Προσπαθώντας πριν λίγο καιρό να ανακαλύψω στο διαδίκτυο τρόπους ή μέσα ώστε να κάνω πιο προσιτό ή πιο ενδιαφέρον για τους μαθητές μου κάποιο από τα θέματα διδασκαλίας μου, έπεσα πάνω σε ένα βίντεο στο Youtube από μια διάλεξη του Walter Lewin προς τους φοιτητές του στο MIT. Γοητευμένος από τον τρόπο οργάνωσης, την απλότητά του, τη χαλαρή και αβίαστη προσέγγιση των θεμάτων του, τη χαρακτηριστική επιδεξιότητά του στη χρήση του πίνακα και το λεπτό χιούμορ του (έστω και ?Αμερικάνικο), βρέθηκα να παρακολουθώ όλη τη σειρά των διαλέξεών του (36 τον αριθμό παρακαλώ) στο ΜΙΤ το 1999. Να επισημάνω εδώ ότι είναι προς τιμήν του ΜΙΤ το ότι έχουμε τη δυνατότητα να βρίσκουμε εμείς οι κοινοί θνητοί όλο αυτό το υλικό ελεύθερο στο διαδίκτυο.

Κατά κανόνα τα μέσα που χρησιμοποιεί στις παρουσιάσεις των θεμάτων του είναι σχετικά απλά ώστε να μπορούν να οργανωθούν χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες και σε συνδυασμό με την κάποια «θεατρικότητα» του Lewin, γίνονται κατά την άποψή μου εξαιρετικά αποτελεσματικά. Για όποιον δε βαριέται να διαθέσει λίγες ώρες από τον ελεύθερο χρόνο του, συστήνω ανεπιφύλακτα αυτή τη σειρά διαλέξεων. Το μόνο πρόβλημα ίσως να είναι για κάποιους η γλώσσα. Θεωρώ όμως ότι ακόμα και περιορισμένη γνώση Αγγλικών είναι επαρκής, μια και τα βίντεο της σειράς είναι εφοδιασμένα με Αγγλικούς υπότιτλους που μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά.

Το κακό μετά από όλη αυτή τη μικρή «περιπέτεια» ήταν η αναμενόμενη ?κατάθλιψη με την προσγείωση στη δική μας ωμή πραγματικότητα. Ασφαλώς και δε συνηθίζω να συγκρίνω ανόμοια πράγματα (δηλαδή το αμφιθέατρο ενός από τα καλύτερα Αμερικανικά πανεπιστήμια με την αίθουσα διδασκαλίας ενός τυχαίου Ελληνικού λυκείου), όμως η διαφορά με τα δικά μας ασαφή και ολοένα και πιο ασταθή δεδομένα είναι τόσο τερατώδης, που καταλήγει να είναι τραγική.