επιστροφή στην προηγούμενη σελίδα

ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ ΛΟΓΟΙ

Τόμος 1 :

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΖΕΥΓΟΥΣ

Τόμος 2

ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΝΙΚΟΝ

Τά μέν γάρ σώματα τοίς συμμέτροις πόνοις, η δέ ψυχή τοίς σπουδαίοις λόγοις αύξεσθαι πέφυκαν

- Τοιούτος γίγνου περί τούς γονείς, οίους άν εύξαιο περί σεαυτόν γενέσθαι τούς σεαυτού παίδας.

- Άσκει τών περί τό σώμα γυμνασίων μή τά πρός τήν ρώμην αλλά τά πρός τήν υγείαν.

- Μήτε γέλωτα προπετή στέργε μήτε λόγον μετά θράσους αποδέχου. τό μέν γάρ ανόητον, τό δέ μανικόν.

- Έθιζε σεαυτόν είναι μή σκυθρωπόν αλλά σύννουν, δι' εκείνο μέν γάρ αυθάδης, διά δέ τούτο φρόνιμος είναι δόξεις.

- Μηδέποτε μηδέν αισχρόν ποιήσας έλπιζε λήσειν. καί άν τούς άλλους λάθης σεαυτώ συνειδήσεις.

- Τάς ηδονάς θήρευε τάς μετά δόξης. τέρψις γάρ σύν τώ καλώ μέν άριστον άνευ δέ τούτου κάκιστον.

- Εάν ής φιλομαθής, έσει πολυμαθής. Ά μέν επίστασαι, ταύτα διαφύλαττε ταίς μελέταις, ά δέ μή μεμάθηκας , προσλάμβανε ταίς επιστήμαις.

- Ηγού τών ακουσμάτων πολλά πολλών είναι χρημάτων κρείττω. τά μέν ταχέως απολείπει, τά δέ πάντα τόν χρόνον παραμένει.σοφία γάρ μόνον τών κτημάτων αθάνατον.

- Μή κατόκνει μακράν οδόν πορεύεσθαι πρός τούς διδάσκειν τι χρήσιμον επαγγελλομένους. αισχρόν γάρ τούς μέν εμπόρους τηλικαύτα πελάγη διαπεράν ένεκα τού πλείω ποιήσαι τήν υπάρχουσαν ουσίαν, τούς δέ νεωτέρους μηδέ τάς κατά γήν πορείας υπομένειν επί τώ βελτίω καταστήσαι τήν αυτών διάνοιαν.

- Τώ μέν τρόπω γίγνου φιλοπροσήγορος, τώ δέ λόγω ευπροσήγορος.

- Ηδέως μέν έχε πρός άπαντας, χρώ δέ τοίς βελτίστοις.

- τό μέν γάρ χρυσίον εν τώ πυρί βασανίζομεν, τούς δέ φίλους εν ταίς ατυχίαις διαγιγνώσκομεν.

- Είναι βούλου τά περί τήν εσθήτα φιλόκαλος, αλλά μή καλλωπιστής. Έστι δέ φιλοκάλου μέν τό μεγαλοπρεπές, καλλωπιστού δέ τό περίεργον.

- Στέργε μέν τά παρόντα, ζήτει δέ τά βελτίω.

- Μηδενί συμφοράν ονειδίσεις. κοινή γάρ η τύχη καί τό μέλλον αόρατον.

- Μίσει τούς κολακεύοντας ώσπερ τούς εξαπατώντας. αμφότεροι γάρ πιστευθέντες τούς πιστεύσαντας αδικούσιν.

- Μηδέ παρά τά γελοία σπουδάζων, μηδέ παρά τά σπουδαία τοίς γελοίοις χαίρων. τό γάρ άκαιρον πανταχού λυπηρόν.

- Μηδέ τάς χάριτας αχαρίστως χαριζόμενος, μηδέ φιλαίτιος ών, βαρύ γάρ, μηδέ φιλεπιτιμητής, παροξυντικόν γάρ.

- Μάλιστα μέν ευλαβού τάς εν τοίς πότοις συνουσίας. Όταν γάρ ο νούς υπ' οίνου διαφθαρή ταυτά πάσχει τοίς άρμασι τοίς τούς ηνιόχους αποβαλούσιν.

- Ηγού τήν παιδείαν τοσούτω μείζον αγαθόν είναι τής απαιδευσίας, όσω τά μέν άλλα μοχθηρά πάντες κερδαίνοντες πράττουσιν , αύτη δέ μόνη καί προσεζημίωσε τούς έχοντας. πολλάκις γάρ ών τοίς λόγοις ελύπησαν, τούτων τοίς έργοις τήν τιμωρίαν έδοσαν.

- Βουλευόμενος παραδείγματα ποιού τά παρεληλυθότα τών μελλόντων. τό γάρ αφανές εκ τού φανερού ταχίστην έχει τήν διάγνωσιν.

- Βουλεύου μέν βραδέως, επιτέλει δέ ταχέως τά δόξαντα.

- Εις τήν αρχήν κατασταθείς μηδενί χρώ πονηρώ πρός τάς διοικήσεις. ών γάρ άν εκείνος αμάρτη, σοί τάς αιτίας αναθήσουσιν.

- Εκ τών κοινών επιμελειών απαλλάτου μή πλουσιώτερος αλλ' ενδοξότερος. πολλών γάρ χρημάτων κρείττων ο παρά τού πλήθους έπαινος.

- Μηδενί πονηρώ πράγματι μήτε παρίστασο μήτε συνηγόρει. δόξεις γάρ καί αυτός τοιαύτα πράττειν, οία άν τοίς άλλοις πράττουσιν βοηθής.

- Παρασκεύαζε σεαυτόν πλεονεκτείν μέν δύνασθαι, ανέχου δέ τό ίσον έχων, ίνα δοκής ορέγεσθαι  τής δικαιοσύνης μή δι' ασθένειαν αλλά δι' επιείκιαν.

- Μάλλον αποδέχου δικαίαν πενίαν ή πλούτον άδικον. τοσούτω γάρ κρείττων δικαιοσύνη χρημάτων, όσω τά μέν ζώντας μόνον ωφελεί, τό δέ καί τελευτήσασι δόξαν παρασκευάζει, κακείνων μέν τοίς φαύλοις μέτεστιν, τούτου δέ τοίς μοχθηροίς αδύνατον μεταλαβείν.

- Μηδένα ζήλου τών εξ αδικίας κερδαινόντων αλλά μάλλον αποδέχου τούς μετά δικαιοσύνης ζημιωθέντας. οι γάρ δίκαιοι τών αδίκων εί μηδέν άλλο πλεονεκτούσιν, αλλ' ούν ελπίσιν γε σπουδαίοις υπερέχουσιν.

- Πάν  ό,τι άν μέλλης ερείν, πρότερον επισκόπει τή γνώμη. πολλοίς γάρ η γλώττα προτρέχει τής διανοίας.

- Νόμιζε μηδέν είναι τών ανθρωπίνων βέβαιον. ούτω γάρ ούτ' ευτυχών έσει περιχαρής ούτε δυστυχών περίλυπος.

- Δύο ποιού καιρούς τού λέγειν, ή περί ών οίσθα σαφώς, ή περί ών αναγκαίον ειπείν.

- Ώσπερ γάρ τήν μέλιτταν ορώμεν εφ' άπαντα μέν τά βλαστήματα καθιζάνουσαν, αφ' εκάστου δέ τά βέλτιστα λαμβάνουσαν, ούτω δεί καί τούς παιδείας ορεγομένους μηδενός μέν απείρως έχειν, πανταχόθεν δέ τά χρήσιμα συλλέγειν. Μόλις γάρ άν τις εκ ταύτης τής επιμελείας τάς τής φύσεως αμαρτίας επικρατήσειεν.

ΠΡΟΣ ΝΙΚΟΚΛΕΑ

- Άν γάρ τά παρεληλυθότα μνημονεύης, άμεινον περί τών μελλόντων βουλεύσει.

- Μελέτα περί καλών επιτηδευμάτων λέγειν, ίνα συνεθισθής όμοια τοις ειρημένοις φρονείν.

- Ών τάς δόξας ζηλοίς, μιμού τάς πράξεις.

- Σοφούς νόμιζε μή τούς ακριβώς περί μικρών ερίζοντας, αλλά τούς εύ περί τών μεγίστων λέγοντας.

- Μή τά σπουδαία τών πραγμάτων μηδέ τούς εύ φρονούντας τών ανθρώπων ταίς ηδοναίς κρίνειν, αλλ' επί τών χρησίμων αυτούς δοκιμάζειν.

- Δήλον γάρ ως ο μηδέν ών αυτός χρήσιμος, ούδ' άν άλλον φρόνιμον ποιήσειεν.

ΝΙΚΟΚΛΗΣ

- Ά πάσχοντες υφ' ετέρων οργίζεσθε, ταύτα τούς άλλους μή ποιήτε.

- Περί ών άν εν τοίς λόγοις κατηγορήτε, μηδέν τούτων εν τοίς έργοις επιτηδεύετε.

- Τοιαύτα προσδοκάτε πράξειν οί άν περί ημών διανοήσθε.

- Μή μόνον επαινείτε τούς αγαθούς, αλλά καί μιμείσθε.

ΕΥΑΓΟΡΑΣ

Αιακός: υιός τού Δία καί τής Αιγίνης. Μετά τόν θάνατό του, διά τήν ευσέβειαν καί τήν δικαιοσύνην του έγινε δικαστής στόν Άδη μαζί μέ τόν Μίνωα καί τόν Ραδάμανθυν. Όταν κάποτε έγινε ξηρασία στήν Ελλάδα, πολλοί προσέφυγαν σ' αυτόν γιά νά μεσολαβήσει στόν Δία νά πάψη τήν ξηρασία. Στό μέρος πού προσευχήθηκε ο Αιακός έκτισαν αργότερα ιερόν, τό Αιάκειον στήν Αίγινα. Παιδιά τού Αιακού ήταν ο Τελαμών καί ο Πηλεύς.

Τελαμών: έγινε βασιλιάς στήν Σαλαμίνα καί μέ τήν Περίβοια έκανε τόν Αίαντα. Εξεστράτευσε μέ τόν Ηρακλή στό Ίλιον κατά τού Λαομέδοντος μέ τήν κόρη τού οποίου Ησιόνη έκανε τόν Τεύκρο, ιδρυτή τής Σαλαμίνας τής Κύπρου καί τού βασιλεύοντος οίκου, στόν οποίο ανήκε καί ο Ευαγόρας καί ο Νικοκλής.

Πηλεύς: έφυγε στήν Φθία, όπου ενυμφεύθη τήν Θέτιδα, μέ τήν οποία έκανε τόν Αχιλλέα.

Ευαγόρας: ανέτρεψε τόν φιλοφοίνικα Αβδέμωνα επιτεθείς μέ 50 άνδρες καί ανέκτησε τήν εξουσία τού οίκου του, όχι βραδύτερον τού 411 π.Χ. Πολέμησε εναντίον τών Περσών επί δεκαετία (386 - 376 π.Χ.). Στό τέλος κατέστη υποτελής τών Περσών.

ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ

Λήδα: τήν ερωτεύθηκε ο Δίας μεταμορφωθείς σέ κύκνο καί έκανε δι' αυτής τούς Διόσκουρους Κάστορα καί Πολυδεύκη, καθώς καί τήν Ελένη.

Κένταυροι: κατάγονταν απ' τόν Ιξίονα καί τήν Νεφέλη. Κατά τούς γάμους τού Πειρίθου, ο αρχηγός των Ευρυτίων ενοχλούσε τίς γυναίκες καί εξ αυτού προέκυψε η Κενταυρομαχία μεταξύ τών Λαπιθών, βασιλιάς τών οποίων ήταν ο Πειρίθους, καί τών Κενταύρων. Τόν Πειρίθου βοήθησε, ο φίλος του Θησέας. Ο Πειρίθους είχε βοηθήσει κι αυτός τόν Θησέα στήν αρπαγή τής Ελένης αλλά καί ο τελευταίος τόν Πειρίθου στήν προσπάθεια αρπαγής τής Κόρης στόν Άδη.

Άδραστος: βασιλιάς τού Άργους, πενθερός τού Πολυνείκη, ο οποίος έκανε τήν εκστρατεία τών Επτά επί Θήβας κατά τού Ετεοκλή. Τά πτώματα τών νεκρών Αργείων ανάγκασε ο Θησέας τούς Θηβαίους νά τά παραδώσουν στόν Άδραστο γιά νά ταφούν.

Ηρακλείδαι: τά παιδιά τού Ηρακλή πού καταδιωκόμενα από τόν Ευρυσθέα κατέφυγαν στήν Αθήνα ως ικέτες. Ο Θησέας τά επανεγκατέστησε στήν Πελοπόννησο, αφού νίκησε τούς Πελοποννησίους τού Ευρυσθέα, τόν ίδιο δέ παρέδωσε στούς Ηρακλείδες, οι οποίοι καί τόν εφόνευσαν. Η επάνοδος τών Ηρακλειδών στήν Πελοπόννησο συνιστά τήν Κάθοδο αυτών.

Αμφιτρύων:  σύζυγος τής Αλκμήνης, θυγατρός τού βασιλέως τών Μυκηνών Ηλεκτρίωνος. Τούτου τήν μορφή υπεδύθη ο Δίας καί εγεννήθη ο Ηρακλής. Ο Αμφιτρύων αποπειράθηκε νά κάψει τήν Αλκμήνη ζωντανή γιά τήν απιστία της, αλλά απέτυχε διότι ο Δίας μέ τήν μορφή βροχής έσβησε τήν πυρά.

Δανάη: θυγάτηρ τού βασιλιά τού Άργους Ακρισίου, ο οποίος τήν είχε έγκλειστη σέ χάλκινο θάλαμο. Ο Δίας όμως εισήλθε σάν χρυσή βροχή καί από τήν συζυγία αυτή γεννήθηκε ο Περσέας.

Νέμεσις: κατά τόν Ησίοδο ήταν θυγάτηρ τής Νυκτός, αργότερα θεωρήθηκε θυγάτηρ τού Ωκεανού. Λατρευόταν ως θεότης στόν Ραμνούντα τής Αττικής, τιμωρός εκείνων, οι οποίοι διατάρασσαν τήν αρμονική τάξη τών εγκοσμίων. Χαρακτηριστικά σύμβολά της ήταν ο πήχυς καί ο χαλινός.

Τάνταλος: βασιλιάς τής Φρυγικής Σιπύλου, υιός τού Διός, ομοτράπεζος τών θεών, καταδικάστηκε σέ αιώνια πείνα καί δίψα στόν Άδη γιά ασέβεια πρός τούς θεούς. Ο υιός του Πέλοψ ελθών στήν Πίσα τής Ηλείας, ενυμφεύθη τήν κόρη τού Οινομάου καί έκανε τόν Ατρέα, πατέρα τού Αγαμέμνονος, τού Μενελάου καί τού Θυέστη.

Τόμος 3

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ

Εύμολπος: βασιλιάς τής Θράκης, εισέβαλε στήν Αττική γιά νά βοηθήσει τούς Ελευσινίους κατά τών Αθηναίων. Κατά τήν μάχη εφονεύθη ο ίδιος καί ο βασιλιάς τών Αθηναίων Ερεχθεύς, αλλά οι Ελευσίνιοι υποτάχθηκαν τελικά στούς Αθηναίους.

Αμαζόνες: Ζούσαν κάπου στήν Θράκη καί εμάχοντο έφιπποι. Τήν βασίλισσά τους Ιππολύτη έλαβε ως πρώτη σύζυγο ο Θησέας από αμοιβαίο έρωτα. Οι Αμαζόνες εξεστράτευσαν κατά τής Αττικής γιά νά τιμωρήσουν τό ερωτικό ζευγάρι, αλλά νικήθηκαν κατά κράτος καί κατόπιν αυτού έχασαν τήν εξουσία στή χώρα τους, η οποία περιήλθε στούς άνδρες.

Τοσούτον δ' απολέλοιπεν η πόλις ημών περί τού φρονείν καί λέγειν τούς άλλους ανθρώπους, ώστ' οι ταύτης μαθηταί τών άλλων δάσκαλοι γεγόνασι.καί τό τών Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι τού γένους αλλά τής διανοίας δοκείν είναι καί μάλλον Έλληνας καλέισθαι τούς τής παιδεύσεως τής ημετέρας ή τούς τής κοι νής φύσεως μετέχοντας.

ΦΙΛΙΠΠΟΣ

Φιλοκράτειος Ειρήνη: συνήφθη μεταξύ Φιλίππου Β΄ καί τών Αθηναίων τό 346 π.Χ. καί δι' αυτής παραχωρήθηκε στόν Φίλιππο η Αμφίπολις. Ο Δημοσθένης τήν θεώρησε επαίσχυντο, αντίθετα ο Ισοκράτης τήν επεκρότησε.

Κάρανος: ο πρώτος βασιλιάς τών Μακεδόνων, καταγόταν από τό Άργος.

Κόνων: Αθηναίος ναύαρχος πού μέ τήν βοήθεια τών Περσών νίκησε στή ναυμαχία τής Κνίδου τό 394 π.Χ. τούς Λακεδαιμονίους καί ενώ ο βασιλιάς αυτών Αγησίλαος ελευθέρωνε τά Μικρασιατικά παράλια απ' τούς βαρβάρους. Ο Κόνων μετείχε στή ναυμαχία παρά τούς Αιγός Ποταμούς τό 405 π.Χ., όπου οι Λακεδαιμόνιοι κατεναυμάχησαν τούς Αθηναίους καί μετά από αυτή κατέφυγε στή Ρόδο. Μέ τόν υιό του Τιμόθεο αναστύλωσε τό γόητρο τών Αθηνών καί συνέβαλαν αποφασιστικά στήν συγκρότηση τής Β΄ Αθηναϊκής Συμμαχίας, ανακατασκεύασαν δέ καί τά Μακρά Τείχη, πού είχαν κρημνίσει οι Σπαρτιάτες τό 404 π.Χ.

Τόμος 4

ΠΛΑΤΑΪΚΟΣ

ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ

Περσεύς: είχε δύο υιούς , τόν Σθένελο, πατέρα τού Ευρυσθέως, βασιλιά τού Άργους, καί τόν Ηλεκτρίωνα, πατέρα τής Αλκμήνης.

Τυνδάρεως: βασιλιάς τής Σπάρτης, εκθρονίστηκε από τόν αδελφό του Ιπποκόοντα καί κατέφυγε στόν βασιλιά τής Αιτωλίας Θέστιον, τού οποίου τήν κόρην Λήδα ενυμφεύθη αποκτήσας 6 τέκνα, τούς Διόσκουρους Κάστορα καί Πολυδεύκη καί τίς Ελένη , Κλυταιμνήστρα, Τιμάνδρα καί Φιλονόη. Οι Διόσκουροι ανελήφθησαν γενόμενοι αστέρες προστάτες τών ναυτιλομένων.

Νηλεύς: υιός τού Ποσειδώνος καί τής Τηρούς, αδελφός τού Πελίου, ήλθε στήν Μεσσηνία όπου έκτισε τήν Πύλο. Νυμφευθείς τήν Χλωρίδα, κόρην τού Αμφίονος, απέκτησε δώδεκα υιούς, μεταξύ τών οποίων καί τό Νέστορα.

όλως δέ τόν βίον τόν τών ανθρώπων διά μέν κακία απολλύμενον, δι' αρετήν δέ σωζόμενον.

ΠΕΡΙ ΕΙΡΗΝΗΣ

Α΄ Αθηναϊκή Συμμαχία: 476 - 404 π.Χ. Ιδρύθηκε απ' τόν Αριστείδη καί συμμετείχαν 240 πόλεις.

Β΄ Αθηναϊκή Συμμαχία: 378 - 355 π.Χ. Ιδρύθηκε απ' τόν Τιμόθεο, υιό τού Κόνωνος, βοήθησε δέ κι ο Ισοκράτης. Συμμετείχαν 75 πόλεις.

Συμμαχικός Πόλεμος: 358 - 355 π.Χ.

Ορώ γάρ τούς μέν τήν αδικίαν προτιμώντας καί τό λαβείν τι τών αλλοτρίων μέγιστον αγαθόν νομίζοντας όμοια πάσχοντας τοίς δελεαζομένοις τών ζώων, καί κατ' αρχάς μέν απολαύοντας ών άν λάβωσιν, ολίγω δ' ύστερον εν τοίς μεγίστοις κακοίς όντας, τούς δέ μετ' ευσεβείας καί δικαιοσύνης ζώντας έν τε τοίς παρούσιν χρόνοις ασφαλώς διάγοντας καί περί τού σύμπαντος αιώνος ηδίους τάς ελπίδας έχοντας.

η μέν ακολασία καί η ύβρις τών κακών αιτία γίγνεται, η δέ σωφροσύνη τών αγαθών.

Καίτοι προσήκει τάς αρετάς ασκείν καί τάς κακίας φεύγειν πολύ μάλλον ταίς πόλεσιν ή τοίς ιδιώταις.

Τόμος 5

ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΔΟΣΕΩΣ

πολύ μέντοι χρησιμωτέρους είναι τών λόγων καί κρείττους τούς επιπλήττοντας τοίς νύν αμαρτανομένοις ή τούς τά πεπραγμένα πρότερον επαινούντας, καί τούς περί ών δεί πράττειν συμβουλεύοντας ή τούς τά παλαιά τών έργων διεξιόντας.

δεινόν τούς χείρους τών βελτιόνων άρχειν καί τούς ανοητοτέρους τοίς φρονιμωτάτοις προστάττειν

Σοφούς νόμιζε μή τούς περί μικρών ακριβώς ερίζοντας, αλλά τούς εύ περί τών μεγάλων λέγοντας.

τό γάρ λέγειν ως δεί τού φρονείν εύ μέγιστον σημείον ποιούμεθα, καί λόγος αληθής καί νόμιμος καί δίκαιος ψυχής αγαθής  καί πιστής είδωλόν εστι.

Τόμος 6

ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΙΚΟΣ

Πολιτεύματα Αθήνας

 Η διά κλήρου ανάδειξις τών αρχόντων εξ όλων τών Αθηναίων πολιτών καθιερώθηκε μετά τήν μάχη τών Πλαταιών μέ εισήγηση τού Αριστείδη "κοινήν είναι τήν πολιτείαν καί τούς άρχοντας εξ Αθηναίων απάντων αιρείσθαι".

παρ' οίς μέν γάρ μήτε φυλακή μηδεμία τών τοιούτων καθέστηκεν μηθ' αι κρίσεις ακριβείς εισίν, παρά τούτοις μέν διαφθείρεσθαι καί τάς επιεικείς τών φύσεων, όπου δέ μήτε λαθείν τοίς αδικούσιν ράδιον εστίν μήτε φανεροίς γενομένοις συγγνώμης τυχείν, ενταύθα δ' εξιτήλους γίγνεσθαι τάς κακοηθείας.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Παναθήναια: η μέγιστη εορτή τών Αθηναίων πρός τιμήν τής Αθηνάς , τελουμένη κατ' έτος (Παναθήναια τά Μικρά) καί ανά τετραετίαν (Μεγάλα Παναθήναια). Η εορτή οργανώθηκε μάλλον επί Θησέως, οπότε ενοποιήθηκαν πολιτικώς μετά τού άστεως οι οικισμοί τής Αττικής. Τά Μεγάλα Παναθήναια διεξάγονταν τόν Εκατομβαιώνα (15 Ιουλίου - 15 Αυγούστου). Μεγίστη λαμπρότητα έλαβε η εορτή επί Περικλέους. Παρίσταντο κατά τάς τελετάς καί αντιπροσωπείαι τών συμμάχων πόλεων.

Τόμος 7

ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΩΝ

ΒΟΥΣΙΡΙΣ

Βούσιρις: υιός τού Ποσειδώνα καί τής Λιβύης, κόρης τού Επάφου. Εγκατέστησε βασίλειο στήν Αίγυπτο, αφού εγκατέλειψε αυτό τής μητέρας του στήν Λιβύη. Στήν Αίγυπτο έλαβε χρησμό από έναν Κύπριο μάντι, νά θυσιάζει κατ' έτος έναν από τούς ξένους πού μετέβαιναν στήν Αίγυπτο, διά νά παύσει ο εννεατής λιμός πού μάστιζε τήν χώρα. Ο Βούσιρις τότε θυσίασε πρώτον τόν μάντι καί ακολούθως κάθε ξένο πού έφτανε στήν Αίγυπτο. Όταν ο Ηρακλής πέρασε από τήν Αίγυπτο, προκειμένου νά φέρει στόν Ευρυσθέα τά χρυσά μήλα τών Εσπερλιδων, ο Βούσιρις τόν συνέλαβε καί τόν έδεσε μέ σκοπό νά τόν θυσιάσει. Ο Ηρακλής όμως έσπασε τά δεσμά του καί εξόντωσε όχι μόνον τόν Βούσιρι, αλλά καί τά παιδιά του.

 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΝ

Διονύσιος: υιός τού Ερμοκράτους. Γεννήθηκε τό 430 καί πέθανε τό 367 π.Χ. Διακρίθηκε στόν πόλεμο κατά τών Καρχηδονίων, επέβαλε τήν τυραννίδα τό 405 π.Χ. στίς Συρακούσες καί τήν διατήρησε μέχρι τού θανάτου του. Απέκτησε μεγάλη δύναμη καί επεβλήθη σχεδόν σέ όλη τήν Σικελία, αλλά καί σέ πόλεις τής κάτω Ιταλίας καί τής απέναντι ηπειρωτικής ακτής. Διέθετε στόλο σημαντικό, ναυπηγήσας γιά πρώτη φορά πεντήρεις καί χρησιμοποιήσας νέο πολεμικό όπλο, τούς καταπέλτες.

Α΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΝ

Β΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΝ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΝ

Αντίπατρος: εξαίρετος στρατηγός καί ευφυής διπλωμάτης. Γεννήθηκε τό 400 π.Χ. καί πέθανε τό 319 π.Χ. Υπηρέτησε πιστά καί τόν Φίλιππο καί τόν Αλέξανδρο. Τό 346 π.Χ. μέ τόν Περμενίωνα διαπραγματεύθηκαν στήν Αθήνα τήν Φιλοκράτειο Ειρήνη. Όταν ο Αλέξανδρος εξεστράτευσε στήν Ασία, άφησε αντιβασιλιά στήν Μακεδονία τόν Αντίπατρο. Τό 330 π.Χ. ο Αντίπατρος μέ 40.000 στρατό κατενίκησε τούς Λακεδαιμονίους καί τούς συμμάχους των στήν Μεγαλόπολη, καί επίσης κατέπνιξε επανάσταση τών Θρακών υπό τόν Μέμνονα. Μετά τόν θάνατο τού Αλεξάνδρου, ο Αντίπατρος κατά τόν Λαμιακό πόλεμο, διέσπασε τόν συνασπισμό τών ελληνικών πόλεων καί νίκησε στήν Κραννώνα τό 322 π.Χ. Όρισε διάδοχό του τόν Πολυσπέρχοντα καί τόν υιό του Κάσσανδρο συμπαραστάτη, ως χιλίαρχο.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΙΑΣΩΝΟΣ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΙΜΟΘΕΟΝ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΩΝ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΔΑΜΟ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

επιστροφή στην προηγούμενη σελίδα