Ἀρχαῖα Γ΄ Γυμνασίου

Συντακτικὸ

Ἐπίλεξε ὅ,τι εἶναι σωστό.

Ἡ κτῆσις πιστῶν φίλων ἐστὶν οὐδαμῶς σὺν τῇ βίᾳ, ἀλλὰ μᾶλλον σὺν τῇ εὐεργεσίᾳ.
1. Τὸ οὐδαμῶς εἶναι ἐπιρρηματικὸς προσδιορισμὸς τοῦ τρόπου στὸ ἐστίν.
2. Τὸ σὺν τῇ βίᾳ εἶναι ἐμπρόθετος ἐπιρρηματικὸς προσδιορισμὸς τοῦ τρόπου στὸ ἐστίν.
3. Τὸ μᾶλλον εἶναι ἐπιρρηματικὸς προσδιορισμὸς τοῦ ποσοῦ στὸ ἐστίν.
4. Τὸ σὺν τῇ εὐεργεσίᾳ εἶναι ἐμπρόθετος ἐπιρρηματικὸς προσδιορισμὸς τῆς αἰτίας στὸ ἐστίν.
5. Τὸ οὐδαμῶς εἶναι γενικὴ τοῦ τρόπου.
Παρὰ ταύτην τὴν πόλιν ἦν πυραμὶς λιθίνη, τὸ μὲν εὖρος ἑνὸς πλέθρου, τὸ δὲ ὕψος δύο πλέθρων.
1. Τὸ παρὰ τὴν πόλιν εἶναι ἐμπρόθετος ἐπιρρηματικὸς προσδιορισμὸς τοῦ τόπου στὸ ἦν.
2. Τὸ εὖρος εἶναι αἰτιατικὴ τῆς ἀναφορᾶς στὸ ἦν.
3. Τὸ ὕψος εἶναι αἰτιατικὴ τοῦ τόπου στὸ ἦν.
4. Τὸ παρὰ τὴν πόλιν εἶναι ἐμπρόθετος ἐπιρρηματικὸς προσδιορισμὸς τῆς ἀναφορᾶς στὸ ἦν.
Σὲ ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω προτάσεις ὑπάρχει δοτικὴ τοῦ τρόπου;
1. Βίᾳ οὐδὲν ἐλαμβάνομεν.
2. Ὀλίγῳ ὕστερον ἀφίκοντο.
3. Τοῖς ὀφθαλμοῖς ὁρῶμεν.
4. Φανερὸς ἐγένετο ὁ ναὸς ταύτη τῇ νυκτὶ καιόμενος.
Σὲ ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω προτάσεις ὑπάρχει δοτικὴ τῆς αἰτίας;
1. Οἱ γεραίτεροι ταῖς τῶν νέων τιμαῖς ἀγάλλονται.
2. Βίᾳ οὐδὲν ἐλαμβάνομεν.
3. Γνώμῃ τῶν ἄλλων προέχομεν.
4. Τῇ ὑστεραίᾳ τῆς μάχης ἀφίκοντο.
Σὲ ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω προτάσεις ὑπάρχει γενικὴ τῆς αἰτίας;
1. Ζηλῶ σε τοῦ πλούτου.
2. Αὐτοῦ ἐκοιμήθη.
3. Ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρας τρεῖς.
4. Ἐκείνης τῆς νυκτὸς οὐδεὶς ἐκοιμήθη.
Σὲ ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω προτάσεις ὑπάρχει γενικὴ τῆς ἀναφοράς;
1. Εἰπὲ δέ μοι πατρός.
2. Ὁ ἀγρὸς εβδομήκοντα μνῶν ἐπράθη.
3. Ἀσεβείας φεύγω ὑπὸ Μελήτου.
4. Ταῦτα ἐγένετο ἡμέρας.
Σὲ ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω προτάσεις ὑπάρχει αἰτιατικὴ τῆς ἀναφοράς;
1. Διαφέρομεν ἀλλήλων τὴν φύσιν.
2. Τοῦτον τὸν τρόπον σύμμαχοι ἀλλήλοις ἐγένοντο.
3. Ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρας τρεῖς.
4. Ταῦτα ἐγένετο ἡμέρας.
Περικλῆς ᾑρέθη στρατηγὸς ὑπὸ Ἀθηναίων.
1. Τὸ στρατηγὸς εἶναι κατηγορούμενο στὸ Περικλῆς.
2. Τὸ ὑπὸ Ἀθηναίων εἶναι ποιητικὸ αἴτιο τῆς πρότασης.
3. Ὁ Περικλῆς εἶναι ὑποκείμενο τῆς πρότασης.
4. Τὸ ὑπὸ Ἀθηναίων εἶναι ὑποκείμενο τῆς πρότασης.
5. Τὸ στρατηγὸς εἶναι ἀντικείμενο τῆς πρότασης.
Ἐπράχθη ἀπὸ τῶν τυράννων οὐδὲν ἔργον ἀξιόλογον.
1. Τὸ ἔργον εἶναι ὑποκείμενο τῆς πρότασης.
2. Τὸ ἀπὸ τῶν τυράννων εἶναι ποιητικὸ αἴτιο τῆς πρότασης.
3. Τὸ ἔργον εἶναι ἀντικείμενο τῆς πρότασης.
4. Τὸ ἀπὸ τῶν τυράννων εἶναι ὑποκείμενο τῆς πρότασης.
Ὁ παῖς πληροῖ τὴν ὑδρίαν ὕδατος.
1. Ὁ παῖς εἶναι ὑποκείμενο τῆς πρότασης.
2. Τὸ τὴν ὑδρίαν εἶναι ἄμεσο ἀντικείμενο τῆς πρότασης.
3. Τὸ ὕδατος εἶναι ἔμμεσο ἀντικείμενο τῆς πρότασης.
4. Τὸ ὕδατος εἶναι γενικὴ τῆς αἰτίας στο πληροῖ.
Ἡ ὑδρία πληροῦται ὕδατος ὑπὸ τοῦ παιδός.
1. Ἡ ὑδρία εἶναι ὑποκείμενο τῆς πρότασης.
2. Τὸ ὕδατος εἶναι ἀντικείμενο τῆς πρότασης.
3. Τὸ ὑπὸ τοῦ παιδός εἶναι ποιητικὸ αἴτιο τῆς πρότασης.
4. Τὸ ὕδατος εἶναι γενικὴ τοῦ τρόπου στο πληροῦται.
Σὲ ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω περιπτώσεις τὸ μόριο ἂν εἶναι ὑποθετικό;
1. Ἂν ἐμὲ ἀποκτείνητε, οὐκ ἐμὲ βλάψετε, ἀλλ' ὑμᾶς αὐτούς.
2. Ἠρώτησε ποῦ ἂν ἴδοι Πρόξενον.
3. Οὓς ἂν γνῶσι ἀδικοῦντας, τιμωροῦνται.
4. Φῶς εἰ μὴ εἴχομεν, ὅμοιοι τοῖς τυφλοῖς ἂν ἦμεν.
Σὲ ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω περιπτώσεις τὸ μόριο ἂν εἶναι ἀοριστολογικό;
1. Ἄκουσον, ὡς ἂν μάθῃς.
2. Ἠρώτησε ποῦ ἂν ἴδοι Πρόξενον.
3. Ἂν ἀκολουθήσῃς ἐμοί, εἰσάξω σε εἰς τὴν ἀκρόπολιν.
4. Ἡγοῦμαι οὐκ ἂν κρατῆσαι αὐτοὺς τῆς γῆς.
Σὲ ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω περιπτώσεις τὸ μόριο ἂν εἶναι δυνητικό;
1. Ὁ ἀγαθὸς ἀνὴρ γένοιτ' ἄν ποτε καὶ κακός.
2. Τῷ ἀνδρί, ὃν ἂν ἕλησθε, πείσομαι.
3. Ἂν ἀκολουθήσῃς ἐμοί, εἰσάξω σε εἰς τὴν ἀκρόπολιν.
4. Οὓς ἂν γνῶσι ἀδικοῦντας, τιμωροῦνται.
Ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω δευτερεύουσες προτάσεις εἶναι ὀνοματικὴ εἰδική;
1. Ἔγνωσαν ὅτι κενὸς ὁ φόβος εἴη.
2. Διὰ τοῦτο χαίρω, ὅτι εὐδοκιμεῖς.
3. Οὗτός ἐστιν ὃς ἀπέκτεινε τοὺς στρατηγούς.
4. Κῦρος ἐνόμιζε φίλων δεῖσθαι, ὡς συνεργοὺς ἔχοι.
Ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω δευτερεύουσες προτάσεις εἶναι ὀνοματικὴ ἐνδοιαστική;
1. Φοβεῖται μὴ τὰ ἔσχατα πάθῃ.
2. Εἰ καὶ μὴ βλέπεις, φρονεῖς δ' ὅμως.
3. Οὐ δῆλόν ἐστι τῷ στρατηγῷ εἰ συμφέρει στρατηγεῖν.
4. Καὶ εἰ μὴ βούλει ἀριθμεῖν, ἀλλὰ δεῖξον.
Ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω δευτερεύουσες προτάσεις εἶναι ὀνοματικὴ πλάγια ἐρωτηματική;
1. Οὐ δῆλόν ἐστι τῷ στρατηγῷ εἰ συμφέρει στρατηγεῖν.
2. Οὐδ' εἴ με ἐκέλευες ταῦτα ποιεῖν, ἡδέως ἂν ταῦτα ἐποίουν.
3. Κίνδυνός ἐστι μὴ λάβωσι προστάτας τινάς.
4. Εἰ καὶ χρημάτων εὐποροῦμεν, οὐκ εὐτυχοῦμεν.
Ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω δευτερεύουσες προτάσεις εἶναι ὀνοματικὴ ἀναφορική;
1. Ἔφευγον ἔχοντες ἃ ἔλαβον.
2. Ἀθηναῖοι ἐνόμιζον ἡττᾶσθαι, ὅτι οὐ πολὺ ἐνίκων.
3. Ἠρώτα αὐτὸν πόσον χρυσίον ἔχοι.
4. Οὐδεὶς οὕτως ἀνόητός ἐστιν, ὅστις πόλεμον πρὸ εἰρήνης αἱρεῖται.
Ποιὲς ἀπὸ τὶς παρακάτω δευτερεύουσες ὀνοματικὲς προτάσεις χρησιμεύουν ὡς ὑποκείμενο;
1. Οὐ δῆλόν ἐστι τῷ στρατηγῷ εἰ συμφέρει στρατηγεῖν.
2. Ὃν οἱ θεοὶ φιλοῦσιν ἀποθνῄσκει νέος.
3. Κίνδυνός ἐστι μὴ λάβωσι προστάτας τινάς.
4. Γιγνώσκεις ὅτι σὺ εἶ ὁ μωρός;
Ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω δευτερεύουσες προτάσεις εἶναι ἐπιρρηματικὴ αἰτιολογική;
1. Ἀθηναῖοι ἐνόμιζον ἡττᾶσθαι, ὅτι οὐ πολὺ ἐνίκων.
2. Ἔγνωσαν ὅτι κενὸς ὁ φόβος εἴη.
3. Ναυτικὸν παρεσκεύαζον, ὅ,τι πέμψουσιν εἰς Λέσβον.
4. Λέγουσιν οἱ σοφισταὶ τοῦτο, ὡς οὐδὲν δέονται χρημάτων.
Ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω δευτερεύουσες προτάσεις εἶναι ἐπιρρηματικὴ τελική;
1. Ἔπεμψε στρατιώτας, ὅπως βοηθήσειαν τῇ πόλει.
2. Οἱ τριάκοντα πᾶν ἐποίησαν, ὥστε μὴ δοῦναι δίκην.
3. Οὐδεὶς οὕτως ἀνόητός ἐστιν, ὅστις πόλεμον πρὸ εἰρήνης αἱρεῖται.
4. Λέγει ὁ κατήγορος ὡς ὑβριστής εἰμι.
Ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω δευτερεύουσες προτάσεις εἶναι ἐπιρρηματικὴ συμπερασματική;
1. Οὕτω ἰσχυρὸν ἡ ἀλήθεια, ὥστε πάντων ἐπικρατεῖ.
2. Κύνας τρέφομεν, ἵνα φυλάττωσι τὰς οἰκίας.
3. Κῦρος ἐνόμιζε φίλων δεῖσθαι, ὡς συνεργοὺς ἔχοι.
4. Οὐδεὶς οὕτως ἀνόητός ἐστιν, ὅστις πόλεμον πρὸ εἰρήνης αἱρεῖται.
Ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω δευτερεύουσες προτάσεις εἶναι ἐπιρρηματικὴ ἐναντιωματική;
1. Εἰ καὶ χρημάτων εὐποροῦμεν, οὐκ εὐτυχοῦμεν.
2. Οὐδ' εἴ με ἐκέλευες ταῦτα ποιεῖν, ἡδέως ἂν ταῦτα ἐποίουν.
3. Ἐὰν ἐμὲ ἀποκτείνητε, βλάψετε ὑμᾶς αὐτούς.
4. Φοβεῖται μὴ τὰ ἔσχατα πάθῃ.
Ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω δευτερεύουσες προτάσεις εἶναι ἐπιρρηματικὴ παραχωρητική;
1. Καὶ εἰ μὴ βούλει ἀριθμεῖν, ἀλλὰ δεῖξον.
2. Εἰ καὶ μὴ βλέπεις, φρονεῖς δ' ὅμως.
3. Οἱ κύνες ὑλακτοῦσιν ὃν ἂν μὴ γιγνώσκωσιν.
4. Εἴ εἰσι βωμοί, εἰσὶ καὶ θεοί.
Ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω δευτερεύουσες προτάσεις εἶναι ἐπιρρηματικὴ χρονική;
1. Ὅτε ἡ ναυμαχία ἐγένετο, ἔτυχεν ἐν Ἀβύδῳ ὤν.
2. Εἴ τις κλέπτοι, ἐκολάζετο.
3. Ἔγνωσαν ὅτι κενὸς ὁ φόβος εἴη.
4. Ἀθηναῖοι ἐνόμιζον ἡττᾶσθαι, ὅτι οὐ πολὺ ἐνίκων.
Ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω δευτερεύουσες προτάσεις εἶναι ἐπιρρηματικὴ ὑποθετική;
1. Εἴ τις κλέπτοι, ἐκολάζετο.
2. Ὁ ἑκὼν πεινῶν φάγοι ἄν, ὁπότε βούλοιτο.
3. Εἰ καὶ χρημάτων εὐποροῦμεν, οὐκ εὐτυχοῦμεν.
4. Τὴν μητέρα ἐμακάριζον, οἵων τέκνων ἔτυχεν.
Ποιὰ ἀπὸ τὶς παρακάτω δευτερεύουσες προτάσεις εἶναι ἐπιρρηματικὴ ἀναφορική;
1. Ναυτικὸν παρεσκεύαζον, ὅ,τι πέμψουσιν εἰς Λέσβον.
2. Ὅστις ἐθέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν.
3. Ὃ μέλλεις ποιεῖν μὴ λέγε.
4. Διὰ τοῦτο χαίρω, ὅτι εὐδοκιμεῖς.
Εἰ τοῦτο πάντες ἐποιοῦμεν, ἅπαντες ἂν ἀπωλόμεθα.
1. Τὸ εἰ ἐποιοῦμεν εἶναι ἡ ὑπόθεση.
2. Τὸ ἂν ἀπωλόμεθα εἶναι ἡ ἀπόδοση.
3. Ὁ ὑποθετικὸς λόγος δηλώνει τὸ μὴ πραγματικό.
4. Ὁ ὑποθετικὸς λόγος δηλώνει τὴν ἁπλὴ σκέψη τοῦ λέγοντος.
5. Τὸ εἰ ἐποιοῦμεν εἶναι ἡ ἀπόδοση.
6. Τὸ ἂν ἀπωλόμεθα εἶναι ἡ ὑπόθεση.