Ρωξάνη

Γιατί

του Έρωτα κρυμμένα πάθη

αναχαράζουνε

μοιραία λάθη

Μαζί

 φυγάδες στην Τεχεράνη

για να 'χω άλλοθι

σε λέω Ρωξάνη

Κατηγορούμενος

Μα γιατί περπατώντας μου σφίγγει το μπράτσο,
τι ’ναι αυτό που σκλαβώνει το γαλάζιο μου βλέμμα;
Κοκκινίζεις - για πρόσεχε - θα φάς κάνα μπάτσο!
Είναι αλήθεια ο έρωτας που ταράζει το αίμα
Tον στριμώχνω - δεν πνίγεται -
κολυμπά μές το ψέμμα.

Ομολογία

Γυναίκα άγνωστη

χαμόγελο

με βύθισε σε δίνη

ω - δίνη ψυχών 

που γητεύονται

 στα τόξα των ματιών σου

ευγενική κι’ απέριττη κίνηση

βορά του χρόνου, ανέγγιχτη

  διέταξε το βλέμμα

να κυττάξει

Θάλασσα

Άραγε τι να κρύβεται πίσω απ’ τ’ αυτί της

- κοχύλι της Μαύρης Θάλασσας -

Ποιές σαϊτιές ξεστράτισαν στα δυό της φρύδια

ζαργάνες που στεφανώνουν τ’ άπειρο

στα υγρά της μάτια - μελανοκύματα -

Γλώσσα γλυκόλαλη - θαλασσαηδόνι -

μεσ’ του φιλιού το στόμα - ταξιδεμένο πέλαγο -

με κράτησες, Γοργόνα αλαφιασμένη

τ’ αφράτο σώμα σου να αναδιπλώσω

με την τρικυμία

Αιγαιόγλαροι

Στου Αιγαίου το φώς

που λούζεσαι κρυφή βραχονησίδα

όταν χορταίνει ο ουρανός

της θάλασσας το κλάμα

τότε δαμάζει η  μουσική

 - σαν  ονειροπαγίδα

στου γλάρου απάνω το φτερό -

του έρωτα το θάμα.

Παρασπονδία

Προτού κοπάσει το βουβό σου κλάμα

θα πιώ τα δάκρυα

κλεμμένη ανάσα του νοτιά

με το ρυθμό του Λίβα

θα αναταράξω το κορμί σου

Θάλασσα

Ιανουάριος

Τα κύματα ρημάζονται

 να δικαιώσουν

 τα πάθη του χειμώνα

στην καρδιά μου

 σκληρό καρύδι

 το κέντρο του κόσμου

Λύτρωση

Κάτω απ’ τις λύτρες του γιαλού

έκρυψα - ζεστό ακόμα - τ’ όνειρο μου

παρατημένο στo νερό, να κλέβει απ’ τη δροσιά του

κι’ εκεί - θαρρείς παραμονεύοντας - το κύμα

θα ’ρθεί να το πλανέψει