προς lexolagnil

 

ΟLY LOST FOUNDΑΤΙΟΝ

 

OLY μου εσύ
σαν κάρβουνο σβυσμένη
τις φλόγες πάλι ντύνεσαι
σε σικ συσκευασία
με γκλάμουρους σφιγμένα δόντια με κυττάς
και παγερά χαμόγελα μοιράζεις
αλί -και πάλι αγάδες προσκυνάς-
κακήν κακώς τραβάς για την Ασία
πως εφιάλτης -όνειρο που ξέπεσε-
έτσι μες την ψυχή μου την καμένη μοιάζεις

Ψευτιές με σελοφάν ντυμένες
λέξεις κενές αραδιασμένες
σε λίφτινγκ αναψυκτικού
δέντρα φοράς μ’επίστρωση
μπαγιάτικου φωταδισμού

Εν τόπω χλοοτάπητος
τρέχεις αλαφιασμένη
σ’ ανταλλαγές σιβιλισμού
μ’ιστούς του τιέν αμενισμού
τι να σε περιμένει…
…Όλυ, καρδιά καμένη

Να, κλαίν οι επαΐοντες
με αρχαιολάγνον πάθος
στην πάλη για εκπολιτισμό
των ξεπεσμένων τάξεων
πρός δόξαν των μυστών του ελιξηρίου
του τζέτ σέτ των αρίστων παρατάξεων
των μπάτζετμεν του ακριβού εισιτηρίου

Με το παρντόν … κι άλλο μπετόν
να δοξαστούν οι πόλεις των κουτιών
με τη σειρά να γίνουνε οροσειρά
το χρήμα τ’ άσχημο να τρέχει με ουρά
τ’ απόβλητα οι αναβολιστές να στροβιλίζουν
νίκες απάνθρωπες το πνεύμα να εκτοπίζουν

Τις τελετές του χρήματος
το χρήμα προστατεύει
-για να χει ο κόσμος αφορμές
τη φτώχεια του να ξεγελά
με φουσκωμένο τίποτα
πελάτες που αγοράζονται
πουλώντας τ’ αύριο για το χτές
σε νέες αδηφάγου Αγοράς ορμές
ταρατατζούμ και ραμπαμπάμ-
ό κόσμος Κόσμο να μη βλέπει
χαζός πια να χαζεύει…
να κάνει μόνο τεμενά
σε κείνον που επιβλέπει

Κάτω απ’ τον πάτο της ζωής
υπάρχει κι άλλος πάτος
απόπατος που λεν πολλοί
ερευνητές σε βάθος

-Πιάστε τον κοκκινόκωλο
που μας χαλάει τη δόξα
-Τους πέντε κύκλους σώσατε
απ’ των τρελλών τη λόξα

 

 

 

 

ΧΟΡΟΠΗΔΑΔΑ

 

«ΑΡΧΑΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΘΑΝΑΤΟ» ΠΑΛΙ ΘΑ ΜΑΣ ΒΟΛΕΨΕΙΣ
ΜΕ  ΤΡΟΧΟΔΑΔΕΣ ΦΟΡΗΤΕΣ ΞΕΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΘΑ ΚΛΕΨΕΙΣ
ΜΑ ΕΜΕΝΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ ΑΔΙΚΩΣ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙΣ
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΚΡΕΜΑ ΑΥΤΟΧΘΟΝΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙΣ

 

ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΗΤΕΨΕΙΣ
ΠΟΙΟΝ ΠΑΣ ΝΑ ΚΟΡΟΪΔΕΨΕΙΣ
ΕΒΑΛΕΣ ΤΑ ΜΕΤΑΞΙΚΑ - ΜΑ ΦΥΣΑΓΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤA
ΕΒΑΛΕΣ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ - ΝΤΕΜΕΚ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΕΤΗ
ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΚΙ ΕΦΤΑ ΧΡΟΝΑΚΙΑ ΓΥΨΙΝΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΑ ΜΕΤΡΗΣΑΜΕ
ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

 

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ -ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ-
ΤΟ ΛΕΝΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ
«ΑΪ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΑ» ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

 

ΘΑ ΠΩ ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΟΥ ‘ΝΑΙ ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΑ
ΤΟΥ «ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ» ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΔΩΔΕΚΑΧΡΟΝΑ, - ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ -
ΜΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΛΕΦΤΑ -ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΔΗΛΑΔΗ ΚΙ ΑΥΤΑ -
ΣΕ «ΕΙΔΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ» ΤΑ ΒΑΖΟΥΝΕ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ.
ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ, ΝΑ ΧΟΡΟΠΗΔΟΥΝ,
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΥΝ,
ΣΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΟΥΝ,
ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΤΟ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ.


ΣΕΡΝΟΥΝ ΤΗ ΧΟΡΟΠΗΔΑΔΑ ΚΑΙ ΔΟΞΑΖΟΥΝ ΕΝ ΧΟΡΩ
ΤΗΝ ΠΑΧΕΙΑ ΤΗΝ ΑΓΕΛΑΔΑ ΣΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΗ ΛΙΑΚΑΔΑ.

 

ΚΑΠΟΤΕ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΓΚΡΕΜΙΖΑΝΕ ΤΑ ΤΕΙΧΗ
H ΠΟΛΗ ΤΟΥΣ ΣΑΝ ΕΒΓΑΖΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗ.
ΤΩΡΑ ΓΥΡΙΣΑΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ - ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ -
ΑΝΟΙΞΤΕ ΟΙΚΟΥΣ ΠΑΡΟΧΗΣ - ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΕΝΟΧΗΣ-
ΔΩΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΝΟΗΜΑ ΝΑ ΚΟΒΕΤΑΙ ΣΤΑ ΤΡΙΑ
1-2-3  ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΠΕΔΙΑ.



προς lexolagnil