Γεννήθηκε στο χωριό Κορυφή του Κιλκίς το 1931. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εργάστηκε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ως φιλόλογος και σχολικός σύμβουλος μέσης εκπαίδευσης. Ανήκε στην ομάδα σύνταξης των Κειμένων νεοελληνικής λογοτεχνίας για το γυμνάσιο και το λύκειο. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1963 με την ποιητική συλλογή Το βάθος της ληκύθου. Έγραψε επίσης το τρίτομο δοκίμιο Το δημιουργικό γράψιμο: η τέχνη και η τεχνική του: δοκίμια προβληματισμού, Γρηγόρης, 1979, και Αναγνώσεις λογοτεχνικών κειμένων, 1992.
Η ποίηση του Νίκου Γρηγοριάδη, γραμματολογικά ενταγμένη στον κύκλο των ποιητών της Δεύτερης Μεταπολεμικής Γενιάς, διακρίνεται για τη λιτότητα αλλά και το στοχαστικό της βάθος. Ωστόσο, από την έκφρασή του, προπάντων στα πρόσφατα ποιητικά του έργα, δε λείπει η βαθύτερη δραματική αίσθηση για τον κόσμο, συνδυασμένη με έναν τόνο σαρκασμού. Συνήθως έχει τον ρυθμό και το νόημα ενός απόλογου, μιας στωικής διαπίστωσης για τα συνήθη ή και τα απροσδόκητα της ζωής (τον θάνατο, τον αιφνίδιο έρωτα) που άλλοτε παρουσιάζονται με ανεπαίσθητα δραματικό τόνο και άλλοτε με πικρό ή χιουμοριστικό.
Ανθολογούνται στα σχολικά βιβλία:
Γεννήθηκε στην Κορυφή του Κιλκίς το 1931 από γονείς Ποντίους. Από μικρός εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε κλασική φιλολογία στο εκεί πανεπιστήμιο. Υπηρέτησε ως καθηγητής και σχολικός σύμβουλος στη Μ.Ε.
Πηγή: Σχολικό βιβλίο γ' λυκείου
Ο ποιητής και φιλόλογος Νίκος Θ. Γρηγοριάδης γεννήθηκε στο χωριό Κορυφή του Κιλκίς το 1931. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εργάστηκε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ως φιλόλογος και σχολικός σύμβουλος μέσης εκπαίδευσης. Ανήκε στην ομάδα σύνταξης των Κειμένων νεοελληνικής λογοτεχνίας για το γυμνάσιο και το λύκειο. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1963 με την ποιητική συλλογή Το βάθος της ληκύθου. Ακολούθησαν οι συλλογές: Δειγματοληψία Α, 1981, Ο κήπος και η πύλη, 1982, Τα μέτρα και τα σταθμά, 1983, Η απουσία και ο λόγος, 1985, Ίσκιοι, 1987, Το αθέατο μέσα μας, 1988, Βουστροφηδόν το σύνταγμα της ζωής, 1988 (με το ψευδώνυμο Νικόλας Ταλμάν), Flora mirabilis. Ο πίθος και το φανάρι, 1992, Μαύρες ακτές, 1994, Δειγματοληψία Β', 1996, Η φωτογραφία μαζί με το τελευταίο μήνυμα, 1998, Ανάβαση, 2002, Και στρεβλές ρίμες, 2006, καθώς και η συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του Ποιήματα 1963-2005, 2007.
Η ποίηση του Νίκου Γρηγοριάδη, διακρίνεται για τη λιτότητα αλλά και το στοχαστικό της βάθος. Ωστόσο, από την έκφρασή του, προπάντων στα πρόσφατα ποιητικά του έργα, δε λείπει η βαθύτερη δραματική αίσθηση για τον κόσμο, συνδυασμένη με έναν τόνο σαρκασμού. Έγραψε επίσης το τρίτομο δοκίμιο Το δημιουργικό γράψιμο: η τέχνη και η τεχνική του: δοκίμια προβληματισμού, Γρηγόρης, 1979, και Αναγνώσεις λογοτεχνικών κειμένων, 1992. Ήταν μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ.
Εργογραφία
Ποίηση:
Το βάθος της ληκύθου (1963),
Δειγματοληψία Α' (1981),
Ο κήπος και η πύλη (1982),
Τα μέτρα και τα σταθμά (1983),
Η απουσία και ο λόγος (1985),
Ίσκιοι (1987),
Το αθέατο μέσα μας (1988),
Βουστροφηδόν,
Το σύνταγμα της ζωής (1988),
Flora Mirabilis,
Ο πίθος και το φανάρι (1992),
Μαύρες Ακτές (1994),
Δειγματοληψία Β' (1996),
Η φωτογραφία μαζί με το τελευταίο μήνυμα (1998).
Άλλα έργα:
Ερμηνευτικό συντακτικό της αρχαίας και της νέας ελληνικής χ.χ.,
Το δημιουργικό γράψιμο, η τέχνη και η τεχνική του:
1. Η παράγραφος (1978),
2. Εκθέσεις (1978),
3. Δοκίμια προβληματισμού (1982),
Αναγνώσεις λογοτεχνικών κειμένων (1992),
Για τη Γλώσσα (Έκφραση-Έκθεση), (1993).