ΧΟΡΟΠΗΔΑΔΑ
«ΑΡΧΑΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΘΑΝΑΤΟ» ΠΑΛΙ
ΘΑ ΜΑΣ ΒΟΛΕΨΕΙΣ
ΜΕ ΤΡΟΧΟΔΑΔΕΣ ΦΟΡΗΤΕΣ
ΞΕΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΘΑ ΚΛΕΨΕΙΣ
ΜΑ ΕΜΕΝΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ
ΑΔΙΚΩΣ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙΣ
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΚΡΕΜΑ ΑΥΤΟΧΘΟΝΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙΣ
ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΣ
ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΗΤΕΨΕΙΣ
ΠΟΙΟΝ ΠΑΣ ΝΑ ΚΟΡΟΪΔΕΨΕΙΣ
ΕΒΑΛΕΣ ΤΑ ΜΕΤΑΞΙΚΑ
- ΜΑ ΦΥΣΑΓΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ
ΕΒΑΛΕΣ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ - ΝΤΕΜΕΚ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΕΤΗ
ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΚΙ ΕΦΤΑ ΧΡΟΝΑΚΙΑ ΓΥΨΙΝΑ ΣΤΗΝ
ΠΛΑΤΗ ΤΑ ΜΕΤΡΗΣΑΜΕ
ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ -ΚΑΤΙ ΣΑΝ
ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ-
ΤΟ ΛΕΝΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ
«ΑΪ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΑ» ΣΤΟ
ΟΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΘΑ ΠΩ ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΟΥ ‘ΝΑΙ
ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΑ
ΤΟΥ «ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ» ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ
Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΔΩΔΕΚΑΧΡΟΝΑ, - ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ -
ΜΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΛΕΦΤΑ -ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΔΗΛΑΔΗ
ΚΙ ΑΥΤΑ -
ΣΕ «ΕΙΔΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ» ΤΑ
ΒΑΖΟΥΝΕ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ.
ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ, ΝΑ ΧΟΡΟΠΗΔΟΥΝ,
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΥΝ,
ΣΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΟΥΝ,
ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΤΟ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ.
ΣΕΡΝΟΥΝ ΤΗ ΧΟΡΟΠΗΔΑΔΑ ΚΑΙ ΔΟΞΑΖΟΥΝ ΕΝ ΧΟΡΩ
ΤΗΝ ΠΑΧΕΙΑ
ΤΗΝ ΑΓΕΛΑΔΑ ΣΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΗ ΛΙΑΚΑΔΑ.
ΚΑΠΟΤΕ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΓΚΡΕΜΙΖΑΝΕ
ΤΑ ΤΕΙΧΗ
H ΠΟΛΗ ΤΟΥΣ ΣΑΝ ΕΒΓΑΖΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗ.
ΤΩΡΑ ΓΥΡΙΣΑΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ -
ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ -
ΑΝΟΙΞΤΕ ΟΙΚΟΥΣ ΠΑΡΟΧΗΣ -
ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΕΝΟΧΗΣ-
ΔΩΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΝΟΗΜΑ ΝΑ ΚΟΒΕΤΑΙ ΣΤΑ ΤΡΙΑ
1-2-3
ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΠΕΔΙΑ.
ΚΑΛΑΜΑΡΙΕΡΑ
Εξετάσεις,
και το κράνος να φορέσεις μη ξεχάσεις
Σκοπιά, τετράωρη περιπολία,
σκληρά αιγερτύρια εφτά πλην μία.
Εξετάσεις,
το μυαλό σου κινδυνεύεις να το χάσεις
σκληρή επιτύρηση, σκοπιά, αγγαρεία
σαν δεσμοφύλακας φυλάω Βιολογία.
Έ ρε και να ΄ριχνα καλαμαριέρα
κι όχι να βρέχομαι μες τη μπανιέρα
Αντί Καλαμαρί να στέκομαι κοντάρι
Τη μπετονιά μου να΄ριχνα
για φρέσκο καλαμάρι
Γιορτή Αγγέλων
Μαζί Σε Θέλω
Χαρωπά τα δυό
μου χέρια τα χτυπώ
Ράμ παμ παμ παμ
Κάθε σχολείο και καϋμός
του Φραίημ Στόρυ
στεναγμός
Μουρρατίδης – Παττακός –
Παππαδόπουλος,
ο Σπύρος
τα στελέχη λάου- λάου
βούρ στου Χαντζηνικολάου
o Γραμματέας μαζί με το Αλήτη
ο Φονιάς με το Θύμα αγκαλιά
- τι κάποτε κι αν κόλωνα.
Σαν Ρέμο και Σαν Σόλωνα !
Eγώ καλά σου τα ‘λεγα
κανέναν μη μειώνεις
Πρίν το σκυλί γαυγίσει τρίς
θα τόνε πλαισιώνεις
Χαρωπά τα δυό
μου χέρια τα χτυπώ
Ράμ παμ παμ παμ
ΜΟΥΠΑΝΕΛΑΝΑΠΑΜΕΝΑΔΕΙΣ
- θα το φχαριστηθείς
-
με Φόρεστ Γκάμπ,
μαζί κι η Εβίτα Περόν,
δεν πρέπει να μιλάς κατά των αρχών,
καλύτερα να παίρνεις ντεπόν
Α μπε μπα μπλόμ
του κι θε μπλόμ μπλίμ
μπλόμ
Χαρωπά τα δυό
μου χέρια τα χτυπώ
Ράμ παμ παμ παμ
θα το ρίξω στην τρελλή
κι ας μου κάνουνε Ε.Δ.Ε.
οι σοβαροί
Χίλια καρφιά να με τρυπούν
δε νταγιαντώ, μπαΐλντισα
Η Παναγιά να με φυλά
η Πανωροφίτισσα
Οι Aσεππίτες έρχονται στ' αλόγατα καβάλα
κι' οι Μου-Σου-Θήτες τρέμουνε μη πάνε στη κρεμάλα
Ασεππίτη - Ασεππίτη συ μου το 'κλεισες το σπίτι
Κρατούν σιντιά στα χέρια τους οι δόλιοι Ασεππίτες
σιντιά χρυσά κι' αστραφτερά, που παίζουν μοναχά τους,
κραδαίνοντας τα με παλμό και κομπορρημοσύνη
κι οι Μου-Σου-Θήτες έντρομοι ζητούν ελεημοσύνη
Ασεππίτη - Ασεππίτη συ μου το 'κλεισες το σπίτι
Όλοι να πάρουν τα βουνά φωνάζει ο Αρχηγός τους
και όσοι περισσέψουνε βούρ στις βραχονησίδες
για να φυλάν' τα πρόβατα από τις καταιγίδες.
Να μάθουνε κι από σολφέζ οι έρημες οι γίδες
Ασεππίτη - Ασεππίτη συ μου το 'κλεισες το σπίτι
Και μέσα στη χλαπαταγή σηκώνεται ο βέτσος
είς - παρά των κιθαριστών - μας ήρθε πάλι φέτος .....
-είχε ζητήσει άδεια διά να μελετήσει
το ντιενέι του αμανέ ν' αποκρυπτογραφήση -
και ευθαρσώς εζήτησε από τ' ασεποκτήνη
μια δυσμενή μετάθεση δια τη Μυτιλήνη
Ασεππίτη Ασεππίτη συ μου το 'κλεισες το σπίτι
Πολλά εδιημήφθησαν την αποφράδα ημέρα
μεσ' στο μυαλό μου σφήνωσαν απ' άκρη πέρα ως πέρα
Ένα μονάχα θα σας πώ: " Ποτέ ημέρα Τρίτη,
κύττα να μην εμπιστευτείς Τούρκο και Ασεππίτη "
"Το Συνέδριο"
(Μέσα απ' τα δόντια)
Όλα καλά, κι όλα ωραία
μες στην Αθήνα μες στο Περαία
μα ούτε λόγος για ταμπακέρα
κομψά την σπρώχνουνε
την κάνουν πέρα
Ήρθε κι η μάνα μου, η Μυτιλήνη
κι όλο με ρώταγε, τι πάει να γίνει
" Άν θα γενώ γνωστός" ν' αποφασίζω
ή αν μοναχός χοροπηδώ
κι όλους τους άλλους βρίζω.
Της λέω μάνα μου, πως:
" όπου νάναι, μες στο Συνέδριο θα με κυττάνε
Φίλοι και σύντροφοι, ειδικοί, θ' αποφασίζουν
κομψά και όλίγον "έντεχνα" θα συντονίζουν,
με ουδετερότητα και χαϊλίκια
που 'χουν το μέτρο το καλό
και τρίψανε την γλώσσα τους
στης Λούτσας τα χαλίκια"
"Αν έτσι 'ναι Βασίλη μου, φρόνιμα να καθίσεις
και τις δικές σου τις δουλειές κάτσε να προχωρήσεις
Καλύτερα στη βάρκα σου να μείνεις καπετάνιος
παρά στη μόστρα κι άνοστος, να κουμαντάρει άλλος"
W.C.R.E.M.O.S.
...και στις παύσεις σταματώ
Η φτήνεια τρώει τον παρά
και ο παράς τη φτήνεια
κύτταξε να προσαρμοστείς
σταμάτα πιά τη γκρίνια
Και πές μου εσύ καλό παιδί
που τρώς το πατεσπάνι
μπορεί να ξέρει από σολφέζ
ένα μικρό πουλάκι;
Αβάντι, ντοφαφαφα,
γυρνάμε πάλι πίσω ξανά
μέχρι να μάθεις, να εμπεδώσεις καλά
οι παύσεις είναι και θα παραμείνουν επτά
Μη θέλεις κι άλλο να στο κάνω λιανά
η μουζική που σου μοιάζει πρέπει ναναι νιανιά...
Και ξανά πρός τη λόξα τραβώ
Μουσική και μουσικοί, όλοι είν' καλοί...
Στα καλάθια δε χωρούν στα κοφίνια περισσεύουν
Μούσα και Μνημοσύνη του Κόσμου η Γεροσύνη
Σ' Ουρανό και Θάλασσα όσες στιγμές κι' αν χάλασα
στη Γή πατώ και στέκομαι, στο τίποτα αντιστέκομαι
- δεν λέω "πέγκια αφέγκια" - λιγάκι κοντοστέκομαι
κι ως χύμα, εμπρός, τα έπεα στη γλώσσα να φτερώσουν
να μαι και πάλι που ξανά πρός τη λόξα τραβώ
Ο γιαλός κι αν στράβωσε εμένα δε με γκάβωσε
κι όταν φυσάει πρίμα, σκαρώνω καμμιά ρίμα
Με ρίμα και "μέτρον άριστον"
Φτάνει πια η "πολιτική" διαχείριση της εθελοδουλείας μας.
Άλλοι τα παίρνουν σε λεφτά κι άλλοι σε χάδια σκύλου
ποτέ μη διασαλευθεί η τάξις του γραικύλου
Αυτοί με τα πολλά και με τις ευκολίες
τί σαν και μάς, να παίρνουνε κακές πρωτοβουλίες;
Για την Παιδεία και για τη Μουσική
μ' όλες τις μούσες δίπλα μας, και το λακέ πιό εκεί
στου δάσκαλου τον τράχηλο δεν πρέπει η σιωπή
Η Αντιγόνη δεν κλίνει το γόνυ, μας κλείνει το μάτι
μυρίζει θάνατο άτιμο, αυτό το ρόζ ραχάτι.
Ξύπνα λαέ απ' τον ύπνο σου, πάρε πρωτοβουλία
το κάθε φαφλαδόραμα είν' η αφετηρία.
Η Ζωή δεν είναι REFRESH
είναι μια δέσμη φωτός
μεσ' τις θολές γραμμές των οριζόντων
μιας πόλης που της πρέπει το καράβι
για την Κέρκυρα του Αιγαίου
τη Μυτιλήνη του Ιονίου
Αλλού για αλλού, στην εξορία
για της ψυχής τη σωτηρία
Είν' η Ζωή στο Φώς σκαλομαρία
Σαν Μενεξέδες που γελούν
και λογαριάζουν λόγια χαρωπά
γλυκά μόνο στη γεύση του Γαϊδάρου
Σαν τα Ζουμπούλια στις γραμμές
που στάθηκαν Εμπόδιο Ακριβό
στου Ραχατιού το Ρόζ Κιγκλίδωμα
στο σβήσιμο του τελευταίου Φάρου
Πολλές φορές πληγώνει, κι όποιος δεν έχει Γνώμη
Στης Λευτεριάς το μπόι, μοναχά
η λέξη σαν ταιριάζει, μας λυτρώνει
Λόγια γλυκίσματα αδειανά μη μελετάς
στήλες αν-άλατος θε να γενούν και σκόνη
Είν' η Ζωή μια Θάλασσα και μείς παιχνιαδιατόροι
στης Μουσικής τις στενωπούς, βγαίνουν καλοί Μαστόροι
Ανακαταγραφή
ή Αποστολική Διακονία;
Πήραν την ποίηση και φτιάξαν παραποίηση
Πήραν το Όραμα, το καναν Φαφλαδόραμα
Αντάλλαξαν περιπαθείς φιλοφρονήσεις
νόμιζαν πως δεν θα τολμήσεις να σκεφτείς
ούτε και καν να φανταστείς ότι μπορεί και να μιλήσεις
Όσοι ήταν παρόντες εύχονταν να ήταν απόντες
ως να γινόταν σάλαγος κρυψίνους
στην κοινωνία των παρακοιμώμενων τεχνών
Μούσα Καλλιόπη
Σ' ευχαριστώ που δεν ήσουν εκεί
Καμίνι, το μυαλό μου
και μια λίρα
Εξωτερικός τοίχος καμινιού (αγγειοπλαστείου) Σαμαρά,
Καλαφάτης - Μυτιλήνη
Πολιτικά...εγώ τρελαίνομαι
Καβάλα στο...δελφίνι
μα τον Αρίωνα
φεύγω στη Μυτιλήνη
Σας το 'πα, φτάνει πια
Φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμια
προσωπικά μου λάθη...αγρίμια
Πάρτε τη λύρα χάρισμα σας
και τη γητειά του ξωτικού
φεύγω σας λέω - το ξανάπα -
μόνος τραβάω, αλλού γιαλού
Σ' ευλογημένες λαθροθηρίες
σ' εξοχικές και μαγεμένες ιστορίες
Προσωπικά...εγώ τρελαίνομαι
να κάνω γκάλοπ,
ιππασία στου καλαμιού τη ράχη
δελφίνι που το βάφτισα μικρός
καλπάζοντας στο κύμα η φαντασία
........................
Να δέστε πως το στόλισα
και καμαρώνει σα γαμπρός
'πα στο καμίνι, το μυαλό μου
και μια λίρα
Nurse Αdet
Αξιολόγηση εμμονής
Μα πώς να κάνω τεκμηρίωση;
Λέξεις, ψηφίδες άτακτες, καλύτερα να πω
κι ας κάνει η προϊστάμενη αρχή, αποδελτίωση
Κόντρα στο κύμα, εμμονές, σχέδια κι ουτοπίες, πώς να τις περιγράψω
πώς ραψωδίες κουρελιών πανάκριβων, σαν γραφικός εκ-ποιητής,
στο πόδι, μετά μουσικής, να ράψω;
Πώς, ευλογία ανάκατη με δισταγμούς κι επιφυλάξεις τρυφερές
-με νου λευτερωμένο από συμβάσεις και κραυγές-
νοσταλγικά, από καρδιάς, αγγίγματα ασωμάτων, τριψίματα ψυχών
πώς με κουβέντες γλαφυρές -σαν δείπνο από χαρτί-
με νούμερα, λογαριασμό στη μοιρασιά του μυστικού, να γράψω;
Ποιά νοσοκόμα των εθίμων, Nurse Αdet, να μας γιατρέψει;
Τα ήθη τα καινούργια, μονομιάς,
και άνευ υψηλής διαταγής, πώς να τ΄αντέξει;
Μαθητιώσα Μνήμη του Καιρού -Χαβά Δελτίο-
με γλαρωμένη συνοδεία, γλυκερή
πώς ν' αρνηθείς του τραπεζιού το πλάνο ψήλωμα...
..."Θεού Πνοή" -μ' αλκοοτέστ σε δίαυλο αδηφάγο-
ν' αναζητήσω ψαύοντας την τηλελλάδα;
Νά -δες πιο εκεί- μπουλντόζες σπρώχνουν φραπελιές
-χωματερές καινούργιες στήνοντας, στην ύποπτη λιακάδα-
άτσαλα πως τραβολογούν τον «εθνικό» κι ανέξοδο χορό
-τσαούσες κοπελλιές κι αγόρια άγουρα-
στις εξιστάμενες κι «ανύποπτες ανώτερες αρχές»
για στύψιμο, με βραβευμένα παρεό...
...την ώρα που, χαριστικά, λαθρόχειρες βουτούν
μες της ζωής -και των αιθέρων- τις συχνότητες
και χρηματί διάσταση, απαστράπτουσα
-αόρατο σημάδι στις ταυτότητες-
να δώσουν, εφορμούν, οριστικά
στον Xώρο που απομένει και στον Χρόνο...
Να πω κι εγώ «In gold we trust»;
να κλείσω πονηρά το μάτι στην Παλλάδα;
ή να σφυρίξω -σαν τουρίστας- τον σκοπό
«Να τι θα πεί Ελλάδα»
...χρεώνοντας αλλού τον "Ξένο Πόνο" ;
ΟLY LOST FOUNDΑΤΙΟΝ
OLY μου εσύ
σαν κάρβουνο σβυσμένη
τις φλόγες πάλι ντύνεσαι
σε σικ συσκευασία
με γκλάμουρους σφιγμένα δόντια με κυττάς
και παγερά χαμόγελα μοιράζεις
αλί -και πάλι αγάδες προσκυνάς-
κακήν κακώς τραβάς για την Ασία
πως εφιάλτης -όνειρο που ξέπεσε-
έτσι μες την ψυχή μου την καμένη μοιάζεις
Ψευτιές με σελοφάν ντυμένες
λέξεις κενές αραδιασμένες
σε λίφτινγκ αναψυκτικού
δέντρα φοράς μ’επίστρωση
μπαγιάτικου φωταδισμού
Εν τόπω χλοοτάπητος
τρέχεις αλαφιασμένη
σ’ ανταλλαγές σιβιλισμού
μ’ιστούς του τιέν αμενισμού
τι να σε περιμένει…
…Όλυ, καρδιά καμένη
Να, κλαίν οι επαΐοντες
με αρχαιολάγνον πάθος
στην πάλη για εκπολιτισμό
των ξεπεσμένων τάξεων
πρός δόξαν των μυστών του ελιξηρίου
του τζέτ σέτ των αρίστων παρατάξων
των μπάτζετμεν του ακριβού εισητιρίου
Με το παρντόν … κι άλλο μπετόν
να δοξαστούν οι πόλεις των κουτιών
με τη σειρά να γίνουνε οροσειρά
το χρήμα τ’ άσχημο να τρέχει με ουρά
τ’ απόβλητα οι αναβολιστές να στροβιλίζουν
νίκες απάνθρωπες το πνεύμα να εκτοπίζουν
Τις τελετές του χρήματος
το χρήμα προστατεύει
-για να χει ο κόσμος αφορμές
τη φτώχεια του να ξεγελά
με φουσκωμένο τίποτα
πελάτες που αγοράζονται
πουλώντας τ’ αύριο για το χτές
σε νέες αδηφάγου Αγοράς ορμές
ταρατατζούμ και ραμπαμπάμ-
ό κόσμος Κόσμο να μη βλέπει
χαζός πια να χαζεύει…
να κάνει μόνο τεμενά
σε κείνον που επιβλέπει
Κάτω απ’ τον πάτο της ζωής
υπάρχει κι άλλος πάτος
απόπατος που λεν πολλοί
ερευνητές σε βάθος
-Πιάστε τον κοκκινόκωλο
που μας χαλάει τη δόξα
-Τους πέντε κύκλους σώσατε
απ’ των τρελλών τη λόξα
ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ, 7-1 ΑΒΑΔΙΣΤΑ ΡΕΦΡΑΙΝ!!! Διάλεξε ένα ρεφραίν εκτός απ' το κόκκινο (τ' αγαπημένο σου ΤΗΣΕΡΤ ) και δεν ξέρεις τι γίνεται! Του βραβείου ΔΕΗ - θώμεν !!! |
 |