκαν μερικές φωνές.
Πήρε μερικά πράγματα.
Άλλος έχει τη χάρη.
Θα έρθω άλλη φορά.
Θα 'θελα κι άλλο.
Ήρθαν κάτι άνθρωποι.
Κάτι μου είπε.
Καθετί τον ενδιαφέρει.
Δεν ξέρω τίποτε.
Μίλησα με τον τάδε άνθρωπο.
Τα καταφέρνω μόνος μου.
Κάθονται μόνες τους.
Φροντίζει μόνη της το σπίτι.
Το παιδί παίζει μόνο του.
Λύνουμε μόνοι μας τις ασκήσεις.
Τα παιδιά δε ζουν μόνα τους.
Του μίλησα εγώ ο ίδιος.
Πήγε η ίδια να τον παρακαλέσει.
Ήρθε ο ίδιος ο στρατηγός.
Μίλησα με τον ίδιο τον δήμαρχο.
Πρέπει να το ομολογήσουν οι ίδιοι.
Θυσίασαν την ίδια τους τη ζωή.
Σκότωσε τα ίδια της τα παιδιά.
Όποιος βιάζεται σκοντάφτει.
Έρχονται όποιοι θέλουν.
Φάγαμε παγωτό όσο θέλαμε.
Λύσαμε ασκήσεις όσες προλάβαμε.
Θυμάται ό,τι τον συμφέρει.
Τρώνε ό,τι βρίσκουν.
Σκέφτομαι αυτό που μου είπε.
Διάβασα ένα βιβλίο που δανείστηκα.
Ήρθε ένας κύριος ο οποίος όλο ρωτούσε.
Ήταν μια βάρκα η οποία έπλεε.
Είδα κάτι παιδιά τα οποία έπαιζαν.
Είναι ένας φίλος με τον οποίο κάνουμε παρέα.
Αυτή είναι η πλατεία στην οποία παίζουμε.
Αυτό το μολύβι δεν είναι το δικό μου.
Εκείνο το βουνό είναι πιο ψηλό.
Τίνος είναι τούτο το βιβλίο;
Τέτοια αστεία να λείπουν!
Πρώτη φορά βλέπω κάτι τέτοιο.
Περιμένουμε τόση ώρα.
Με τόσο θόρυβο δεν ακούμε τίποτα.

ΒΚ (5/2012)