Ερυθρός Σταυρός και ερυθρά Ημισέληνος

Τον Ιούνιο το 1859 ο επιχειρηματίας Ερρίκος Ντυνάν ταξίδευσε στην Ιταλία να συναντήσει τον Ναπολέοντα τον Γ΄ να συζητήσει για την επιχείρηση του στην Αλγερία που πρόσφατα είχε καταληφθεί από την Γαλλία. Όταν έφθασε στο Σολφερίνο το βράδυ της 24ης Ιουνίου αντίκρυσε ένα φοβερό θέαμα. Ο Γαλλικοιταλικός συνασπισμός κατά την πολεμική σύγκρουση με τον Αυστριακό στρατό είχαν αφήσει στο πεδίο της μάχης 5550 νεκρούς και 23000 τρυματίες. Ο Ερρίκος Ντυνάν συγκλονισμένος από το θέαμα εγκατέλειψε την αρχική του πρόθεση και παρέμεινε αρκετές μέρες για να βοηθήσει τους πληγωμένους. Η συνταρακτική εμπειρία που αποκόμισε από την εικόνα εκείνη και την οποία αφηγήθηκε το 1862 στο βιβλίο του "Μια ανάμνηση από το Σολφερίνο" τον έκαναν να διακηρύξει και να υποστηρίξει την ανώτερη αρχή της προστασίας και της περίθαλψης των αρρώστων και των τραυματιών πολέμου (ως το βαθμό να τους θεωρεί «ουδέτερους») και να αναλάβει την πρωτοβουλία για τη δημιουργία εταιρειών εθελοντών για την προσφορά βοήθειας αναγνωρισμένων από τα κράτη.
Μαζί με τέσσερις άλλους Ελβετούς ?τον στρατηγό Γκυγιώμ? Ανρί Ντυφούρ, το δικηγόρο Γκυστάβ Μουανιέ και τους γιατρούς Τεοντόρ Μωνουάρ και Λουί Απιά - ο Ντυνάν κατόρθωσε να εφαρμόσει στην πράξη τις ιδέες του, κινώντας το ενδιαφέρον της Εταιρείας Κοινής Ωφέλειας της Γενεύης, με τη βοήθεια της οποίας οργάνωσε στη Γενεύη την πρώτη διεθνή διάσκεψη για το θέμα αυτό, στην οποία έλαβαν μέρος αντιπρόσωποι 16 κρατών της Ευρώπης, που ζήτησαν την «ουδετεροποίηση» των τραυματιών, του υγειονομικού προσωπικού και των εθελοντών που χρησίμευαν ως βοηθοί τους, καθώς και τη δημιουργία εμβλήματος. Έτσι, υιοθετήθηκε ο ερυθρός σταυρός σε λευκό φόντο Η επιλογή αυτή δεν είχε θρησκευτική χροιά, αλλά έδινε φόρο τιμής στον Ελβετό εμπνευστή και ιδρυτή, καθώς αποτελούσε αναστροφή των χρωμάτων της Ελβετικής σημαίας. Οι ιδέες να εισαχθεί ένα ομοιόμορφο και ουδέτερο σύμβολο προστασίας καθώς επίσης και το συγκεκριμένο σχέδιό της προήλθαν αρχικά από το Δρ Louis Appia και το στρατηγό Henri Dufour, μέλη της διεθνούς Επιτροπής.
Από τα 181 κράτη που αναγνωρίζονται αυτήν την περίοδο από τον ΕΡΥΘΡΟ ΣΤΑΥΡΟ, 150 χρησιμοποιούν τον Ερυθρό Σταυρό ως επίσημο έμβλημα οργάνωσής τους. Κατά τη διάρκεια του Ρώσο-τουρκικού πολέμου οι Τούρκοι αρνήθηκαν να φορέσουν το διακριτικό. Προκειμένου ο «Ερυθρός Σταυρός» να μπορέσει να συνεχίσει το έργο του προσφέροντας ισότιμα και στις δυο πλευρές έκανε δεκτό το αίτημα των Τούρκων να χρησιμοποιηθεί η ερυθρά ημισέληνος ως διακριτικό . Το έμβλημα αυτό υιοθέτησαν στη συνέχεια και οι Αιγύπτιοι , ενώ οι Πέρσες επέλεξαν σαν έμβλημά τους τον ερυθρό λέοντα και ήλιο σε λευκό φόντο. Με επιφυλάξεις έγιναν δεκτά αυτά τα σήματα , που προσέδιδαν , όμως, θρησκευτική και εθνική χροιά , προκειμένου να συνεχιστεί η ανθρωπιστική δράση του εθελοντικού σώματος. Στη συνέχεια οι Ισραηλίτες προσβλέποντας θρησκευτική χροιά στην ημισέληνο και το σταυρό πρότειναν γι' αυτούς το κόκκινο αστέρι του Δαβίδ. Λόγω της διαμάχης για το αστέρι του Δαβίδ και διάφορων άλλων διαφωνιών, συζητείται τα τελευταία χρόνια η εισαγωγή ενός πρόσθετου ουδέτερου συμβόλου, και έχει προταθεί το κόκκινο κρύσταλλο (προηγουμένως καλούμενο κόκκινο lozenge ή κόκκινο το διαμάντι). Πέρα από αυτά για την συνεργασία του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθρής ημισελήνου οργανώθηκε ομοσπονδία με έμβλημα τον ερυθρό σταυρό και την ερυθρή ημισέληνο. Στο διεθνές στάδιο, η ομοσπονδία οργανώνει και οδηγεί τις αποστολές βοήθειας ανακούφισης μετά από τις έκτακτες ανάγκες όπως τις φυσικές καταστροφές, τις προκαλούμενες από τον άνθρωπο καταστροφές, τις επιδημίες, τις πτήσεις μαζικών προσφύγων, και άλλες έκτακτες ανάγκες.
Σε καιρό πόλεμου ο Ερυθρός Σταυρός κλήθηκε να συμβάλει με προσωπικό και ειδικά μέσα για τη μεταφορά και την περίθαλψη ασθενών και τραυματιών, την εξασφάλιση της αντιαεροπορικής υγειονομικής άμυνας, την εξυπηρέτηση των αιχμαλώτων, τη συμμετοχή στην αναζήτηση των αγνοούμενων, την ανταλλαγή αλληλογραφίας και τη μεταβίβαση δεμάτων, καθώς και την προσφορά βοήθειας σε στρατιωτικούς και πολιτικούς κρατούμενους. Σε καιρό ειρήνης, υποβοηθώντας το έργο των διάφορων κρατών, προσφέρει βοήθεια στους πληθυσμούς που έχουν περισσότερη ανάγκη, διαθέτοντας κινητά μέσα (νοσοκομεία, σταθμούς πρώτων βοηθειών κλπ.), εκπαιδεύοντας υγειονομικό προσωπικό, οργανώνοντας την υπηρεσία μετάγγισης αίματος, μεταδίνοντας, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων (Ερυθρός Σταυρός Νεότητας), στοιχειώδεις γνώσεις υγιεινής, επεμβαίνοντας στην περίπτωση καταστροφών με τη συνδρομή της υγειονομικής του οργάνωσης και με τη διανομή βοηθημάτων.
Πηγές: Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη