ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Βιογραφίες Ανθολογούμενων Λογοτεχνών στα βιβλία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γυμνασίου - Λυκείου


Κρανάκη Μιμίκα (1922-2008)


Μιμίκα Κρανάκη

Σύντομο βιογραφικό για σχολική χρήση. Κατέβασε σε αρχείο

Η Μιμίκα (Δήμητρα) Κρανάκη γεννήθηκε στη Λαμία το 1922. Φοίτησε στο Παρθεναγωγείο του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Συνδέσμου και στο Αρσάκειο και σπούδασε νομική και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1937-1942) και πιάνο και αρμονία στο Ωδείο Αθηνών (1942-1945). Κατά τη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας συνελήφθη για συμμετοχή σε αντιδικτατορικές εκδηλώσεις (1937 και 1939), ενώ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής οργανώθηκε στο ΕΑΜ και στη συνέχεια στο Κ.Κ.Ε., από όπου διαγράφτηκε το 1947 μαζί με τους Κώστα Παπαϊωάννου και Άδωνη Κύρου. Από το τέλος του 1945 ζει με γαλλική υπηκοότητα στο Παρίσι, όπου σπούδασε φιλοσοφία με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Το 1947 εξέδωσε στην Αθήνα το μυθιστόρημά της «Contre temps» (γραμμένο στα ελληνικά στο Παρίσι) και τρία χρόνια αργότερα τη συλλογή από νουβέλες Τσίρκο. Μετά την εγκατάστασή της στο Παρίσι πραγματοποίησε δημοσιεύσεις, μεταφράσεις και εκδόσεις στα γαλλικά. Η τελευταία της εμφάνιση στον χώρο της ελληνόφωνης λογοτεχνίας πραγματοποιήθηκε το 1993 με την έκδοση του μυθιστορήματος Φιλέλληνες (είκοσι τέσσερα γράμματα μιας Οδύσσειας).

Η Μιμίκα Κρανάκη ανήκει στους Έλληνες πεζογράφους της μεταπολεμικής γενιάς, ειδικότερα σ’ εκείνους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα λόγω πολιτικών φρονημάτων και έκτοτε έζησαν ή ζουν σε χώρες της Ευρώπης. Το ελληνόφωνο πεζογραφικό έργο της κινείται στα όρια ανάμεσα στη ρεαλιστική και τη νεωτερική γραφή με έντονη παρουσία στοιχείων λυρικής και μουσικής διάστασης του λόγου. Στο τελευταίο της έργο Φιλέλληνες, η Κρανάκη εξετάζει το θέμα της νοσταλγίας των Ελλήνων διανοουμένων του εξωτερικού και της ιδιότυπης σχέσης τους με τη νεοελληνική πραγματικότητα. Έφυγε από τη ζωή την 1η Απριλίου του 2008, στο Παρίσι.

 

Ανθολογούνται στα σχολικά βιβλία:

Ένα τόπι χρωματιστό

 

 

Εκτενέστερο βιογραφικό

Η Μιμίκα (Δήμητρα) Κρανάκη γεννήθηκε στη Λαμία το 1922. Ήταν κόρη του αξιωματικού Ιωάννη Κρανάκη και της Δέσποινας το γένος Μακροπούλου ―αδερφής των Ιωάννη Μακρόπουλου, υπουργού της αντιβενιζελικής παράταξης και Δημητρίου Μακρόπουλου, μεγαλοεπιχειρηματία―, η οποία πέθανε όταν η συγγραφέας ήταν τεσσάρων χρόνων. Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε στην Αθήνα κοντά στους αδερφούς της μητέρας της. Φοίτησε στο Παρθεναγωγείο του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Συνδέσμου και στο Αρσάκειο και σπούδασε νομική και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1937-1942) και πιάνο και αρμονία στο Ωδείο Αθηνών (1942-1945). Κατά τη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας συνελήφθη για συμμετοχή σε αντιδικτατορικές εκδηλώσεις (1937 και 1939), ενώ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής οργανώθηκε στο ΕΑΜ και στη συνέχεια στο Κ.Κ.Ε., από όπου διαγράφτηκε το 1947 μαζί με τους Κώστα Παπαϊωάννου και Άδωνη Κύρου. Από το τέλος του 1945 ζει με γαλλική υπηκοότητα στο Παρίσι, όπου σπούδασε φιλοσοφία με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, πραγματοποίησε έρευνα στο C.R.N.S. (1949-1957), και μετά από την εκπόνηση της διδακτορικής διατριβής της με τίτλο «Emil Lask et le neocantisme» εργάστηκε ως καθηγήτρια γερμανικής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Nanterre (1967-1985). Υπήρξε επίσης συνεργάτιδα του τηλεοπτικού σταθμού France - Culture. Παντρεύτηκε το συγγραφέα και καθηγητή φιλοσοφίας Yvon Belaval, από τον οποίο χώρισε το 1967. Στον χώρο των γραμμάτων πρωτοεμφανίστηκε το 1933 με δημοσιεύσεις ποιημάτων στο περιοδικό «Διάπλασις των Παίδων», ενώ το 1944 και το 1945 δημοσίευσε δύο κοινωνιολογικές μελέτες στο Αρχείο Κοινωνιολογίας και Θεωρίας των Επιστημών. Το 1947 εξέδωσε στην Αθήνα το μυθιστόρημά της «Contre temps» (γραμμένο στα ελληνικά στο Παρίσι) και τρία χρόνια αργότερα τη συλλογή από νουβέλες Τσίρκο. Μετά την εγκατάστασή της στο Παρίσι πραγματοποίησε δημοσιεύσεις, μεταφράσεις και εκδόσεις στα γαλλικά. Η τελευταία της εμφάνιση στον χώρο της ελληνόφωνης λογοτεχνίας πραγματοποιήθηκε το 1993 με την έκδοση του μυθιστορήματος Φιλέλληνες (είκοσι τέσσερα γράμματα μιας Οδύσσειας).

Η Μιμίκα Κρανάκη ανήκει στους έλληνες πεζογράφους της μεταπολεμικής γενιάς, ειδικότερα σ’ εκείνους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα λόγω πολιτικών φρονημάτων και έκτοτε έζησαν ή ζουν σε χώρες της Ευρώπης. Το ελληνόφωνο πεζογραφικό έργο της κινείται στα όρια ανάμεσα στη ρεαλιστική και τη νεωτερική γραφή με έντονη παρουσία στοιχείων λυρικής και μουσικής διάστασης του λόγου. Στο τελευταίο της έργο Φιλέλληνες, η Κρανάκη εξετάζει το θέμα της νοσταλγίας των Ελλήνων διανοουμένων του εξωτερικού και της ιδιότυπης σχέσης τους με τη νεοελληνική πραγματικότητα. Έφυγε από τη ζωή την 1η Απριλίου του 2008, στο Παρίσι.

 

Εργογραφία

 

Ματαρόα σε δυο φωνές

Ετερογραφία

Αυτογραφία

Διαβάζοντας τον Φρόυντ

Φιλέλληνες

Contre temps

Φιλέλληνες

Τσίρκο

 

Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ, ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ



 

ΕΚΕΒΙ Bιογραφικό σημείωμα [πηγή: Εθνικό Κέντρο Βιβλίου]

Ψηφίδες, Πρόσωπα και θέματα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Ψηφίδες

Βιβλιοnet Βιβλιοnet

Βικιπαίδεια Βικιπαίδεια