O tres piteulx de tout espoir fontaine
Père du filz dont suis mère éplorée,
Plaindre me viens a ta court sourveraine
De ta puissance et de nature humaine,
Qui ont souffert telle durte vilaine
Faire a mon fitz, qui tant m’ a hounouree
Dont suis de bien et de joye séparée,
Sans qui vivant veulle entendre mes plains
A toy, seul Dieu, du forfait me complains,
Dug gref tourment et douloureux oultrage
Que voy souffrir au plus bel des humains
San nul confort de tout humain lignage
Omnes amici ejus spreverunt eam
Non est qui consoletur eam
ex omnibus caris ejus.
|
Ω πολυεύσπλαχνε, πηγή κάθε ελπίδας
Πατέρα των παιδιών μας. Εγώ η θλιμμένη μητέρα
θρηνώντας έρχομαι στο παντοδύναμο βασίλειό Σου
τη δύναμή Σου και την ανθρωπιά Σου να ζητήσω,
ώστε να μην υποφέρει τέτοιο μαρτύριο σκληρό
το παιδί μου που τόσο με τίμησε.
Έτσι έχω στερηθεί κάθε καλό και χαρά
αλλά κανείς θνητός δεν εισάκουσε τα παράπονά μου
σε σένα λοιπόν, μοναδικέ Θεέ θα πω τον πόνο μου
για τα φριχτά πάθη και μαρτύρια
που υποφέρουν οι πλέον αγαθοί των θνητών
χωρίς καμιά ανθρώπινη συμπαράσταση.
Όλοι οι φίλοι την εγκατέλειψαν
και κανείς δε βρέθηκε να την παρηγορήσει
απ’ όλους τους αγαπημένους της.
|