Tα σύμβολα της σημαίας: O δράκος στον κόσμο

Οι δράκοι όπως εμφανίστηκαν σε όλο τον κόσμο
Η λέξη δράκος είναι Ελληνική. Προέρχεται από το ρήμα δέρκομαι που σημαίνει βλέπω. Η ονομασία αυτή παραπέμπει σε ένα δράκο άγρυπνο φρουρό, φύλακα μιας περιοχής ή ενός θησαυρού.
Ο Όμηρος στην Ιλιάδα ( Β. 308 και αλλού) αναφέρει ότι " Αφού οι Αχαιοί έκαναν τις θυσίες τους στους βωμούς τους κοντά σε μια πηγή παρουσιάζεται σημάδι του Δία, δράκος μαύρος σαν αίμα, που καταβροχθίζει οκτώ σπουργίτια και την μητέρα τους και ύστερα πετρώνει. Το γεγονός αυτό κατά το μάντι Κάλχα προμηνύει ότι θα καταλάβουν την Τροία μετά από εννέα χρόνια πολέμου."
Μυθολογικά ο δράκος Λάδωνας φύλαγε τα μήλα των Εσπερίδων. Στην Κολχίδα το χρυσόμαλλο δέρας το φύλαγε δράκοντας.
Ο Περσέας σκοτώνει τον δράκο και σώζει την Ανδρομέδα.
Το κάτω μέρος του σώματος του Κέκροπα και του Τυφώνα, είχε μορφή δράκου.
Ο Ηρακλής σκοτώνει την Λερναία Ύδρα με τα εννέα φιδίσια κεφάλια.
Η Μήδεια, φόρτωσε τα πτώματά των σκοτωμένων παιδιών της σ? ένα κάρο, που το έσερναν δυο μεγάλοι δυνατοί δράκοι.
Ο Κάδμος σκότωσε τον Δράκο (απόγονο του Άρη), ο οποίος φύλαγε την Αρεία πηγή.
Οι Νηρηίδες παρουσιάζονται καβάλα σε θαλάσσιο δράκοντα.
Ο Αγαμέμνονας στη Ιλιάδα φέρει ασπίδα ζωγραφισμένη με γαλάζιο τρικέφαλο φίδι.
Στην Ελληνική λαογραφία αναφέρεται ο δράκος του αγίου Μύρωνα στην Κρήτη. 'Ήταν ένα φοβερό θεριό που ανεβοκατέβαινε κάθε μέρα στην πόλη τους κι έτρωγε ανθρώπους και ζώα. Εκείνο τον καιρό, επίσκοπος στη Ραύκο ήταν ο Μύρωνας. Δεν ήταν ακόμα Άγιος, μα αγαπούσε το Θεό υπηρετώντας τους ανθρώπους. Μια Κυριακή, την ώρα της λειτουργίας, ακούστηκε το μουγκρητό του Θεριού και πάγωσε το αίμα των κατοίκων. Ο επίσκοπος τους έδωσε τότε την επισκοπική ράβδο και τους είπε να χτυπήσουν μ' αυτή το Θεριό ίσαμε να τελειώσει τη λειτουργία, οπότε θα πήγαινε ο ίδιος. Έτσι κι έγινε. Με την "πατερίτσα" χτύπησαν το Θεριό που αμέσως πετρώθηκε. Άμα τέλειωσε η λειτουργία, ο Μύρωνας πήγε εκεί που είχε "απολιθωθεί" το Θεριό, έριξε μια πέτρα και στη στιγμή αμέτρητες πέτρες μαζεύτηκαν πάνω του και το σκέπασαν. Έτσι σχηματίστηκε ένας μεγάλος σωρός σαν λόφος από πέτρες, που και σήμερα λέγεται "Δράκος" ή στου "Δράκου το χαράκι".
Ο δράκος του Αγαλά στην Ζάκυνθο. Στη σπηλιά του Δαμνιανού, κοντά στο χωριό Αγαλά ζούσε ένας δράκος τόσο ψηλός που το ένα πόδι πατούσε στο βουνό και το άλλο στην σπηλιά. Ο δρακός ήθελε πολύ φαί που αν δεν του το έφερναν οι Αγαλιώτες θα κατέστρεφε το χωριό. Οι Αγαλιώτες δεν άντεχαν άλλο και σκέφθηκαν να τον σκοτώσουν. Μάζεψαν λοιπόν ήρα την άλεσαν έκαμαν αλεύρι και έφτιαξαν μια τεράστια πίτα που την έδωσαν στο δράκοντα. Από το πολύ φαί ο δράκοντας έπεσε σε νάρκη στην κοιλάδα του Αντρονιού, τότε μαζεύτηκε ο κόσμος και με πέτρες σκότωσαν τον δράκοντα. Έτσι γλύτωσε το χωριό.
Ο δράκος της Ρόδου. Την εποχή του Helion de Villena 1316-1346 ζούσε στου βάλτους της Ρόδου ένας τεράστιος δράκος. Ο ιππότης De Gozon το 1342 σκότωσε τον δράκο αφού τον παρέσυρε έξω από την σπηλιά του με ένα χάρτινο ομοίωμα. Λέγεται ότι έβγαλε από το σώμα του μια πέτρα στο μέγεθος ελιάς που αν την βούταγες στο νερό έβραζε. Την είχε η οικογένεια De Gozon ως τον 16ο αιώνα. Είχε φυλαχτεί ο σκελετός του ως το 1837 κρεμασμένος στην είσοδο της πύλης D' amboise. Μέχρι το 1980 υπήρχε το δόντι του στο Μουσείο ιπποτών της Ρόδου. Αποδείχθηκε ότι ήταν κροκόδειλος. Αξίζει να δούμε πως αλλάζει τα γεγονότα η φαντασία του ανθρώπου. Στο έργο Historia του Τζιακόμο Μπόζιο 1544-1627 αναφέρεται για τον δράκο " Ο δράκος ήταν μεγάλος σαν ένα άλογο, είχε κεφάλι ερπετού, σκληρό λεπιασμένο δέρμα, δόντια κοφτερά, αυτιά μουλαριού, μάτια βαθουλωτά που έλαμπαν σαν φωτιά, τέσσερα πόδια. Στην ράχη του είχε δύο μικρά φτερά που είχαν χρώμα κίτρινο έως πράσινο όπως ήταν η κοιλιά του και είχε ουρά σαύρας. Έτρεχε σαν άλογο κτυπώντας τα φτερά του και σφύριζε απαίσια."

Στην μέση ανατολή, όπως αναφέρεται στο έπος Ενούμα Ελίσα 2000 π.χ., ο δράκος συμβόλιζε την καταστροφή και το κακό. Έτσι μεταφέρθηκε στις γραφές των Εβραίων και από εκεί στους Χριστιανούς.
Στην Αιγυπτιακή μυθολογία, ο Άπωφις, ήταν δράκοντας του σκότους, κάθε πρωί έβγαινε νικημένος από την αναμέτρηση με τον θεό του Ήλιου Ρα.
Στην βόρεια Ευρώπη στο έπος Νιμπελούνγκεν που αναφέρεται στο 575 μ.χ. μετά από δυναστικές διαμάχες δολοφονείται ο βασιλιάς Ζίγκιμπερτ και το 613 η γυναίκα του Μπρουνιχίλντς. Το αρχαιότερο χειρόγραφο είναι του 1200. Οι Νιμπελούνγκεν ήταν νάνοι που μαζί με τον δράκο φύλαγαν ένα αμύθητο θησαυρό. Για του Ρωμαίους κατακτητές της Βρετανίας ο δράκος ήταν σύμβολο εξουσίας και έμβλημα δύναμης, το ίδιο και για του Κέλτες που τους διαδέχτηκαν το 410.
Οι Νορβηγοί διακοσμούσαν αγγεία και ακρόπρωρα πλοίων με δράκους. Οι Τευτονικές φυλές είχαν το σύμβολο του δράκου. Αργότερα κατέλαβαν την Βρετανία και το σύμβολο του δράκου παρέμεινε ως τις μέρες μας στην Ουαλία.

Ο κινέζικος δράκος, συμβολίζει τη δύναμη και την τελειότητα, την τόλμη, τον ηρωισμό και την εμμονή, την αριστοκρατία και τη θεότητα. Ένας δράκος υπερνικά τα εμπόδια έως ότου η επιτυχία γίνει δική του. Είναι ενεργητικός, αποφασιστικός, αισιόδοξος, ευφυής και φιλόδοξος. Αντίθετα από τις αρνητικές ενέργειες που συνδέονται με τους δυτικούς δράκους, οι περισσότεροι ανατολικοί δράκοι είναι όμορφοι, φιλικοί, και σοφοί. Είναι οι άγγελοι της Ανατολής. Ο κινέζικος δράκος κάνει την εμφάνιση του 3000 χρόνια προ χριστού.
Δράκοντες υπάρχουν σε όλες τι μυθολογίες. Στην δυτική Αφρική είναι ο AIDO HWEDO και ο BIDA Στο Μεξικό ο CAPACTI. Στην Νέα Ζηλανδία ο HOTU-PUKU. Στο Βόρνεο ο KINABALU. Στην Νότια Αμερική ο PIASA κ.λ.