26β. Toύλα Χαλικιώτη
Μαρία Καρλεντίνη
Τραγούδι για τα Χριστούγεννα
Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά, ψιλή μου δεντρολιβανιά
Και αρχή καλός μας χρόνος εκκλησιά με τ’ Άγιος θρόνος
Αρχή που ο Χριστός Άγιος και πνευματικός
Στη γή να περπατήσει και να μας καλοκαρδίσει
Σ’ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε πέτρα να μη ραγίσει
Κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χίλια χρόνια να ζήσει
Άγιος Βασίλης έρχεται από την Καισαρεία σεις αρχόντισα κυρία
Βαστά εικόνα και χαρτί ζαχαροκάμπιο ζυμωτή,
χαρτί και καλαμάρι δες και με το παλληκάρι
Το παλληκάρι έγραφε και το χαρτί ομίλει
Άσπρε χρυσέ μου ήλιε. Κατέβηκε η πέρδικα που περπατεί λεβέντικα να βρέξει τα φτερά της για τη σκληρότητα της
Και βρέθει τον αφέντη μας τον πολυχρονεμένο
και στον κόσμο ξακουσμένο
Βασίλη από πού ‘ρχεσαι και δεν μας καταδέχεσαι
Και δε μας συναντεύεις και μας καλοκαρδαίνεις
Από τη μάνα μου έρχομαι και γω σας καταδέχομαι
Και στο σχολειό που πάω δε μου λέτε τι να κάνω
Κάτσε να φάς κάτσε να πιείς, κάτσε τον πόνο σου να πείς
Κάτσε να τραγουδήσεις και να μας καλοκαρδίσεις
Εγώ γράμματα μάθαινα και να σου πω τι πάθαινα
Τραγούδια δεν ηξεύρω αντίκρυ μου να σας φέρω
Αφού δε ξέρεις γράμματα πόσες φορές με κλάμματα
Πες μας την αλφαβήτα κι έλα κόψε μας την πίτα
|