Π.Ι. - Η εφεύρεση της μισής «αλήθειας»

ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΜΙΣΟ ΤΩΝ ΩΡΩΝ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΡΑΞΗΣ

Το Γραφείο Τύπου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (Π.Ι.) καταδέχεται να πιαστεί απ' τα μισοφαγωμένα λόγια-θραύσματα άρθρου/κειμένου, πατρότητος εμού του ιδίου, ως Εμπειροτέχνη - καταραμένου ωδειακού - Ιδιώτη! για να χρυσώσει τον ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΣΤΟ ΜΙΣΟ ΤΩΝ ΩΡΩΝ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΡΑΞΗΣ , της κάθε είδους μουσικής δεξιότητας-έκφρασης με τα οποιαδήποτε ("ανατολικά" & "δυτικά" μουσικά όργανα).

Νομίζει, το Γραφείο Τύπου του Π.Ι. πως θα καταφέρει να κρύψει το ψευδεπίγραφο - επιστημονικίζον "βυζαντινοειδές" συμπίλημα μιας εναπομένουσας εμμονής για τον παντοκράτορα "ταμπουρά" με τον "θρίαμβο" της απουσίας-απαλοιφής των τοπικών παραδόσεων, των πολιτισμικών και επιστημολογικών προτεραιοτήτων περί των σύγχρονων θεωρήσεων της παραλαμβανόμενης παράδοσης (καθώς και της δι' αυτής γονιμοποιούμενης νεωτερικότητας), κάτω από την απόκρυψη των σχετικών επισημάνσεων του "παιδαγωγικώς τιμηθέντος" άρθρου [ Η εφεύρεση της αλήθειας ] αλλά και την εν συνόλω έωλη ανακοίνωση "ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΑΜΠΟΥΡΑΣ ΣΤΑ ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ" που εξεδόθη με τόση σπουδή.
βλέπε http://www.edra.gr/modules1.php?name=News&file=article&sid=30264

Ούτε μια λέξη βέβαια για τα:

“...Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αν ο Μακρυγιάννης καταφέρει κι ακούσει για την φημολογούμενη εισήγηση του ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ, θα σηκωθεί και θα τους συγχαρεί, αναλόγως όμως του τι θα κάνουν παρακάτω... Γιατί αν ήξερε ότι θα τον κλωνοποιούσαν στα Μουσικά Σχολεία, σίγουρα θα ‘χε αλλάξει όργανο, ή θα ΄πιανε το λιογκάρι, (για να τον ρωτούν: κέδρο ή έλατος;) τουλάχιστον να μας μπερδέψει, αντί να μας κανονίσει, έτσι που ήταν αψύς και ντόμπρος...

...Ίσως κάποιοι επωφελήθηκαν, μάλλον επειδή ήθελαν να μη λειτουργήσει η αληθινή μουσική επ' ωφελεία της (εθνικής) αλήθειας και προς αποκάλυψη της πριμοδοτούμενης ανεπάρκειας και διαχειρισιμότητας κάποιων κύκλων που θέλουν να διαφεντεύει την μεταρωμαίικη μας τρελλή πορεία, η μονάκριβη τους αγαπημένη "Άρμονία" - Σταυρόλεξο και το Δικτέε στα 6 μέτρα.

... Απ' την άλλη όλες οι πρόσφατες αναδιατάξεις στο χώρο της "Μουσικής Παιδείας" και στα δύο (2) συνεργαζόμενα (πρός τι άραγε;) υπουργεία καμμιά εμπιστοσύνη δεν μπορούν να εμπνέουν...

...Το προφανές δεν είναι πάντα και αυτονόητο. Μια γκάμα οργάνων που θα αναφέρονται χωρίς σχολαστικότητα στην ποικιλότητα των εκάστοτε πολιτισμικών-μουσικών μερικοτήτων, αλλά εκ των πραγμάτων θα υπηρετούν το κεντρικό σύστημα στο οποίο αναφέρονται ή και γονιμοποιούν αντιστικτικά, μαζί με την δέουσα αναδιαπραγμάτευση του πολιτισμικού και μουσικού πλασίου της λαϊκής και λόγιας (κατά το Μουσικό Σύστημα), Ανατολικής Μουσικής, είναι εδώ και χρόνια στη λίστα των χρόνιων ανικανοποίητων "προτεραιοτήτων"...

...Οι πρόσφατες περικαλλείς ρυθμίσεις περί Εμπειροτεχνών-Ιδιωτών(!) -αιώνιων κακοπληρωμένων ωρομισθίων που σεμνά και ταπεινά δηλώνουν ότι δε θα δουλέψουν αλλού αλλά «μόνο στη μητέρα πατρίδα»- οι αντισυνταγματικές διαχωριστικές γραμμές που τραβήχτηκαν ανάμεσα σε καλούς και κακούς αλλά απαραίτητους εκπαιδευτικούς, σίγουρα δημιουργούν επιφυλάξεις."

Πηγή: Η εφεύρεση της «αλήθειας» http://www.edra.gr/modules1.php?name=News&file=article&sid=30076


Παραβλέπει -σαν μην βλέπει- το "αναλόγως του τί θα κάνουν παρακάτω" (και μας το σιγολένε πιά)... ή καλύτερα ευελπιστούν(;) ο κόσμος δεν θα αντιληφθεί τι κάνουν παρακάτω.

Ούτε λένε βέβαια μια λέξη για τις αιτιάσεις «περί επωφελείας των εν "Αρμονίη" και Δικτέε» πολυτελώς αναπαυομένων αλλά και για το "παραδοσιακό" κάτεργο που κάθε μέρα θεσμοθετείται πιό προκλητικά εις βάρος της προφορικότητας και του Ανατολικού Μουσικού Συστήματος, του Ασώτου Υιού που αφού τέλος πάντων μισοέγινε αποδεκτός στην Οικονομία του Οίκου της "Σοβαρής Μουσικής" ας πάει και λιγάκι μια βόλτα απ' τα σχολεία.

Ας κάνουν όμως μια βόλτα οι όποιοι αρμόδιοι εθναμύντορες της Παιδαγωγικής Αλήθειας και της Διεπιστημονικότητας στη γείτονα χώρα (Τουρκία) που μεταξύ τόσων (και τόσων συναρτώμενων άλλων) δεν απεμπόλησε τα όποια κληρονομικά της δικαιώματα ούτε (και) σ' αυτήν τη Ρωμαίικη Παράδοση. Να ακούσουν για τον Fisagor(a) και τον Aristoxen(o) , τον Ζαχαρία τον χανεντέ (17ος αιών.), τον σύγχρονο θρύλο της χώρας, τον μακαρίτη Γιώργο Μπατζανό .

Ίσως τότε γίνει αντιληπτό και σ' αυτούς ότι ["η συγχώνευση των μαθημάτων που αφορούσαν στην Ελληνική Παραδοσιακή Μουσική (Βυζαντινή Εκκλησιαστική Μουσική-Δημοτικό Τραγούδι) και στο παραδοσιακό όργανο Ταμπουράς σε ένα μάθημα με τον τίτλο Ελληνικές Μουσικές Παραδόσεις"] , η μείωση δηλαδή στο μισό των ωρών της μουσικής πράξης στα όργανα (έχοντας μάλιστα ως δεδομένη την θεσμική μειονεξία των λεγόμενων παραδοσιακών), ο περίκλειστος "εθνικός" -ως μη αληθής- κλωβός του επιστημολογικών τους εργαλείων και των παιδαγωγικών-προγραμματικών διευθετήσεων (που βρίθουν μηχανιστικών επαναλήψεων) δεν αρκούν για να πείσουν κανέναν εκτός των γραφείων της Αγίας Παρασκευής, όσο κι αν προσπαθούν με επιλεκτικό και στρουθοκαμηλικό τρόπο να βρούν διχαστικά ερείσματα στις καθ' υπερβολήν, έστω, διατυπώσεις του υπογράφοντος το σχόλιο "Η εφεύρεση της 'αλήθειας'".

Βασίλης Βέτσος

7.3.2007