Το σύμβολο του δράκου μέσα στους αιώνες:

 

Ο δράκος όπως τον βλέπουμε στη στήλη του Τραϊανού, χρησιμοποιήθηκε πρώτα από τους Δάκους. Οι Δάκοι παρίσταναν τον θεό  Ζάλμοξη ή Γκεμπελεϊση σαν δράκο με το κεφάλι λύκου. Ο Αρριανός (95-175 μ.χ.) περιγράφει τις πρώτες σημαίες των Δάκων σαν μακρύ μανίκι. Ήταν πάνω σε κοντάρι τον κρατούσαν ιππείς και με την κίνηση του αναβάτη πετούσε σαν φίδι που σφύριζε στο αέρα. Αργότερα στην άκρη του κοίλου υφάσματος πρόσθεσαν το κεφάλι του δράκου. Μετά τους Δάκες τον δράκο πήραν οι σύμμαχοι τους Σαρμάτες, Πάρθοι, Σασσανίδες. Στην Scriptores Historiae Augustae, Aurelianus 28,4 αναφέρεται ότι όταν ο  Αυρηλιανός ανακατέλαβε την Παλμήρα το 272 μ.χ. μέσα στα περσικά λάφυρα υπήρχαν και περσικές σημαίες με δράκους. Ο δράκος υιοθετήθηκε από τους Ρωμαίους τον 2ο αιώνα με την εισαγωγή των Σαρματών στον Ρωμαϊκό στρατό. Ο Αρριανός αναφέρει ότι χρησιμοποιήθηκαν από τους Σκύθες και πιθανώς εννοούσε τους Σαρμάτες. Οι Ρωμαίοι άρχισαν πρώτα να τον χρησιμοποιούν στα "ιππικά γυμνάσια" Ο Αρριανός περιγράφει τους δράκους ζωηρόχρωμους που φέρονταν στις παρελάσεις του ιππικού των Ρωμαίων. την ίδια εποχή οι λαοί των στεπών είχαν κεφάλια ζώων στα κοντάρια τους. Αναφέρεται ότι οι λεγεωνάριοι του Γαλερίου 253-268 είχαν παρελάσει με δράκους. Επίσης στα στρατεύματα το  Αυρηλιανού το 270-275 υπήρχαν δρακονάριοι. Η Αψίδα του Γαλερίου  χτίστηκε το 305 μετά την νίκη του Γαλερίου κατά των Περσών το 296-297. Στο πάνω αριστερό μέρος της αψίδας φαίνονται οι δράκοι που κρατούσε το ιππικό. Ο Vegetius αναφέρει ότι στο τέλος του 4ου αιώνα χρησιμοποιείται ακόμη ο δράκος και αυτοί που τον φέρουν ονομάζονταν draconarii  signiferi. Πρέπει να αναφερθεί ότι υπήρχαν λεγεωνάριοι aquilifer και draconarii signiferi. Το 357 μ.χ. περίπου οι αυτοκράτορες Κωνστάντιους και Ιουλιανός στέφθηκαν από δρακονάριους και κέντησαν τους προσωπικούς τους δράκους σε πορφυρό ύφασμα.

Ο  Ammianus Marcellinus γράφει ότι οι δράκοι ήταν από πορφυρό υλικό και όταν κινούνταν στον αέρα από τους ιππείς σφύριζαν. Αργότερα ο δράκος έχασε τον χαρακτήρα του στολισμού και έγινε αναγκαίος για την μάχη. Στην μάχη του Argentorate (357) ο δράκος του Ιουλιανού έπαιξε σημαντικό ρόλο για την ανάκτηση και τον έλεγχο της μάχης. Τον 5ο αιώνα όπως προκύπτει από επιγραφές στο Πέρτζ και την Προυσία στην Τουρκία και από ένα ποίημα του Prudentius υπήρξε μια τάξη αποκαλούμενη draconum magister που αντικατέστησε τους  signiferorum optio. Από την Κάλιαρι της Σαρδηνίας ξέρουμε έναν draconarius optio ενώ ο draconarius bearcus ήταν ένας υψηλόβαθμος δρακονάριος.

Ο μόνος δράκος που σώθηκε είναι ο δράκος του Niederbieber που βρέθηκε στο φρούριο Limes του Niederbieber στη Γερμανία, και χρονολογείται από τον 3ο αιώνα

Στο εγχειρίδιο "Στρατηγικό" του αυτοκράτορα του Βυζαντίου και στρατηγού Μαυρικίου (582- 602) αναφέρεται ότι οι δρακονάριοι υπήρχαν ακόμη αυτή την εποχή. Δεν γίνεται όμως σαφές αν πρόκειται για στρατιωτικό σώμα ή για σχολή. Πάντως μετά τον 6ο αιώνα οι δρακονάριοι δεν υπάρχουν στον Βυζαντινό στρατό.

Μετά τον 6ο αιώνα ο δράκος ήταν σε χρήση στο Καύκασο και στη Γεωργία. Στην δύση ο Φράνκ υπό τον Καρλομάγνο μπορεί να τον υιοθέτησε πάλι. Έχουμε μια μινιατούρα εκείνης της εποχής, του 9ου αιώνα, από το Psalterium Aureum (MS St. Gall. Stift-Bib. 22, fol. 140, illustrating Psalm 59) που φέρεται ο δράκος από το βαρύ ιππικό.

Υπάρχουν αναφορές ότι χρησιμοποιήθηκε στη μάχη του Burford (752), του Hastings (1066), ήταν σε χρήση το (1138), χρησιμοποιήθηκε στην τρίτη σταυροφορία από τον Richard Couer deLane (1191), στη μάχη του  Lewes 1216, το 1244  ο Ερρίκος Γ΄ κατασκεύασε σημαία από ερυθρό μεταξωτό ύφασμα σε σχήμα χρυσού δράκοντα με γλώσσα σαν φλόγα που κινείτο διαρκώς και μάτια από ζαφείρια. Χρησιμοποιήθηκε στη μάχη του  Crecy (1346) και στη μάχη του  Agincourt το 1415. Ο Owain Glyn Dwr χρησιμοποίησε το δράκο μέχρι 1404 κατά τη διάρκεια της επανάστασής του ενάντια στους Άγγλους. Τα χρώματα πράσινο και  λευκό φαίνονται πιθανά ότι ήταν τα χρώματα της Ουαλίας και της δυναστείας Tudor. Αφού ο Tudor νίκησε τον Richard ΙΙΙ στο Bosworth το 1485 (πόλεμος των ρόδων), τοποθέτησε το δράκο πάνω στα χρώματά του το άσπρο και πράσινο. Αυτή ήταν αιτία της γέννησης της Ουαλέζικης σημαίας. 
Τον Φεβρουάριο του 1959 καθιερώνετε επίσημα σαν σημαία της Ουαλίας.

 Πηγές

The Draco,
the Late Roman military standard
By Robert Vermaat


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο δράκος στις σημαίες.

Ο δράκος ήταν σύμβολο των Δακών, πέρασε στους Ρωμαίους με την στρατολόγηση των Σαρματών,

παρέμεινε στους Κέλτες τις Αγγλίας και μετά στην Ουαλία αφού χρησιμοποιήθηκε τον μεσαίωνα στην κεντρική Ευρώπη.
 

 

 

 
Νόμισμα του Τραϊνού Δεκίου στην Δακία. (106-111 μ.χ.)
Οι  Δάκες μαζί με τους  Γέτες αποτελούσαν τα βορειότερα θρακικά φύλα που ήταν εγκατεστημένα στις περιοχές πέραν του Ίστρου, ο οποίος σήμερα ονομάζεται  Δούναβης.
Τον θεό τους Ζάλμοξη ή Γκεμπελεϊση σύμφωνα με κάποιους μαγικούς κανονισμούς, παρίσταναν όχι ως θεϊκή προσωπικότητα, αλλά ως ένα δράκο με κεφάλι λύκου, που υπηρετεί, και προστατεύει, που κάποτε εξεγείρεται, και δίνει την μάχη του στα σύννεφα. (Οι Δάκες έφτιαχναν αυτά τα είδωλα και τα λάτρευαν και έριχναν βέλη στον ουρανό όταν ξεσπούσε μια θύελλα). Αυτός ο δράκος υιοθετήθηκε σαν σύμβολο ενότητας στον ρωμαϊκό στρατό και λατρεύτηκε στην Ιταλία. Περί το 100 μ.χ. ο  βασιλιάς των Δάκων Δεκέβαλος για να αντιμετωπίσει τους Ρωμαίους, ήρθε σε επαφές με Πάρθους από τον Ευφράτη και τους Σαρμάτες, ίσως αυτή η επαφή ήταν η αιτία να υιοθετήσουν οι Πάρθοι και οι Σαρμάτες τον δράκο σαν έμβλημά τους.
Η στήλη του Τραιανού Ο κυρίως κορμός της είναι 30 μ. ύψος, τα σπειροειδή ανάγλυφα που περιγράφουν τους δύο πόλεμους του Τραϊανού με τους Δάκους (101-106),  έχουν 200 μ μήκος και περιλαμβάνει 2500 πρόσωπα.
Από την στήλη του Τραϊανού  Εδώ ο Δεκέβαλος και οι ακολουθία του ετοιμάζονται να πάρουν δηλητήριο κραδαίνοντας τις σημαίες τους.
 

 

 

 

Η Θριαμβική Αψίδα του Γαλερίου, στην Θεσσαλονίκη, περισσότερο γνωστή ως Καμάρα. Χτίστηκε το 305 μ.Χ μετά τη νίκη του Γαλερίου κατά των Περσών (296-297 μ.Χ.).
 Στο πάνω μέρος της αψίδας υπάρχει μια ομάδα Δακών ιππέων, με τα χαρακτηριστικά σήματα των δρακόντων, που καλπάζουν προς τον εχθρό, έχοντας επιφυλακή τον αυτοκράτορα.
Oι ρωμαϊκοί στρατοί αποχώρησαν από τη Μεγάλη Βρετανία περίπου το 410 μ.χ. Έτσι η  Μεγάλη Βρετανία έμεινε χωρίς προστασία. Οι Σάξονες άρχισαν να επιτίθενται και να εισβάλλουν όχι πολύ κατόπιν. Οι Ρωμαίοι στις μάχες τους για την επικράτηση χρησιμοποιούσαν τον δράκο και το σύμβολο παρέμεινε στους ντόπιους πληθυσμούς.
 

 

 

 

 

 
 Οι δράκοι των Ρωμαίων ήταν από χαλκό και από ουρά που κυμάτιζε στον αέρα. Στους περισσότερους δράκους έβαζαν ένα σύστημα που σφύριζε όταν έτρεχαν ιππεύοντας, σε άλλους έβαζαν αναμμένα κάρβουνα για να βγάζουν φλόγες και καπνό ώστε να φοβούνται οι αντίπαλοι. 
Προκαλούσαν δέος στην μάχη όταν επιτίθεντο με αλαλαγμούς, με τους δράκους να σφυρίζουν, να βγάζουν φωτιές και καπνούς.

 
 Ο δράκος του Niederbieber Ο μόνο πλήρως συντηρημένος δράκος που βρέθηκε στο φρούριο Limes του Niederbieber στη Γερμανία, και χρονολογείται από τον  3ο αιώνα. Είναι από κράματα χαλκού και  το έφεραν  Ρωμαίοι στρατιώτες.
 

 
 

 

  

 
 Φυσικό είναι τα σύμβολα να περάσουν από τις σημαίες στις ασπίδες και αντίθετα. Εδώ βλέπουμε τον δράκο στην ασπίδα την περίοδο των Σαξονικών εισβολών στην Βρετανία.
Με τον εκχριστιανισμό ενωθήκαν τα σύμβολα του σταυρού και του δράκου.

Στις ακολουθίες του Πάπα σε επίσημες πομπές, οι δρακονάριοι έφεραν στο κοντάρι τους τον δράκο κάτω από τον σταυρό.

 
Υπέρθυρο από βυζαντινή εκκλησία , ο λέων και ο δράκος. Μουσείο Βορέ. Στο εγχειρίδιο "Στρατηγικό" του αυτοκράτορα του Βυζαντίου και στρατηγού Μαυρικίου (582- 602) αναφέρεται ότι οι δρακονάριοι υπήρχαν ακόμη αυτή την εποχή. Δεν γίνεται όμως σαφές αν πρόκειται για στρατιωτικό σώμα ή για σχολή. Πάντως μετά τον 6ο αιώνα οι δρακονάριοι δεν υπάρχουν στον Βυζαντινό στρατό.
 

 

 
Μέρος του τάπητα Μπαγιέ, το ακρόπρωρο του δράκου δείχνει την καταγωγή των Νορμανδών.

Οι Νορμανδοί απόγονοι των Βίκινγκς την άνοιξη του 1066 εισέβαλαν στην Αγγλία. Στη Αγγλία τον Εδουάρδο τον εξομολογητή (1042-1066) διαδέχτηκε τον Ιανουάριο του 1066 ο Χάρολντ Γκούντγουινσον. Τον Νοέμβριο συγκρούστηκε με τον Νορβηγό βασιλιά Χάραλντ Χαρντράντα τον οποίο νίκησε. Τρεις βδομάδες αργότερα στις 14 Οκτωβρίου συγκρούστηκε με τον Γουλιέλμο της Νορμανδίας, κοντά στο χωριό Χεΐστινγκ της Αγγλίας. Ο Γουλέλμος νίκησε, κατέκτησε όλη την Αγγλία και ίδρυσε νέα δυναστεία.  
Bayeaux Tapestry (Τάπητας του Μπαγιέ)

Στον καθεδρικό ναό της πόλης Μπαγιέ υπάρχει ο τάπητας που βλέπουμε, μήκους 73μ. και ύψους 60εκ. που αφηγείται την ιστορία εισβολής στην Αγγλία τον Οκτώβριο του 1066 από 8000 Νορμανδούς ενάντια σε 8000 Άγγλους. Τον τάπητα που μπορούμε να δούμε αναλυτικά στην παραπάνω ιστοσελίδα, οι ιστορικοί τον θεωρούν  ανεκτίμητου αξίας διότι παίρνουμε πλήθος πληροφοριών σε όλους του τομείς για εκείνη την εποχή.
 

 

 

 

 

Στο μέρος αυτό του τάπητα Μπαγιέ βλέπουμε το σύμβολο του δράκου στην ασπίδα του  Νορμανδού μαχητή.

 
Σκηνή από το ντοκιμαντέρ του ντισκάβερι που κυκλοφορεί με τον τίτλο ancient warriors. Στο ντοκιμαντέρ μπορούμε να πάρουμε πλήθος πληροφοριών για την καθοριστική μάχη του Χεΐστινγκ [ Hastings (1066) ], για τα σύμβολα, τις σημαίες, τις φορεσιές, το κλίμα της εποχής.

 
 Από το "Psalterium Aureum" του αβαείου του Saint-Gall του 880 περίπου

 
 

 

 

 

 
Πριν το 800 μ.χ. χρησιμοποιούσαν κυρίως λάβαρα, έπειτα στερεώθηκαν οι σημαίες στην άκρη κονταριού.

Έως τον πόλεμο των ρόδων το 1485 στη Βρετανία ο δράκος ήταν  χρυσός και σχεδιάζονταν σε χρυσό ύφασμα.

 
Μεσαιωνική απεικόνιση του λευκού και κόκκινου δράκου. Σύμφωνα με τον μύθο όταν αποσύρθηκαν οι Ρωμαίοι, ο θρόνος περιήλθε στους νόμιμους κληρονόμους και ο  Βόρτιγκερν τράβηξε για την Ουαλία θέλοντας να κατασκευάσει ένα ορεινό οχυρό στο Ντίνας Έμρυς. Το κτήριο όμως κατέρρεε διαρκώς. Ο Μέρλιν χρησιμοποίησε τις μεγάλες δυνάμεις του και απέδωσε το πρόβλημα σε μια υπόγεια λίμνη, στην οποία ζούσε ένας κόκκινος και ένας λευκός δράκοντας. Σύμφωνα με τον Μέρλιν, ο κόκκινος δράκοντας συμβόλιζε τους Βρετανούς και ο λευκός δράκοντας τους Σάξονες. Έτσι παρέμεινε ο κόκκινος δράκοντας το σύμβολο της Ουαλίας.

 
 Ο κόκκινοs δράκος ή το Υ Ddraig Goch της Ουαλίας είναι ένα αρχαίο σύμβολο που χρονολογείται από τους ρωμαϊκούς χρόνους. Το έμβλημα του δράκου χρησιμοποιήθηκε από τους Ρωμαίους, τους Βρετανούς (Κέλτες), τους Σάξονες και τους Άγγλους στη Μεγάλη Βρετανία. Υπάρχουν αναφορές ότι χρησιμοποιήθηκε στη μάχη του Burford (752), του Hastings (1066), ήταν σε χρήση το (1138), χρησιμοποιήθηκε στην τρίτη σταυροφορία από τον Richard Couer deLane (1191), στη μάχη του  Lewes 1216, το 1244  ο Ερρίκος Γ΄ κατασκεύασε σημαία από ερυθρό μεταξωτό ύφασμα σε σχήμα χρυσού δράκοντα με γλώσσα σαν φλόγα που κινείτο διαρκώς και μάτια από ζαφείρια. Στα επιμανίκια του πάπα  Clement IV 1265-1268 είχαν ένα αετό που σύντριβε ένα δράκο, "Draco depressus". Χρησιμοποιήθηκε στη μάχη του  Crecy (1346) και στη μάχη του  Agincourt το 1415. Ο Owain Glyn Dwr χρησιμοποίησε το δράκο μέχρι 1404 κατά τη διάρκεια της επανάστασής του ενάντια στους Άγγλους. Τα χρώματα πράσινο και  λευκό φαίνονται πιθανά ότι ήταν τα χρώματα της Ουαλίας και της δυναστείας Tudor. Αφού ο Tudor νίκησε τον Richard ΙΙΙ στο Bosworth το 1485 (πόλεμος των ρόδων), τοποθέτησε το δράκο πάνω στα χρώματά του το άσπρο και πράσινο. Αυτή ήταν αιτία της γέννησης της Ουαλέζικης σημαίας. 
Τον Φεβρουάριο του 1959 καθιερώνετε επίσημα σαν σημαία της Ουαλίας.

 
 

 
 

 

 

 

 

 

  

 
 Ο δρακοκτόνος Άγιος Γεώργιος χρησιμοποιούνταν συχνά στις σημαίες της επανάστασης. Ο Αθανάσιος Διάκος ύψωσε παρόμοια σημαία. Την έφτιαξε στη Μονή του Οσίου Λουκά, παρόντων των Επισκόπων Σαλώνων Ησαΐα και Ταλαντίου Νεόφυτου.

Ο δρακοκτόνος Άγιος Γεώργιο σήμερα χρησιμοποιειται στην Ρωσία, Ισπανία, Τσεχία, Σλοβενία, Ελβετία και Κροατία
 
 Το έμβλημα αυτοκρατοριών Qing, C'hing, ή Manchu που χρησιμοποιείται από την Κίνα ως εθνική σημαία από 1872 μέχρι 1890. Είναι ένας μπλε δράκος που προσπαθεί να φθάσει τον κόκκινο ήλιο σε έναν κίτρινο τριγωνικό πανί. Πριν από το 1872 δεν υπήρχε εθνική σημαία στην Κίνα. Οι μεμονωμένοι κυβερνητικοί ανώτεροι υπάλληλοι και οι αντιπροσωπείες είχαν διάφορες σημαίες και  εμβλήματα σε αφθονία.
Η σημαία του Μπουτάν.

Το όνομα της χώρας στην τοπική διάλεκτο σημαίνει το έδαφος του δράκου. Στο Μπουτάν, οι βροντές θεωρούνται οι φωνές του βρυχηθμού δράκων. Ο δράκος στη σημαία είναι άσπρος για να συμβολίσει την αγνότητα και αντιπροσωπεύει το Druk, το θιβετιανό όνομα για το βασίλειο του Μπουτάν
Τα δύο χρώματα της σημαίας, που διαιρούνται διαγώνια, αντιπροσωπεύουν την πνευματική και διαχρονική δύναμη μέσα στο Μπουτάν. Το πορτοκαλί μέρος της σημαίας αντιπροσωπεύει τα μοναστήρια Drukpas και τη βουδιστική θρησκευτική παράδοση, ενώ ο κίτρινος τομέας δείχνει την κοσμική αρχή της δυναστείας.
Τα κοσμήματα που στερεώνονται στα νύχια του δράκου συμβολίζουν τον πλούτο. Το ακανθωτό στόμα  αντιπροσωπεύει τη δύναμη των αρσενικών και θηλυκών θεοτήτων που προστατεύουν τη χώρα.

 

 

 

Μέρος της σελίδας του Flags Of The World για πληρέστερη ενημέρωση των σημαιών που εμφανίστηκαν με δράκο.

 

 
Η  συλλογή  και  επεξεργασία  του  υλικού  έγιναν  από  τον  Σκαφίδα  Ζαχαρία