 |
ΕΚΔΡΟΜΕΣ - ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ |
 |
Εκδρομή στο Μύλο
Είναι μια ακόμη έκθεση
από το ξεθωριασμένο τετράδιο της Τετάρτης Δημοτικού
σχολικού έτους ‘53- ’54
της Ελένης Χριστοπούλου.
« Σήμερα Πέμπτη 21
Οκτωβρίου αφού μαζευτήκαμε όλα τα παιδιά στο προαύλιο
του σχολείου, κτύπησε το κουδούνι και όλοι οι μαθητές
μπήκαμε σε γραμμές κατά τάξη και κάναμε προσευχή. Ο δάσκαλος
μας, μας είπε πως σήμερα είναι μια ζεστή ηλιόλουστη μέρα του
μικρού καλοκαιριού του φθινοπώρου . Την άλλη Πέμπτη είναι η
28 Οκτωβρίου εθνική γιορτή. Γι’ αυτό σήμερα είπε, θα πάμε
εκδρομή στο Μύλο του Θύμιου να δούμε πως αλέθουν το σιτάρι
και το κριθάρι.
Με χαρές και γέλια
πήραμε το δρόμο από τον Άγιο Νικόλαο κατηφορίζοντας περάσαμε
από το περιβόλι του μπάρμπα Γιώρη του Μπουρμπουτσέλου. Ο
δάσκαλος τον χαιρέτησε τι χαμπάρια μπάρμπα Γιώρη πως πάνε
τα περιβόλια έσπειρες τίποτε, όργωσες. Ο μπάρμπα Γιώρης είπε
καλώστα τα παιδιά που τα πας τα παιδιά δάσκαλε.
Πριν προλάβει ν’απαντήσει ο δάσκαλος μας με μια φωνή όλοι είπαμε
εκδρομή….στο μύλο. Ο δάσκαλος μας είπε πως από το περιβόλι
αυτό ζει την οικογένεια του ο μπάρμπα Γιώρης το καλλιεργεί
όλο το χρόνο και παίρνει λάχανα ,κρεμμύδια ,πατάτες,
ντομάτες, αγγούρια μελιτζάνες κολοκύθια.
Συνεχίσαμε το δρόμο και
κατεβήκαμε στη Γκούρα , πήραμε δεξιά στην όχθη το
μονοπάτι μέσα από τα πλατάνια .Τα φύλλα τους κιτρινισμένα
έπεφταν άλλα στο νερό και γινόντουσαν βαρκούλες , άλλα στο
δρομάκι που έκαναν ένα βαθύ στρώμα και έκρυβαν τις πέτρες.
Του αδερφού μου του
Γιώργου που πηγαίνει στη πρώτη τάξη του βγήκε το παπούτσι
και του έπεσε στο νερό. Ο δάσκαλος έστειλε το Γιάννη της
έκτης τάξης και το έφτασε.
Μετά από λίγο φθάσαμε
στο μύλο που άλεθε .Ο δάσκαλος μας εξήγησε πως με το νερό
που έφερνε η Γκούρα αρκετό από το νερό το έστριβαν σε ένα
αυλάκι που είχε κάνει ο μυλωνάς ο μπάρμπα Θύμιος. Το έριχνε
από ψηλά σε ένα χωνί και έφθανε με δύναμη στις φτερωτές που
γύριζε δύο στρογγυλά λιθάρια που ανάμεσα τους ήταν το σιτάρι
και το έκαναν αλεύρι.
Μας είπε για την Γκούρα πως έρχεται από πολύ ψηλά. Ξεκινάει
από τον Αρτοζήνο συγκεντρώνει τα νερά της βροχής και τα νερά
από πολλές πηγές. Το νερό αυτό της Γκούρας συνεχίζει το δικό
του δρόμο περνάει κάτω από της Παναγιάς τα βράχια για να
συναντήσει ένα άλλο ρέμα και μαζί να πάνε στο μεγάλο ποτάμι
το Λάδωνα.
Ο κύριος μας είπε πως η δύναμη του νερού είναι μεγάλη
γι’ αυτό στο Λάδωνα το κράτος με ειδικούς μηχανικούς από
την Ιταλία και τεχνίτες από όλη την περιοχή θα φτιάξουν ένα
μεγάλο εργοστάσιο που θα δίνει φως σ’ όλα τα χωριά τα βράδυα.
Τον ρωτήσαμε θα δώσουν και στο δικό μας το χωριό κύριε. Ναι
και στο δικό μας και έτσι δεν θα διαβάζετε με το μικρό φως
της λάμπας.
Κουρασμένα όλα τα παιδιά αλλά χαρούμενα
από όλα αυτά που ακούσαμε ανεβήκαμε τον ίδιο δρόμο και
φθάσαμε στο σχολείο. Ο δάσκαλος μας απόλυσε και είπε να
είμαστε φρόνιμοι και να ακούμε τις μανάδες μας.
Ο αδελφός μου όταν επήγαμε στο σπίτι
ρωτούσε και ξανά ρωτούσε τον πατέρα πόσο μεγάλο θα είναι το
εργοστάσιο που θα φωτίζει όλο τον κόσμο. Ο πατέρας είπε θα
είναι πολύ μεγάλο αλλά θα κάνει πολλά χρόνια να τελειώσει.»
