Κίμων ὁ Ἀθηναῖος.

Κίμων πατρὸς ἦν· υἱὸς γὰρ τοῦ στρατηγοῦ Μιλτιάδου ἦν. Οὐ μόνον δε και γονέων ἦν, ἁλλά καὶ αὐτός τῶ δήμῳ ἧν. Οὗτος τοῖς Ἀθηναίοις συνεβούλευσε τριήρεις κατασκευάσαι· τριήρων γὰρ ἔνδειαν εἶχον. Αὐτῷ δ’ ὄντι καὶ καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἦσαν. Τὰ Κίμωνος ἔργα ἐν τῷ πρὸς Πέρσας πολέμῳ καὶ ἦν· στρατεύσας γὰρ ἐπὶ βασιλέα μετὰ νίκας πολλὰς τὴν Κιμώνειον εἰρήνην συνάπτει. Ἐκ τῆς στρατηγίας Κίμων τὰ ἀγαθὰ ἔχων ἀνήλισκεν εἰς τοὺς πολίτας· οἱ ἀγροὶ γὰρ αὐτοῦ ὀπωρῶν καὶ ἀνθέων ἦσαν. Τούτων τοὺς φραγμοὺς κατέλυσεν, ὥστε οἱ πολῖται ἐλάμβανον ἄνθη καὶ ὀπώρας. Τοῖς δ’ τῶν πολιτῶν εἶχε τράπεζαν πλήρη ἐδεσμάτων. Αὐτῷ δ’ εἰς τὴν ἀγορὰν πορευομένῳ δύο νεανίσκοι συνείποντο ἀμπεχόμενοι καλῶς. Οὗτοι πρὸς τοὺς διημείβοντο τὰ ἱμάτια.