ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Βιογραφίες Ανθολογούμενων Λογοτεχνών στα βιβλία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γυμνασίου - Λυκείου


Φραγκιάς Ανδρέας (1923-2002)


Φραγκιάς Ανδρέας

Σύντομο βιογραφικό για σχολική χρήση. Κατέβασε σε αρχείο

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923. Μαθήτευσε στο Βαρβάκειο Πρότυπο Λύκειο (πρακτικό τμήμα) και γράφτηκε στην ΑΣΟΕΕ χωρίς να μπορέσει να αποφοιτήσει. Το 1947 έζησε εξόριστος στην Ικαρία για οχτώ μήνες. Τη στρατιωτική του θητεία υπηρέτησε επίσης εξόριστος στη Μακρόνησο. Από το 1945 ξεκίνησε η δημοσιογραφική του επαγγελματική δραστηριότητα από την εφημερίδα Ελεύθερη Ελλάδα. Ήταν μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ).

Στον χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1955 με το μυθιστόρημα Άνθρωποι και σπίτια στο οποίο αποδίδεται η ατμόσφαιρα της Ελλάδας μετά το τέλος του Εμφυλίου πολέμου, όπου κυριαρχούν η φτώχεια, η αθλιότητα, η ανεργία. Με το έργο του Η καγκελόπορτα (1962) ο συγγραφέας περιγράφει την προσπάθεια παλιών κομμουνιστών που πολέμησαν στον Εμφύλιο να ενταχθούν στη νέα κοινωνική πραγματικότητα. O Φραγκιάς, όπως και αργότερα ο Θανάσης Βαλτινός, επανέρχεται συνειδητά στον παραδοσιακό τρόπο αφήγησης, χρησιμοποιώντας τις συμβάσεις του ρεαλισμού. Στο βιβλίο του Ο λοιμός (1972) μιλάει με τρόπο ρεαλιστικό για τη ζωή των φτωχών ανθρώπων οι οποίοι εκτοπίστηκαν για τις ιδέες τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η αφήγηση χαρακτηρίζεται από σκόπιμη αποστασιοποίηση και με αυτό τον τρόπο ο αναγνώστης εισπράττει τα μακάβρια συμβάντα.

Το έργο του Αντρέα Φραγκιά τοποθετείται στον χώρο της μεταπολεμικής ελληνικής πεζογραφίας. Βασικό χαρακτηριστικό των μυθιστορημάτων του είναι το πλήθος ως κυρίαρχο πρόσωπο, χαρακτήρες που τείνουν να χάσουν την ατομικότητά τους μέσα από αλλοτριωτικούς μηχανισμούς, εντασσόμενους είτε σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι (στα πρώτα του έργα που αναφέρονται στην περίοδο της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου) είτε σε ένα γενικότερο απρόσωπο σύστημα (στα τελευταία του έργα). Το ύφος της γραφής του συνδυάζει τη ρεαλιστική απεικόνιση μιας κατάστασης που εξελίσσεται προς το χειρότερο με την αλληγορική λειτουργία των γεγονότων.

Πηγές: Ε.ΚΕ.ΒΙ. ΠΟ.Θ.Ε.Γ.

Ανθολογούνται στα σχολικά βιβλία:

Άνθρωποι και σπίτια

Λοιμός

 

 

Άλλα βιογραφικά

Γεννήθηκε στην Αθήνα κι εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Η πεζογραφία του έχει περάσει από δυο φάσεις. Στην πρώτη φάση ανήκουν τα πολυσέλιδα μυθιστορήματά του Άνθρωποι και σπίτια (1955) και Καγκελόπορτα (1962). Τα διακρίνει κυρίως η επιμονή στη μικρολεπτομέρεια, που δίνει στον συγγραφέα τη δυνατότητα να εξαντλήσει τα θέματα και να δώσει τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης που κάνουν άνθρωποι, οι οποίοι στην Κατοχή είχαν ξεπεράσει τον εαυτό τους κι έφτασαν ως τα έσχατα όρια της αυτοθυσίας. Στο τρίτο μυθιστόρημά του Λοιμός (1972), αντίθετα, με αδρές γραμμές και με αφαιρετική λακωνικότητα, ο συγγραφέας δίνει την κόλαση της επιστημονικά οργανωμένης απανθρωπιάς της εποχής μας. Ακολούθησε το μυθιστόρημα Το πλήθος. Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας, 2000 και Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1997.

 

Πηγή: Σχολικό βιβλίο γ' λυκείου

 

Ο Ανδρέας Φραγκιάς γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του Εμμανουήλ Φραγκιά από την Κρήτη και της συζύγου του Αλεξάνδρας. Μαθήτευσε στο Βαρβάκειο Πρότυπο Λύκειο (πρακτικό τμήμα) και γράφτηκε στην ΑΣΟΕΕ χωρίς να μπορέσει να αποφοιτήσει. Το 1947 έζησε εξόριστος στην Ικαρία για οχτώ μήνες. Τη στρατιωτική του θητεία υπηρέτησε επίσης εξόριστος στη Μακρόνησο. Από το 1945 ξεκίνησε η δημοσιογραφική του επαγγελματική δραστηριότητα από την εφημερίδα Ελεύθερη Ελλάδα. Ήταν μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ).

Στον χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1955 με το μυθιστόρημα Άνθρωποι και σπίτια. Τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό βραβείο Μυθιστορήματος (1955 για το έργο του Το πλήθος). Έργα του μεταφράστηκαν στα γερμανικά, ρωσικά, ρουμανικά, ουγγρικά και γαλλικά. Το έργο του Αντρέα Φραγκιά τοποθετείται στον χώρο της μεταπολεμικής ελληνικής πεζογραφίας. Βασικό χαρακτηριστικό των μυθιστορημάτων του είναι το πλήθος ως κυρίαρχο πρόσωπο, χαρακτήρες που τείνουν να χάσουν την ατομικότητά τους μέσα από αλλοτριωτικούς μηχανισμούς, εντασσόμενους είτε σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι (στα πρώτα του έργα που αναφέρονται στην περίοδο της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου) είτε σε ένα γενικότερο απρόσωπο σύστημα (στα τελευταία του έργα). Το ύφος της γραφής του συνδυάζει τη ρεαλιστική απεικόνιση μιας κατάστασης που εξελίσσεται προς το χειρότερο με την αλληγορική λειτουργία των γεγονότων.

 

Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ

Εργογραφία

 

• Άνθρωποι και σπίτια· Μυθιστόρημα. Αθήνα, 1955.

• Η καγκελόπορτα· Μυθιστόρημα. Αθήνα, έκδοση του περ.Επιθεώρηση Τέχνης, 1962.

• Λοιμός· Μυθιστόρημα. Αθήνα, 1972.

• Το πλήθος1. Αθήνα, Κέδρος, 1985.

• Το πλήθος2. Αθήνα, Κέδρος, 1986.

 



 

ΕΚΕΒΙ ΕΚΕΒΙ

Βιβλιοnet Βιβλιοnet

ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΠΟ.Θ.Ε.Γ.