Στο Άγιον Όρος, η κάθε σπιθαμή του εδάφους είναι ευλογημένη, κατ' αρχήν γιατί είναι το περιβόλι της Παναγίας. Αλλά πέρα απ' αυτό, οι ασκητικοί ιδρώτες, τα κατανυκτικά δάκρυα και οι ταπεινές προσευχές των πατέρων, μέσα από μια αδιάλειπτη πορεία 11 και πλέον αιώνων, έχουν ευλογήσει το κάθε χιλιοστό της τραχειάς αθωνικής γης.

Τόπος αντιθέσεων. Ηρεμία, γαλήνη από τη μια. Εγρήγορση και προσευχή από την άλλη. Μέσα στο ευσεβές αυτό περιβάλλον καταλαβαίνεις το αληθινό νόημα της ζωής και της αθανασίας.

Όλα γύρω σου είναι τόσο απλοϊκά και φτωχικά μα συνάμα τόσο πλούσια και εντυπωσιακά. Η κεντρική πύλη, το καθολικό, τα κελάκια των μοναχών, η τράπεζα, το οστεοφυλάκιο, τα εργαστήρια, όλα κάτω από τη σκέπη της Θείας Προστασίας και της αγάπης της Παναγίας μας.

Και οι μοναχοί. Ψυχές ευγενικές, αρχοντικές, απλές αληθινές, ήρεμες, διακριτικές. Έχει τη δύναμη ο μοναχός - δίχως ιδιαίτερη προσπάθεια - ν' αποφορτίζει, να ξεκουράζει, να προσφέρει ανιδιοτελώς αγάπη. Η οργή, ο θυμός, η κακία, η αλαζονεία, είναι άγνωστα συναισθήματα στον άγιο τούτο τόπο.

Ο καθένας, που θέλει να επισκεφθεί το μοναδικό στον παγκόσμιο χάρτη μέρος, είτε σαν περίεργος περιηγητής είτε σαν ευλαβής προσκυνητής, αφήνει πίσω του την "Πόλη τ' Ουρανού" και μπαίνει σε άλλους ρυθμούς. Ξάφνου μπροστά του ο γραφικός αρσανάς της Μονής Ζωγράφου. Της Κωσταμονίτου στη   συνέχεια. Η Δοχειαρείου με τη Γοργοεπήκοο. Κτίσμα βυζαντινό, κομψό, εντυπωσιακό. Η Ξενοφώντος με το τεράστιο καθολικό. Πιο πέρα το Ρώσικο με τους επτά θόλους του. Ψηλά δεσπόζει η Ξηροποτάμου. Μετά, η Δάφνη, το επίνειο της μοναστικής πολιτείας. Εκεί πατάς για πρώτη φορά το πόδι σου στο Άγιον Όρος! Δάκρυα στα μάτια, σφίξιμο στην κοιλιά!

Αλλάζεις καραβάκι και συνεχίζεις. Να η Σιμωνόπετρα. Το ύψος της αναστάσιμο! Μοναδικό αρχιτεκτόνημα. Περνάς από τη Μονή Γρηγορίου με την εκλεκτή αδελφότητα και παραπλέεις τα μοναστήρια του Διονυσίου, του Αγ. Παύλου, τη Νέα Σκήτη και την Αγία Άννα.

Μετά ... Έρημος! Η έρημος όμως του όρους είναι κατοικημένη. Καρούλια, Καυσοκαλύβια.. Οι πλαγιές είναι όρθιες, κατακόρυφες, αυλακωμένες από φαράγγια. Μονοπάτια απόκρημνα σε οδηγούν σε σπηλιές και καταφύγια, πραγματικές αετοφωλιές, έρμαια των καιρικών συνθηκών. Σηκώνοντας τα μάτια ψηλά  βλέπεις τη μυτερή ιερή κορφή του Άθωνα να σουβλίζει τον ουρανό, να θέλει να πλησιάσει τον Ζωοποιό Θεό.

Περνώντας τον κάβο του Ακροθώου, φαντάζει μπροστά σου η Λαύρα. Εδώ νιώθεις πως ο ιδρυτής του αθωνικού μοναχισμού, ο Άγιος Αθανάσιος, γεμάτος αγάπη παντού περιφέρεται! Συνεχίζοντας βλέπεις ψηλά την Καρακάλλου, πιο κάτω ο Μυλοπόταμος, Μονή Ιβήρων στη συνέχεια. Την Πύλη της δεν τη  φυλάει πορτάρης, μα η χάρη της, η Πορταΐτισσα. Έπειτα η κουτλουμουσιανή Καλιάγρα και αμέσως μετά η Σταυρονικήτα με τον Άγιο Νικόλαο το Στρειδά. Ακολουθούν η Παντοκράτορος με την Παναγιά Γερόντισσα, η Κολιτσού, η μεγίστη Μονή Βατοπεδίου και τέλος η Εσφιγμένου.

Το ταξίδι, η επαφή με το Θείο κάπου εδώ τελειώνουν. Απλά και ταπεινά, κοιτάς ψηλά, κάνεις την προσευχή να σ' αξιώσει η Χάρη Της, να επισκεφθείς πάλι αυτά τα Άγια Χώματα!

ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ

ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ

ΙΒΗΡΩΝ

ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΟΥ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ

ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ

ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ

ΖΩΓΡΑΦΟΥ

ΔΟΧΕΙΑΡΕΙΟΥ

ΚΑΡΑΚΑΛΛΟΥ

ΦΙΛΟΘΕΟΥ

ΣΙΜΩΝΟΣ ΠΕΤΡΑ

ΑΓ. ΠΑΥΛΟΥ

ΣΤΑΥΡΟΝΙΚΗΤΑ

ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ

ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ