|
«ΣΧΟΛΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΑ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ» |
|
|
|
‘ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ’ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΙΣΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ
ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ, ΣΤΟΝ ‘ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ’ ΤΗΣ ΜΑΧΟΜΕΝΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ; ή ΣΤΗΝ
ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΗ ΕΙΣΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ, ΣΤΗΝ
ΙΔΙΩΤΕΙΑ, ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟΥ ΚΥΡΟΥΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΥ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ
ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΥ, ΑΥΤΟΥ ΚΑΘ’ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ; |
|
|
|
Βασίλης Βέτσος |
|
|
|
|
|
Ανατρέχοντας
στην όψιμη γενεαλογία του όρου ‘Ανοιχτό Σχολείο’ δίπλα σε μια πλειάδα όρων
όπως ( …της Τέχνης ΚΑΙ του πολιτισμού, Κρυφό Πρόγραμμα, Έξυπνο Σχολείο, Διαθεματικότητα
κ.α. ) δεν μπορεί κανείς να μην
αναγνωρίσει ότι διέπεται από μια αγωνία (υπό την ανάλογη οπτική γωνία) και
ένα αξιολογικό άγχος για την κλειστότητα-ανεπάρκεια που αποπνέει η ενήλικη πλέον δημόσια
παιδεία (και) στην Ελλάδα, μπροστά στις ταχύτατες οικονομικές, κοινωνικές,
γεωπολιτικές και γεωπολιτισμικές αλλαγές. Βέβαια θα ήταν παράλειψη ο όρος να
μην αξιολογηθεί και επικουρικά στην παγιωμένη κατάσταση της εικονικήςέναρξης
την 11η Σεπτεμβρίου, της υπολειτουργούσης (με τα παραδοσιακά κενά)
ή με τις αγωνιστικές ασκήσεις-ακροβασίες των εθιμικών «καταλήψεων» καθώς και
την εξετασιοκεντρική διαλυτική δομή-ουσία, ελληνικής δημόσιας «δωρεάν»
παιδείας.
|
|
|
|
Υπερβαίνοντας
τα παραπάνω και μέσα στο ευρύ πλαίσιο πρόσληψης του όρου «Ανοιχτό Σχολείο» (κατ’
άλλους μεν φάρμακο, κατ’ άλλους δε φαρμάκι) μπορούν να ενταχθούν οι ποικίλες
δραστηριότητες που εν δυνάμει (αναλόγως της επικρατούσας ενδοσχολικής
αντίληψης) και μέσα σε όρους παιδείας και βιωμένης αλληλεπίδρασης, ενσωματώνουν την ώσμωση της συντεταγμένης
ευρείας σχολικής κοινότητας με
κρίσιμες, για την ανατροφοδότηση-επικύρωση των παιδευτικών και
κοινωνικών στόχων της, παιδευτικές, πολιτισμικές και γνωστικές παραμέτρους.
Τέτοιες δραστηριότητες είναι (και) οι μορφωτικές-ψυχαγωγικές εκδρομές, των
περιβαλλοντικών δραστηριοτήτων, επιμορφώσεων-επισκέψεων, συμπεριλαμβανομένων,
οι εθνικές-εθιμικές γιορτές, οι εκδηλώσεις-δρώμενα με ποικίλες κοινωνικές και
παιδευτικές αναφορές που επιχειρούν να ερμηνεύσουν σε όρους ευρείας
σχολικής κοινότητας τις πολιτειακές
αξιακές θεωρήσεις και πρακτικές, καθώς
και οι μέσω σύμπτυξης τμημάτων /τάξεων ή και σε ευρύτερη κλίμακα
εργαστηριακού τύπου υποδοχές φυσικών προσώπων και συλλογικοτήτων από τον
‘εξωσχολικό’ κοινωνικό χώρο. (βλέπε παρακάτω τους συνδέσμους Α, Β, Γ, Δ, E)
|
|
|
|
Ένας
παράγοντας που καθορίζει το αν τέτοιες δραστηριότητες ‘ανοίγουν’, κατοχυρώνουν
στην πράξη την κοινωνική-παιδευτική αποστολή του σχολείου, είναι ο ποιοτικός
και αποτελεσματικός (με όρους παιδείας) δείκτης ενσωμάτωσης των φυσικών
προσώπων-κοινωνικών αντιπροσώπων, ανεξαρτήτως του κοινωνικού τους ‘στάτους’,
‘φυσικών’ φορέων των πολιτισμικών παρακαταθηκών που μέσω των (μεταξύ τους)
διαλεκτικών αντιθέσεων μπορούν να οριοθετήσουν ένα ‘φυσικό’ ‘μικροτόπο’
βιωμένο ως ‘Ανοιχτό Σχολείο’, για τους προσλαμβάνοντες ενδοσχολικούς συμμετόχους. Ενδέχεται τότε, οι τελευταίοι να κατανοήσουν
εμπειρικά όσο και θεωρητικά (μέσα και από την διερεύνηση στα επί μέρους
επιστημονικά πεδία που διέπουν τα αντίστοιχα μαθήματα του σχ. προγράμματος)
την πολύμορφη ανθρωπογεωγραφική δομή, την πολιτισμική και πολιτική
στρωμάτωση, τις συνέχειες και τις ασυνέχειες που οριοθετούν το ιδεατό σώμα
της όλης κοινωνικής και εθνικής μας
αφήγησης.
|
|
|
|
Σ’
αυτό το αμφίδρομο ταξίδι του «Ανοιχτού Σχολείου» οι επιζητούμενες σχέσεις δεν
μπορεί να μην συνέχουν και την οριοθέτηση τους ως σχέσεων δύναμης
(κύρους) από μέρους των
συνδιαλεγόμενων πλευρών. Η συνεργασία
με τα φυσικά πρόσωπα/μύστες (κατ’ άλλους ‘πληροφορητές’) ή τα συλλογικά
υποκείμενα, δεν μπορεί να απαξιώνει το πολιτειακό κύρος του σχολείου ως
οργανικού επιμερισμένου αντιπροσώπου της δημόσιας παιδείας εν γένει, ούτε και
να υποτιμά την συνταγματικά προσδιορισμένη ‘αυτοθέσμιση’ των εξωτερικών
προσώπων/μυστών, συλλογικών υποκειμένων, συνεργατών. Η αξιολόγηση αυτής της ‘εξαγγελίας’-χρυσής τομής των διακριτών
ρόλων των δύο πλευρών πάντα μέσα στο πλαίσιο /αίτημα της δημόσιας παιδείας, εκ
των πραγμάτων δεν μπορεί παρά να συνέχει κρίσιμα πολιτικά και πολιτειακά
χαρακτηριστικά, υπό όρους συνεχούς διάκρισης, ευθιξίας και
ευθύνης.
|
|
|
|
|
|
Δυστυχώς
τα μέχρι τώρα -άνωθεν- κατά καιρούς προτεταμένα, σχετικά εγχειρήματα, αντλώντας
σχεδόν αποκλειστικά (και συνήθως ως
κατά λέξη μετάφραση) από εξωκοινωνικές-εξωελλαδικές προσεγγίσεις δεν μπορούν, συνήθως, να υπερβούν την
‘ανανεωτική’ ρητορική τους, και τα όποια αποτελέσματα τους δεν μπορούν να
υπερκεράσουν το συλλογικό (τεχνητό και ‘φυσικό’) έλλειμμα αξιοπιστίας των όρων
‘Παιδεία’- ‘Εκπαίδευση’, ανακυκλώνοντας
το και ως επικοινωνιακά, πλέον, πριμοδοτημένο, στο κοινωνικό σώμα. (1)
|
|
|
|
|
|
Αυτό
βέβαια δεν σημαίνει ότι έχουν εξαντληθεί οι δυνατότητες ανατροφοδότησης της
παιδευτικής πράξης, υπό τους όρους
μιας παιδείας ‘των Μουσών’, της αναζήτησης, της εμπειρίας,
της μόρφωσης, της βιωμένης γνώσης, του
πειράματος, και της θεωρητικής προσέγγισης. Ιδιαίτερα στη σημερινή ‘δημόσια
παιδεία’-εκπαίδευση που διακατέχεται από νεοεξελικτικές εμμονές, ‘αισθητικά
απολαυστικές’ μετααποικιοκρατικές/μετανεωτερικές προτεραιότητες, και
ηθικολογικές άνευ πρακτικού μέλλοντος αγκυλώσεις, η πολιτισμική/πολιτική οπτική του ‘Ανοιχτού
Σχολείου’ μπορεί να δομηθεί ακριβώς πάνω στο κενό που αφήνει η έπαρση των
‘θετικών’ γνωστικών διακυβευμάτων της ‘απλής απόδειξης’ και το βερμπαλιστικό
γραφειοκρατικοποιημένο, συχνά κενό περιεχομένου, απόσταγμα των ανθρωπιστικών ή
‘θεωρητικών’ προσεγγίσεων . Η όσο το
δυνατό βιωμένη και επιστητή θεώρηση
των τρόπων ζωής, των ανθρώπινων αξιών και αξιωμάτων, των πρακτικών
επιτευγμάτων και των θεωρητικών συλλήψεων, μάλλον εισάγει, χωρίς
τυμπανοκρουσίες, μέσα από το (όχι κατ’
ανάγκην προς μίμηση) παράδειγμα, την πολιτισμική/πολιτική θεώρηση του Κόσμου,
απαλλάσσοντας μας από τις εκάστοτε άνωθεν (και εξωτερικές) πάσης φύσεως και
ποιότητας παυσίλυπες ενέσεις «της
Τέχνης ΚΑΙ του Πολιτισμού».
|
|
|
|
|
|
Ούτε
βέβαια και κορέσθηκαν ολοκληρωτικά οι αλληλοδιδακτικές πρακτικές που συνέχουν
(και) οι σύγχρονοι όροι ζωής. Απεναντίας, σήμερα στον καιρό της έντονης
μεταμόρφωσης/μετάλλαξης των κοινωνικών και πολιτισμικών οριζουσών, της
ασφυκτικής μιντιοκρατίας, της χειραγωγημένης καταναλωτικής οχλοκρατίας, το
σχολείο καθίσταται (εάν το επιδιώξει) ένας προνομιακός ‘αυθεντικός’ χώρος για
να εδρασθεί κριτικά το απερχόμενο κοινωνικό-πολιτισμικό συμβόλαιο, ένας
ζωτικός κοινωνικά και πολιτισμικά τόπος
που μπορεί να ανατροφοδοτήσει τα νέα διακυβεύματα,
επιβεβαιώνοντας τον κοινωνικό του ρόλο.
|
|
|
|
Σ’
αυτό το πλαίσιο ο ρόλος του δασκάλου, του λειτουργού της παιδείας καθίσταται
κρίσιμος, εφ’ όσον αντιληφθεί την προνομιακή του θέση και διεκδικήσει, υπό
όρους παιδαγωγικής ελευθερίας, να συναρθρώσει μέσα από ‘αυτοθεσμισμένες’ (στην
πραγματικότητα υπαγορευμένες απ’ το ισχύον Σύνταγμα και τον όρκο του)
πρακτικές/‘προγράμματα’, που θα επικυρώσουν
την αναγκαιότητα της σχολικής κοινωνικής οντότητας και θα την στρέψουν στην
αναζήτηση της μόρφωσης, της παιδείας και
των αρχετυπικών συνιστωσών του ‘πολιτισμού’, της πόλης και της
πολιτικής, της τέχνης και της ζωής.
|
|
|
|
Ο
κάθε δάσκαλος-λειτουργός της παιδείας που σέβεται τον εαυτό του, μπορεί να
αφηγηθεί τα προσωπικά του πορίσματα σε σχέση με το προηγούμενο σκεπτικό. Μη θέλοντας να σκιάσω την οπτική των
συναδέλφων και των συνεργατών-μαθητών και εμπλεκόμενων πολιτών, παραθέτω εδώ
για αξιολογική κρίση, ορισμένα ψηφιακά ίχνη επιλεγμένων
παιδευτικών-πολιτισμικών, πολιτικών εν τέλει, με όρους ζωής και τέχνης,
περιπετειών, όπου έχω (και εγώ) ποικιλοτρόπως εμπλακεί:
|
|
|
|
Α. |
|
“Ηθική
και πολιτική διαχείριση της καθημερινότητας” -
Αυτοθεσμισμένο Σχολικό “Πρόγραμμα” |
|
|
|
Β. |
|
|
|
Γ. |
|
|
|
Δ. |
|
|
|
Ε. |
|
|
|
|
|
Απ’
την άλλη, η ιεραρχική εκπαιδευτική έκφραση της πολιτείας (και) αυτού του
τύπου τις πρακτικές θα μπορούσε να προκρίνει, να ενισχύει και να αξιολογεί, αντί
μονοδρομικά να ‘αγωνιά’ για την εφαρμογή πιλοτικών προγραμμάτων που
διατείνονται ότι γνωρίζουν ‘εκ των προτέρων’ το διακύβευμα της Παιδείας ενώ
συνήθως (στην καλύτερη περίπτωση) θέλουν να διασκεδάσουν το αυτονόητο(;)
συνταγματικό- παιδευτικό της αίτημα, έναντι της μονοδρομημένης εκπαιδευτικής,
κοινωνικής πολιτικής, και πολιτισμικής προοπτικής τους.
|
|
|
|
Τα
παραδείγματα της στρέβλωσης, ακόμα κι αυτών του μονοδρομημένων ‘ολιστικής
δυναμικής’ «προγραμμάτων-δράσεων», δυστυχώς, είναι πάμπολλα. Ας αρκεστεί κανείς
στην αποδόμηση του συμβολικού περιεχομένου των παιδευτικών πρακτικών, μέσα
από την εκχώρηση των συμβόλων-εννοιών-λέξεων, του νοήματος εν τέλει, στις
(τουλάχιστον) άκομψες, αντιπολιτικές τελετουργικές σημάνσεις των (συνήθως
πελατειακής προοπτικής και τηλεκατευθυνόμενων) νεοπαιδευτικών, εξωτερικών ακόμα, αλλά ταχύτατα
ενσωματούμενων στο σώμα της Παιδείας, εγχειρημάτων.
|
|
|
|
Με
τη μορφή (και) ‘διαφημιστικού’ ερωτήματος, παραθέτω κατ’ οικονομίαν και προς το
παρόν, κάποιες ‘διασχολικά’ εμπλεκόμενες περιπτώσεις : |
|
|
|
|
‘ΜΕΓΑΛΗ
ΣΤΙΓΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ’ εν μέσω του όλου πολιτειακού στάτους; (2) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Μπορεί
να είναι αυτό το ίχνος του
‘Ανοιχτού Σχολείου’, για το δάσκαλο, το μαθητή, τον πολίτη, εν τέλει την όλη ελληνική πολιτεία;
Και αν αυτό είναι το ‘αισθητικό’ του ίχνος ποιο είναι τότε το κυρίως
(επερχόμενο) σώμα του;
|
|
|
|
Ας
τολμήσουμε να πούμε ένα ξακάθαρο ΟΧΙ,
όποιο και να είναι το άμεσο ή έμμεσο κόστος.. |
|
|
|
Αν
πέσουμε έξω κι είναι η πλειοψηφούσα απάντηση το «ΝΑΙ», ας ψάξουμε, εν τέλει
αλλού δουλειά, αλλού και "μητέρα πατρίδα" … Αλλά τότε και οι πολλοί, οι συναινούντες σ’ αυτήν την αντιπολιτική
πελατειακή «πανάκεια» ας αλλάξουν και τυπικά τη συνταγματική συνθήκη, ας
εξετάσουν και το ενδεχόμενο απαλλαγής από το υπέρογκο κόστος λειτουργίας του
κρατικού μηχανισμού, των υπουργείων, των ειδικών οργανωτικών και αξιολογικών
επιτροπών, των εθνικών-κρατικών συμβόλων, της βουλής των Ελλήνων, της ίδιας
εν τέλει της Ελληνικής Δημοκρατίας.
|
|
|
|
Άλλο
είναι το «Ανοιχτό Σχολείο» μας, κι ας
το χτίσουμε όλοι μαζί, με τις διακριτές μας μικρές αγωνιστικές ομάδες, με φάρο
τις ποικίλες παρακαταθήκες των επί μέρους μικρών μας κοινωνιών, με οδηγό τα προσωπικά και συλλογικά οράματα για την ευόδωση της πορείας του
δημοκρατικά θεσμισμένου μας
κράτους-έθνους, μέσα σ’ ένα απαιτητικό, κρίσιμο όσο κι ενδιαφέροντα διεθνή
περίγυρο, στον πάντα ρέοντα Κόσμο. Το Σχολείο
μας είναι ανοιχτό όταν χτίζεται και στοιχειώνει, μαζί με τις παραληφθείσες
παραδόσεις, τις πρακτικές του ‘ΕΜΕΙΣ’, του ΜΑΖΙ:
|
|
|
|
Μαζί
για την Παιδεία, μπροστά απ’ την Εκπαίδευση, σε μια Ελλάδα που αντιστέκεται,
για μια Ελλάδα που επιμένει (κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει που πατά
και που πηγαίνει) . |
|
|
|
Μαζί
σ’ ένα διεθνή Κόσμο που καλούμαστε να κατανοήσουμε για να μας ανεχθεί, και να
μας συν-χωρέσει την επίμονη μας
προσπάθεια να του αλλάξουμε το πώς
αυτός (έτσι κι αλλιώς) αλλάζει. |
|
Να
φέρουμε το «ΕΓΩ» μπροστά στις ευθύνες του «ΕΜΕΙΣ» να δώσουμε στο «ΕΜΕΙΣ» την
προοπτική του «ΕΓΩ». |
|
|
|
Να
αποκαλύψουμε τις συγχρονίες των σχέσεων δύναμης μέσα στο πλαίσιο των
κοινωνικών δομών που τις υποστηρίζουν,
το μέγεθος της συνευθύνης που
δρομολογούν, και την πολιτικά και
ιστορικά κατοχυρωμένη διαχρονία της «αχίλλειας
πτέρνας» στον Κόσμο(;) που προτάσσει
το «ΕΓΩ» κι αφήνει το «ΕΜΕΙΣ» να ζητιανεύει τα περισσεύματα της απανθρωπιάς,
της επηρμένης ανάπτυξης (εν είδει εξαγώγιμης «δημοκρατίας») ως ‘καθαγιασμένη’
θυσία-πανάκεια στο βωμό του πολιτικά οργανωμένου Ιδίου Συμφέροντος.
|
|
|
|
Να
αποκαλύψουμε το αντεστραμμένο είδωλο της εγωπάθειας που λιμνάζει ακκιζόμενο
μέσα στις ιδεολογικοποιημένες θάλασσες των δήθεν ‘ολιστικών’ αναγνώσεων,
ερμηνειών και ενίοτε ‘θεραπειών’ του τύπου «Άλλων Εφικτών Κόσμων» που
κωφεύουν στην αγωνία του «ΣΗΜΕΡΑ» την ευθύνη του «ΤΩΡΑ», αποφεύγοντας τη
εντιμότητα του «ΕΙΝΑΙ» πριμοδοτώντας
την χρησιμοθηρία του «ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ»
|
|
|
|
Με
επίπονη-επίμονη κριτική ‘ανάγνωση’ και σεβασμό για το κοινωνικό, πολιτικό μας
συμβόλαιο, το σύνταγμα της Ελλάδας, με αγάπη, κατανόηση και ανδρεία
για τη θηλυκή-θελκτική "μητέρα πατρίδα", να περιφρουρήσουμε και να
διευρύνουμε τους δρόμους της ελευθερίας, να αναζητήσουμε μέσα (και) απ’ τα
προσωπικά παραδείγματα, τους όρους για την τομή της προσωπικής και συλλογικής
απελευθέρωσης.
|
|
|
|
Να
κατακτήσουμε και να μορφοποιήσουμε τη γνώση, να βιώσουμε και να κατανοήσουμε
την εμπειρία, να νιώσουμε από μέσα, τα λόγια των ποιητών, τα θαύματα των ανθρώπων. Υπερβαίνοντας το νεοπαυσίλυπο ‘παβλοφικό’ TIME IS MONEY, να βιώσουμε μαζί με τους μαθητές μας ότι
η Γη γυρίζει με δικά μας έξοδα, ότι αν
δε σωθεί, εμείς θα φταίμε. Να
αγαπήσουμε την ευθύνη, να δώσουμε δωρεάν το χρόνο μας (για να μας μείνει λίγη
αξιοπρέπεια), να πραγματοποιήσουμε με επάρκεια κι ενθουσιασμό, μ’ αρετή και
τόλμη, τις ελεύθερες δαιδαλώδεις
πτήσεις μας πάνω απ’ το απ’ το Ικάριο Πέλαγος του ‘Ανοιχτού’ μας Σχολείου.
|
|
|
|
Εκτός απ’ τον φόρτο, τον πόνο, το μόχθο, τις
γλυκόπικρες κοινωνικές υποχρεώσεις, τη βιωμένη αξία ζωής του ‘Ανοιχτού
Σχολείου’ που επίμονα ζητάει να
μας ξαναφορτώσει μ’ έρωτες κι ευθύνες, δεν χρωστάμε μόνο το DVD στον κυρ Τάκη ή την ψηφιακή αναπαράσταση
της αισθαντικής πρόβας του μαέστρου, αλλά χρωστάμε και την μέριμνα για την
παράδοση της σκυτάλης που παραλάβαμε απ’ την ενσώματη ψυχή τους, για τον
ανυποχώρητο αγώνα μπροστά στις συνταγματικές μας αξίες, τις λυσιτελείς
ανθρωπιστικές προοπτικές, την αρμονία του βίου και του βιού, του μουσικού και
του πολεμικού τόξου, την αγωνία για το νόημα της δημόσιας παιδείας, την
ευόδωση της ελληνικής πολιτείας, την ομορφιά αλλά και τις πληγές του
σύμπαντος μικρού και μεγάλου μας κόσμου.
|
|
|
|
Καθηγητής στο Μ.Σ.Θ. |
|
Μετέχων ισότιμα στις συγκλήσεις της Πρωτοβουλίας Εκπαιδευτικών για μια
Οριζόντια Αντιπροσωπευτική Δράση |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
2.
Ψήφισμα της
Δ΄ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης: ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ |
|
|
|
|
|
|
|
5.
«ΡΙΞΕ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΣΤΟ
ΠΑΙΔΙ» (πρώην http://www.esos.gr/news/49/kellogg-14-4-2008.htm) |
|
|
|
6.
ΜΕΛΩΔΟΡΑΜΑ ή αλλιώς «1ος ΜΑΘΗΤΙΚΟΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΕΤ3», «ΜΟΥΣΙΚΗ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ», «ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ», «ΠΑΜΕ ΜΕΛΩΔΟΡΑΜΑ»,
«1ο ΜΕΛΩΔΟΡΑΜΑ» και …εν τέλει «Μελοδώραμα» ΜΑΡΤΙΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ
2006 |
|
|
|
|
|
http://parodos.net.gr/melodorama/video_apospasmata/2006_04_13_VravPerAg1a.avi |
|
|
|
http://parodos.net.gr/melodorama/video_apospasmata/2006-04-11_Dieyth_Deyt_Dyt_Thess1.avi |
|
|
|
http://parodos.net.gr/melodorama/video_apospasmata/2006_04_13_VravPerAg3.avi |
|
|
|
7. ΕΥΘΥΝΗ, ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ,
ΥΠΕΡΒΑΣΗ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ «Ειλόμην αν αδικείσθαι ή αδικείν»
|
|
|
|
8. “EΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ δρα
ΦΡΑΪΕΡ” |
|
Μια “κριτική” αποδόμηση του
ευρωπαϊκού μοντέλου της παιδείας ‘των μουσών’, της κοινωνικής συναναφοράς και
της (παιδαγωγικής) συνομολογημένης ελευθερίας, με ‘πλάς’ το ‘εναλλακτικό’,
καταληκτικό υπερατλαντικό πρό(σ)ταγμα: |
|
” Η ….. διευθύντρια του P.S 188,
ήταν αρχικά διστακτική. Οι μαθητές του σχολείου της φυσικά και θα δέχονταν τα
χρήματα, είπε, αλλά υπήρχε κίνδυνος να λάβουν εσφαλμένο μήνυμα. «Δεν ήθελα να
συνδέσω την έννοια του χρήματος με την ακαδημαϊκή επιτυχία», υπογράμμισε.
Έπειτα από μια συζήτηση με τον δρα Φράιερ, ωστόσο, άλλαξε γνώμη. «Είπαμε να
κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να βοηθήσουμε τα παιδιά, κι έτσι αποφάσισα να μπω
στον χορό». «Ποιο ακριβώς είναι το κίνητρο; Τουλάχιστον έχουμε κάποια δουλειά
να κάνουμε»…” |
|
Το πλήρες κείμενο εδώ
και μέσω http://schoolnet.protovoulia.org/
(ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΟ E-PAIDEIA.NET) ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΔΙΚΤΥΑΚΟΣ ΤΟΠΟΣ: http://www.protovoulia.org/initiative.html |
|
9. http://users.sch.gr/veccio/ereyna/Psomi-pedia-MAYRH_DIAFHMHSH.htm |
|
10. |
|
|