Μήπως σάς θυμίζει κάτι ;
Γότθοι – Γρατιανός – Ουαλεντιανός Β΄ - Θεοδόσιος
Τώ 376 ο Ουάλης επέτρεψεν εις τους Ουϊσιγότθους να διαβούν τον Ίστρον, με τον όρο να παραδώσουν τά όπλα τους, επειδή επιέζοντο από τους Ούνους, άλλους αγρίους απ’ τά πέρατα της Ασίας εξορμήσαντας.
Εν τώ μεταξύ και άλλοι Γότθοι, οι Οστρογότθοι, ζήτησαν ομοίως να διαβούν τον Ίστρο και μολονότι εις αυτούς δεν επετράπη, διέβησαν τον ποταμό και εστρατοπέδευσαν εν μέση Θράκη.
Και μετ’ ού πολύ, συμβάσης ρήξεως μεταξύ Ρωμαίων και Γότθων, επανέστησαν ομοθυμαδόν άπαντες ούτοι οι μετανάσται. Συγκροτηθείσης μάχης μεγάλης περί Αδριανούπολιν τη 9η Αυγούστου του 378, κατετροπώθη μέν ο ρωμαϊκός στρατός, έπεσον δε ό τε βασιλεύς και οι πλείστοι των περί αυτόν στρατηγών. Οι Γότθοι προήλασαν ήδη ακωλύτως μέχρι Κωνσταντινουπόλεως. Και από ταύτης μέν απεκρούσθησαν, αλλά κατεπλημμύρησαν, εκτός της Θράκης, την Μακεδονίαν και την Θεσσαλίαν λεηλατούντες την χώραν, φονεύοντες τους κατοίκους και καταστρέφοντες τάς πόλεις.
Ο κυβερνών την Δύσιν Ουαλεντιανός είχεν αποθάνει πρό καιρού, τώ 375 και ο διαδεξάμενος αυτόν ο υιός αυτού Γρατιανός, όστις είχε παραλάβει συνάρχοντα τον αδελφό του Ουαλεντινιανό Β΄, επέτρεψε κατά Ιανουάριον του 379, την κυβέρνησιν των ανατολικών χωρών εις τον Θεοδόσιον, εκείνον όστις έμελλε να επωνομασθή μέγας.
*
Ο Μέγας Θεοδόσιος
Ο Θεοδόσιος, απ’ την Ιβηρία καταγόμενος, εντός ενιαυτών τεσσάρων δι’ επιτηδείας μάλλον πολιτικής συμβάσεων, ή διά νίκης τινός λαμπράς, καθυπέταξεν τους Γότθους. Δυνάμει των συμβάσεων τούτων οι μέν Ουϊσιγότθοι έλαβον εις κατοικίαν διάφορα τμήματα της Θράκης, οι δε Οστρογότθοι, διάφορα τμήματα της Φρυγίας και της Λυδίας.
Αλλ’ εάν κατά τούτο ο Θεοδόσιος προσήνεγκεν αξιόλογον εις το κράτος υπηρεσίαν, οφείλομεν να μη παρασιωπήσωμεν ότι η υποταγή των αλλοφύλων εκείνων, δεν απέβη κατά δυστυχίαν πλήρης, πολλού γε και δεί. Δεν ήσαν υπήκοοι, αλλά μάλλον σύμμαχοι. Πολλούς δε από αυτούς ο Θεοδόσιος ηναγκάσθη να δεχθή εις τά ανώτατα αξιώματα, του τε στρατού και της διοικήσεως και της αυλής.
Το δε πάντων δεινότερον, παρεκτός των Γότθων, και άλλοι ποικίλοι βάρβαροι έλαβον βραδύτερον ομοίαν ή παραπλήσιον εν τώ κράτει τάξιν.
Αύτη δε η των αλλοφύλων ανάμιξις εις απάσας τάς πολιτικάς και κοινωνικάς της Ανατολής σχέσεις, υπήρξε μία από τάς κυριοτέρας αιτίας, όσαι επήνεγκον την βαθμιαίαν εκείνην του χριστιανικού ελληνισμού αλλοίωσιν.
Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος
Ιστορία τού ελληνικού έθνους, Βιβλίον 8ο