Τη μακρινή πατρίδα μου
πάντα ποθώ στα ξένα.
Εκεί τα χρόνια της ζωής
περνούν ευλογημένα.
Στ’ αγαπημένο μου χωριό*
χαρές πάντα και γέλια.
στ’ αλώνια τραγουδιών φωνές,
ξεφάντωμα στ’ αμπέλια.
Στη μακρινή πατρίδα
έχει ευωδιά και χάρη
το ταπεινότερο δεντρί,
το πιο φτωχό χορτάρι.
Η ασημένια θάλασσα
μ’ αφρούς την περιζώνει
κι ο ουρανός με τ’ άστρα του
τη χρυσοστεφανώνει.
Γ. Δροσίνης
χωριό =η Μυτιλήνη μας είναι, ένα τρανό χωριό