DVE

Κα? ε?ς ?να Κύριον ?ησο?ν Χριστόν, τ?ν Υ??ν το? Θεο? τ?ν μονογεν?, τ?ν ?κ το? Πατρ?ς γεννηθέντα πρ? πάντων τ?ν α?ώνων? Φ?ς ?κ Φωτός, Θε?ν ?ληθιν?ν ?κ Θεο? ?ληθινο?, γεννηθέντα ο? ποιηθέντα, ?μοούσιον τ? Πατρί, δι' ο? τ? πάντα ?γένετο.

Τ?ν δι' ?μ?ς το?ς ?νθρώπους κα? δι? τ?ν ?μετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ?κ τ?ν ο?ραν?ν κα? σαρκωθέντα ?κ Πνεύματος ?γίου κα? Μαρίας τ?ς Παρθένου κα? ?νανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε ?π?ρ ?μ?ν ?π? Ποντίου Πιλάτου, κα? παθόντα κα? ταφέντα.

Κα? ?ναστάντα τ? τρίτ? ?μέρα κατ? τ?ς Γραφάς. Κα? ?νελθόντα ε?ς το?ς ο?ρανο?ς κα? καθεζόμενον ?κ δεξι?ν το? Πατρός.

Κα? πάλιν ?ρχόμενον μετ? δόξης κρ?ναι ζ?ντας κα? νεκρούς, ο? τ?ς βασιλείας ο?κ ?σται τέλος.

Κα? ε?ς τ? Πνε?μα τ? ?γιον, τ? κύριον, τ? ζωοποιόν, τ? ?κ το? Πατρ?ς ?κπορευόμενον, τ? σ?ν Πατρ? κα? Υ?? συμπροσκυνούμενον κα? συνδοξαζόμενον, τ? λαλ?σαν δι? τ?ν προφητ?ν.

Ε?ς Μίαν, ?γίαν, Καθολικ?ν κα? ?ποστολικ?ν ?κκλησίαν.

?μολογ? ?ν Βάπτισμα ε?ς ?φεσιν ?μαρτι?ν.

Προσδοκ? ?νάστασιν νεκρ?ν, κα? Ζω?ν το? μέλλοντος α??νος. ?μήν.

"... τα των ανθρώπων ήθη κατεκόσμησας". - Με τη φράση αυτή, το απολυτίκιο, απόλυτα επιτυχημένα, τονίζει την κοινωνική προσφορά του Άγιου Βασιλείου, πού με τη θεία διδασκαλία του στόλισε με αρετές τα ήθη και τη ζωή των ανθρώπων. Ό Μέγας αυτός πατέρας και διδάσκαλος της "Ορθόδοξης Εκκλησίας γεννήθηκε το 329, κατ' άλλους το 330 μ.Χ. στη Νεοκαισάρεια του Πόντου, σύμφωνα με τα γραφόμενα του φίλου του Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου. Τα δε εγκυκλοπαιδικά λεξικά αναφέρουν σαν πατρίδα του Μ. Βασιλείου την Καισαρεία της Καππαδοκίας. Οι γονείς του Βασίλειος (και αυτός), πού καταγόταν από την Νεοκαισάρεια του Πόντου και Έμμέλεια, πού καταγόταν από την Καππαδοκία, αν και κατά κόσμον ευγενείς και πλούσιοι, είχαν συγχρόνως και ακμαιότατο χριστιανικό φρόνημα. Αυτοί μάλιστα έθεσαν και τις πρώτες -καθοριστικής σημασίας-πνευματικές βάσεις του Αγίου. Με εφόδιο αυτή τη χριστιανική ανατροφή, ό Βασίλειος αρχίζει μια καταπληκτική ανοδική πνευματική πορεία. "Εχοντας τα χαρίσματα της ευστροφίας και της μνήμης, κατακτά σχεδόν όλες τις επιστήμες της εποχής του. Και το σπουδαιότερο, κατακτά τη θεία θεωρία του Ευαγγελίου, πού την κάνει αμέσως πράξη με την αυστηρή ασκητική ζωή του. "Ας αναφέρουμε όμως, περιληπτικά, την πορεία των δραστηριοτήτων του. Μετά τις πρώτες του σπουδές στην Καισαρεία και κατόπιν στο Βυζάντιο, επισκέφθηκε, νεαρός ακόμα, την Αθήνα, όπου επί τέσσερα χρόνια συμπλήρωσε τίς σπουδές του, σπουδάζοντας φιλοσοφία, ρητορική, γραμματική, αστρονομία και ιατρική, έχοντας συμφοιτητές του τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό (τον θεολόγο) και τον Ιουλιανό τον Παραβάτη. Από την Αθήνα επέστρεψε στην Καισαρεία και δίδασκε την ρητορική τέχνη. Αποφάσισε όμως, να ακολουθήσει τη μοναχική ζωή και γι' αυτό πήγε στα κέντρα του ασκητισμού, για να διδαχθεί τα της μοναχικής πολιτείας στην Αίγυπτο, Παλαιστίνη, Συρία και Μεσοποταμία. "Οταν επέστρεψε, αποσύρθηκε σε μια Μονή του Πόντου, αφού έγινε μοναχός, και ασκήθηκε έκεϊ με κάθε αυστηρότητα για πέντε χρόνια (357-362). "Ηδη τέλεια καταρτισμένος στην "Ορθόδοξη Πίστη, χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον επίσκοπο Καισαρείας Εύσέβιο. Ό υποδειγματικός τρόπος της πνευματικής εργασίας του δεν αργεί να τον ανεβάσει στο θρόνο της άρχιερωσύνης, διαδεχόμενος τον Εύσέβιο στην επισκοπή της Καισαρείας (370). Με σταθερότητα και γενναίο φρόνημα, ως αρχιερέας έκανε πολλούς αγώνες για την Όρθόδοξη Πίστη. Με τους ορθόδοξους λόγους πού συνέγραψε, κατακεραύνωσε τα φρονήματα των κακοδόξων. Στούς αγώνες του κατά του Αρειανισμού αναδείχτηκε αδαμάντινος, οϋτε κολακείες βασιλικές του Ούάλεντα (364-378), πού πήγε αυτοπροσώπως στην Καισαρεία για να τον μετατρέψει στον Αρειανισμό, οϋτε οι απειλές του Μόδεστου μπόρεσαν να κάμψουν το ορθόδοξο φρόνημα του Αγίου. Υπεράσπισε με θάρρος την "Ορθοδοξία, καταπλήσσοντας τον βασιλιά και τους Άρειανούς. Ακόμα, αγωνίστηκε κατά της ηθικής σήψεως και επέφερε σοφές μεταρρυθμίσεις στο μοναχισμό. Ή δε υπόλοιπη ποιμαντορική δράση του, υπήρξε απαράμιλλη, κτίζοντας την περίφημη "Βασιλειάδα", συγκρότημα με ευαγή Ιδρύματα, όπως φτωχοκομεΐο κ.ά., όπου βρήκαν τροφή και περίθαλψη χιλιάδες πάσχοντες κάθε ηλικίας, γένους και φυλής. Να αναφέρουμε επίσης ότι ό Μ. Βασίλειος, εκτός των άλλων έργων του, έγραψε και Θεία Λειτουργία, πού, μετά την επικράτηση αυτής της συντομότερης του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, τελείται 10 φορές το χρόνο: την 1η Ιανουαρίου (όπου γιορτάζεται και ή μνήμη το υ), τις πρώτες πέντε Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής, τις παραμονές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων, την Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο. Στά πενήντα του χρόνια ό Μέγας Βασίλειος, εξαιτίας της ασθενικής κράσεώς του και της αυστηρής ασκητικής ζωής του (ορισμένες πηγές λένε από βαριά αρρώστια του ήπατος ή των νεφρών), την 1η Ιανουαρίου του 378 ή κατ' άλλους το 379 με 380, εγκαταλείπει το φθαρτό και μάταιο αυτό κόσμο, αφήνοντας παρακαταθήκη και Ιερή κληρονομιά στην ανθρωπότητα ένα τεράστιο πνευματικό έργο.

Άπολυτίκιον.

 "Ηχος α'.

Εις πάσαν την γήν έξήλθεν ό φθόγγος σου, ως δεξαμένην τον λόγον σου· δι' ου θεοπρεπώς έδογμάτισας, την φύσιν των όντων έτράνωσας, τα των ανθρώπων ήθη κατεκόσμησας, Βασίλειον ίεράτευμα, Πάτερ Όσιε· πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

                                                              Αθήνα, 30 Οκτωβρίου 2008

Δηλώσεις του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη μετά το πέρας της συνάντησης με το Μητροπολίτη Φθιώτιδας κ. κ. Νικόλαο

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Για το θέμα της υποχρεωτικότητας του μαθήματος των Θρησκευτικών θα μας πείτε;

Ε. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ: Το έχουμε απαντήσει αυτό. Έχουμε εκδώσει δυο διευκρινιστικές και συμπληρωματικές εγκυκλίους και έχουμε δώσει και τις αντίστοιχες οδηγίες στους περιφερειακούς Διευθυντές και στους νομαρχιακούς Διευθυντές της εκπαίδευσης. Το μάθημα είναι απαρεγκλίτως υποχρεωτικό, αναπόσπαστο κομμάτι του αναλυτικού προγράμματος.

Προβλέπεται η εξαίρεση για λόγους συνείδησης που αφορά τους μη ορθόδοξους, δηλαδή τους αλλόθρησκους ή ετερόδοξους, οι οποίοι κατά κανόνα όπως ξέρετε είναι αλλοδαποί. Περίπου το 11% των συμμετεχόντων στην ελληνική υποχρεωτική εκπαίδευση είναι αλλοδαποί και πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη και σεβασμός και προς αυτούς.

Επίσης προβλέπεται αυτός που εξαιρείται να συμμετέχει σε κάποιο άλλο μάθημα. Όταν είναι αλλοδαπός, προτιμάται το μάθημα της ελληνικής γλώσσας, της ελληνικής ιστορίας και του ελληνικού πολιτισμού. Όταν είναι αλλόθρησκος, ο Σύλλογος των διδασκόντων επιλέγει σε ποιο μάθημα πρέπει να ενισχυθεί ο μαθητής. Αντίστοιχες οδηγίες για την σωστή εφαρμογή της εγκυκλίου για να μην γίνεται εκμετάλλευση από κάποιους κύκλους έχουν δοθεί και στους περιφερειακούς Διευθυντές, οι οποίοι όπως σας είπα, περιφρουρούν την σωστή εφαρμογή της.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γιατί καταλαβαίνετε, υπήρξε μια σύγχυση στην αρχή για το ποιος θα το παρακολουθήσει..

Ε. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ: Νομίζω ότι υπήρξε και μια επικοινωνιακή εκμετάλλευση από κάποιους κύκλους, εκτιμώ όμως ότι η αλήθεια αντέχει στο χρόνο και το ψέμα έχει κοντά πόδια. Και αυτό αποδείχθηκε.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σας ευχαριστούμε.