Ο όρος Λογοθεραπεία ακούγεται πολύ συχνά την τελευταία δεκαετία. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε τουλάχιστον έναν γνωστό, φίλο ή συγγενή του οποίου το παιδί κάνει ή έχει κάνει συνεδρίες λογοθεραπείας, ενώ όλο και περισσότερα κέντρα λογοθεραπείας «ξεφυτρώνουν» στις γωνιές των δρόμων. Ο κόσμος λέει: «Είναι η μόδα της εποχής μας», «βγάζουν όλα τα παιδιά του κόσμου προβληματικά», και «εμείς αργήσαμε να μιλήσουμε, δεν πάθαμε και τίποτα που δεν κάναμε λογοθεραπεία»…
Τέτοιες και άλλες παρόμοιες φράσεις ακούγονται σχετικά με την λογοθεραπεία. Ποιές από αυτές είναι μύθος και ποιες πραγματικότητα; Τι γίνεται λοιπόν με την λογοθεραπεία; Την χρειαζόμαστε ή μας την πλασάρουν;
Για να κάνουμε μια καλή αρχή επιβάλλεται να δώσουμε τον ορισμό της λογοθεραπείας, καθώς η μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου θεωρεί ότι πρόκειται για μαθήματα που βοηθάνε τα παιδιά με δυσλεξία, ή αυτά που δεν μιλάνε καθαρά.
Η λογοθεραπεία λοιπόν, είναι η επιστήμη που ασχολείται με την αποκατάσταση δυσκολιών του λόγου, της ομιλίας, της φωνής, της επικοινωνίας και της κατάποσης. Είναι παραϊατρικό επάγγελμα και πραγματοποιείται από θεραπευτές, που κάνουν θεραπευτικές συνεδρίες. Απευθύνεται σε όλο το ηλικιακό φάσμα, ξεκινώντας από την βρεφική ηλικία και καταλήγοντας στην τρίτη ηλικία. Ας δώσουμε μερικά παραδείγματα λοιπόν…
Παράδειγμα 1.: μικρά παιδιά, δάσκαλοι, τραγουδιστές, πωλητές σε λαϊκές αγορές κλπ που χρησιμοποιούν καταχρηστικά την φωνή τους μπορεί να εμφανίσουν διαταραχή φωνής σε βαθμό που να μην βγαίνει η φωνή τους όταν θέλουν να μιλήσουν.
Παράδειγμα 2.: ενήλικες μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν με τους γύρω τους, εμφανίζοντας δυσκολία είτε στην κατανόηση του λόγου είτε στην παραγωγή. Το ίδιο μπορεί να συμβεί ύστερα από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
Παράδειγμα 3.: ηλικιωμένα άτομα που δεν ακούν καλά λόγω γήρατος, μετά την τοποθέτηση ακουστικών βαρηκοϊας ίσως χρειάζονται συνεδρίες λογοθεραπείας για την ακουστική διάκριση των ήχων.
Παράδειγμα 4.: ένα βρέφος που γεννήθηκε με σχιστεία ή με κάποιο σύνδρομο χρειάζεται πρώιμη λογοθεραπευτική παρέμβαση διότι μπορεί να εμφανίζει δυσκολίες στην κατάποση και τη σίτιση.
Παράδειγμα 5.: στην αντιμετώπιση του καρκίνου του λάρυγγα με ολική αφαίρεση (λαρυγγεκτομή)το άτομο μένει χωρίς φωνή άρα χρειάζεται εναλλακτική φωνή και εναλλακτικές μεθόδους επικοινωνίας.