Ανάμεσα στις περιοχές που κατέλαβαν οι ήταν και τα , η ιερή πόλη που έζησε και δίδαξε ο Χριστός. Μετά από αυτό οι χριστιανοί προσκυνητές δεν μπορούσαν να επισκέπτονται ακίνδυνα τους αγίους τόπους και όσοι τόλμησαν να το κάνουν συνελήφθησαν, ληστεύτηκαν και βασανίστηκαν.
Οι Βυζαντινοί δεν μπορούσαν να δώσουν μόνοι τους λύση στο πρόβλημα αυτό. Γι' αυτό ο αυτοκράτορας , ο , παρά το που είχε προηγηθεί, ζήτησε βοήθεια από τον της Ρώμης και τους χριστιανούς της Δύσης. Αυτός δέχτηκε με προθυμία την πρόταση αυτή, γιατί του έδινε την ευκαιρία να παρεμβαίνει στα πράγματα της ανατολικής εκκλησίας.
Γι' αυτό παρακίνησε και τους χριστιανούς άρχοντες των κρατών της Δύσης και των πόλεων της Ιταλίας να βοηθήσουν όλοι την προσπάθεια απελευθέρωσης των . Αυτοί όμως, αντί να στείλουν βοήθεια στους βυζαντινούς, οργάνωσαν μόνοι τους εκστρατείες που τις ονόμασαν . Σκοπός τους ήταν να νικήσουν τους Σελτζούκους και να κρατήσουν δικά τους όσα μέρη ελευθερώσουν.
Στην τέταρτη σταυροφορία, οι σταυροφόροι συγκεντρώθηκαν στη . Απόφαση τους ήταν να περάσουν με πλοία στην και μετά να κατευθυνθούν στην Αγία Πόλη, τα . Οι διέθεσαν τα καράβια τους μαζί με τα πληρώματα τους. Ως αντάλλαγμα θα έπαιρναν τα μισά από τα εδάφη και τα λάφυρα που θα κατακτούσαν.
Λίγο πριν την αναχώρηση του στόλου παρουσιάστηκε στους Βενετούς ο εκθρονισμένος αυτοκράτορας του Βυζαντίου και ζήτησε τη βοήθεια τους για να ξαναπάρει το θρόνο, τάζοντας τους πολλά και . Οι Βενετοί δέχτηκαν την πρόταση του και ο τους, αντί να κατευθυνθεί στην Αίγυπτο, οδήγησε τους σταυροφόρους στην Κωνσταντινούπολη και ζήτησε από αυτούς να την καταλάβουν.
Η απόρθητη ως τότε βασιλεύουσα έπεσε στα χέρια των σταυροφόρων. Χάθηκαν πολλές ανθρώπινες ζωές. Επί ημέρες οι κατακτητές λεηλατούσαν, κατέστρεφαν και έκαιγαν την ανυπεράσπιστη Πόλη. Δε σεβάστηκαν ούτε τα ιερά , ούτε τις , ούτε τα . Το πιο φρικτό έγκλημα τους όμως ήταν η λεηλασία και η απογύμνωση της από τα ιερά της σκεύη.