῎Ιβυκος καὶ γέρανοι.

῎Ιβυκος ὁ ποιητὴς μετ’ ἄλλων ἑταίρων εἰς Ιταλίαν ἧκεν1. Ἐνταῦθα ἱκανὸν χρόνον , χρήματα δ’ ἱκανὰ . Μετ’ οὐ πολὺ ῎Ιβυκος τοὺς ἑταίρους πάλιν καὶ λέγει αὐτοῖς, «Ἐγώ, ὦ ἑταῖροι, ἱκανοὺς νέους , ὑμεῖς δ’ ἱκανὸν ἀργύριον καὶ πρὸς τοὺς γονέας . Νῦν ἐγὼ οἴκαδε2 ἥξω3». Οἱ δὲ ἑταῖροι τούτῳ λέγουσιν: «῾Ημεῖς διατρίψομεν μικρὸν ἔτι ἐν Ιταλίᾳ».
Ἐπεὶ δ’ οὖν ῎Ιβυκος τούτους οὐκ , μόνος εἰς τὴν ῾Ελλάδα ἐπανῆγεν. Ὅτε δ’ ἦν ἐν τῷ μεταξὺ τῆς θαλάττης καὶ τῆς Κορίνθου χωρίῳ, λησταὶ αὐτὸν καὶ τὸ ἀργύριον . ῞Οτε δ’ οὗτος ἀπέθνησκε, τοὺς γεράνους, οἵ εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπέτοντο, ὧδε· «῏Ω γέρανοι, ὑμεῖς καταμηνύσετε καὶ κολάσετε τοὺς λῃστάς ». Μετ’ οὐ πολὺ οἱ Κορίνθιοι τὸν μὲν νεκρὸν καὶ , τοὺς λῃστὰς δ’ οὔ. Ὀλίγῳ μέντοι χρόνῳ ὕστερον οὕτω τοὺς λῃστὰς . Ἐν θεάτρῳ μετὰ τῶν Κορινθίων καὶ οἱ λῃσταὶ τοῦ Ιβύκου , ὑπὲρ δ’ αὐτῶν γέρανοι ἐπέτοντο. Τότε τῶν ληστῶν ὁ ἕτερος⁴ λέγει· «ὧ ἑταῖρε, ἰδοὺ οἱ γέρανοι τοῦ Ιβύκου». Θεατής δέ, ὡς λέγει τῶ ἄλλω· «Οὐκ , τί οὗτοι λέγουσι;» Καὶ εὐθὺς τὸ πρᾶγμα τοῖς ἄρχουσιν . Οἱ δὲ λησταὶ ὑπ’ ἀνάγκης τὴν πρᾶξιν φαίνουσι καὶ θανάτῳ κολάζονται.

Σημειώσεις: 1. ήρθε, 2. στην πατρίδα, 3. θα επιστρέψω, 4. ο ένας από τους δύο