Το Κ.Θ.Β.Ε. αποφασίζοντας τη δημιουργία μιας μόνιμης »Νεανικής Σκηνής» έχει ως στόχο να παρουσιάσει έργα και παραστάσεις που απευθύνονται τόσο σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου όσο και στο ευρύτερο ανήσυχο νεανικό κοινό της πόλης.
Μπορεί ένα έργο αρχαίας τραγωδίας να αφορά αυτό το κοινό; Κάτω από ποιες προϋποθέσεις η ψυχαγωγία μπορεί να αποτελέσει μέσο εκπαίδευσης; Τι μπορεί να σημαίνει έκπληξη και ανατροπή για τους σημερινούς νέους, τους μυημένους στην άμεση πανίσχυρη επίδραση της εικόνας στην καθημερινότητα τους; Αυτά είναι μερικά από τα ζητήματα που απασχολούν τη δουλειά του θιάσου και κατά συνέπεια την ίδια την παράσταση.
Στην ‘Ελένη’ ο Ευριπίδης αντιστρέφει τον παραδοσιακό μύθο γράφοντας μια πρωτότυπη τραγωδία με έντονα κωμικά στοιχεία. Η Ελένη δεν
είναι εδώ η άπιστη
σύζυγος που πρόδωσε την πατρίδα της και την έσυρε σε έναν πόλεμο. Στην Τροία πήγε μονάχα το είδωλό της. Ο θεματικός άξονας
που διατρέχει το έργο, δηλαδή η αντίθεση ανάμεσα στο φαινομενικό και στο πραγματικό, αφορά άμεσα τη σημερινή νέα γενιά, καθώς σχετίζεται με τους
περιορισμούς που της επιβάλει η εξωτερική εικόνα της και που διαρκώς καλείται να την ανατρέψει.