Εκτενέστερο βιογραφικό

Γεννήθηκε το 1927 και προέρχεται από τον κύκλο των πεζογράφων της Θεσσαλονίκης. Η πεζογραφία του κινείται στον εσωτερικό χώρο και ανιχνεύει τις οδυνηρές μνήμες που άφησαν στους ανθρώπους της γενιάς του τα γεγονότα της δεκαετίας του '40. Καλλιεργεί ένα ιδιαίτερα προσεγμένο προσωπικό ύφος, όπου συνδυάζονται η συμπύκνωση και η αφαίρεση με τη λυρική ροή του λόγου. Έργα του: Κήπος Πριγκίπων (1966), Ύπνος Θάνατος (1974), Μυθολογία (1977), Η μεγάλη πλατεία (1987), Καταπάτηση (1990), Κεφαλή (1994), Το ταξίδι που πληγώνει (1995), Η ατέλειωτη γραφή του αίματος (1996), Μπέσα για μπέσα ή ο άλλος Φώτης (1998). Έχει τιμηθεί δύο φορές με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, το 1988 και το 1997.

 

Πηγή: Σχολικό βιβλίο γ' λυκείου

 

Ο Νίκος Μπακόλας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, γιος του Χριστόφορου Μπακόλα και της συζύγου του Δέσποινας. Σπούδασε στο μαθηματικό τμήμα της Φυσικομαθηματικής Σχολής Θεσσαλονίκης (αποφοίτησε το 1956) και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην αεροπορία (1947-1950). Από τα φοιτητικά του χρόνια στράφηκε στη δημοσιογραφία με πρώτη εμφάνιση στην εφημερίδα Νέα Αλήθεια το 1951. Η δημοσιογραφία αποτέλεσε τη βασική επαγγελματική του δραστηριότητα. Συνεργάστηκε με τις περισσότερες εφημερίδες της συμπρωτεύουσας (Ελεύθερος Κήρυξ, Μακεδονία, Ελεύθερος λόγος, Θεσσαλονίκη, Νέα Αλήθεια, Ελληνικός Βορράς, Δράσις), όπου δημοσίευσε μεταφράσεις, άρθρα και φιλολογικά δοκίμια και υπήρξε κατά καιρούς υπεύθυνος σύνταξης και αρχισυντάκτης. Διετέλεσε επίσης προϊστάμενος του Τμήματος Τύπου της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης (1959-1967) - και υπ’ αυτή την ιδιότητα άτυπος γραμματέας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης κατά την περίοδο 1960-1965 -, πρόεδρος της καλλιτεχνικής επιτροπής, εισηγητής δραματολογίου και καλλιτεχνικός διευθυντής του Κ.Θ.Β.Ε. Από τη δημοσιογραφία συνταξιοδοτήθηκε το 1986. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1952 με το έργο Παραλλαγή στο πένθιμο εμβατήριο, για το οποίο τιμήθηκε με τον β’ έπαινο στον διαγωνισμό νουβέλας του περιοδικού Μορφές και τρία χρόνια αργότερα άρχισε να δημοσιεύει πεζογραφήματά του στο περιοδικό Φοιτητικά Γράμματα και την εφημερίδα Παμφοιτητική. Το 1958 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο Μην κλαις αγαπημένη. Τιμήθηκε με το βραβείο Plotin του περιοδικού Τομές (1978 για το έργο του Μυθολογία), το α΄ κρατικό βραβείο μυθιστορήματος (1988 για τη Μεγάλη πλατεία), ενώ διακρίσεις πήρε επίσης για τα έργα του Όλοι οι άνθρωποι της γης και Μην κλαις αγαπημένη. Εκτός από την πεζογραφία ο Νίκος Μπακόλας ασχολήθηκε επίσης με τις λογοτεχνικές μεταφράσεις, κυρίως από έργα αμερικανών συγγραφέων, καθώς και με τη θεατρική κριτική (σημειώνεται πως ο Νίκος Μπακόλας έγραψε και ένα θεατρικό έργο το -ανέκδοτο και άπαιχτο- Ο κόκκινος φάκελος του 1960).

Ο Νίκος Μπακόλας ανήκει στους έλληνες πεζογράφους της μεταπολεμικής γενιάς, ειδικότερα στους λογοτέχνες της λεγόμενης μοντερνιστικής παράδοσης της σχολής της Θεσσαλονίκης. Με επιρροές από το ρεύμα του εσωτερικού μονολόγου και αμερικανούς πεζογράφους όπως οι W. Faulkner, H. James και F.S. Fitzgerald, το σύνολο του μυθιστορηματικού του έργου κινείται στα πλαίσια της προσωπικής μυθολογίας του συγγραφέα για τη γενέτειρά του και την ιστορία της κατά την περίοδο από το 1880 ως τις μέρες μας. Έργα του μεταφράστηκαν στα σουηδικά, γερμανικά, ολλανδικά, αγγλικά, γαλλικά και φιλανδικά.

 

Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ

Εργογραφία

 

Ι. Πεζογραφία

Μην κλαις, αγαπημένη. Θεσσαλονίκη, 1958.

Ο κήπος των πριγκήπων· μυθιστόρημα. Αθήνα, Γκόνης, 1966.

Εμβατήρια· Τρία πεζογραφήματα. Θεσσαλονίκη, 1972.

Ύπνος θάνατος· Πεζογράφημα. Θεσσαλονίκη, 1974 (και έκδοση β’ μαζί με τα Εμβατήρια, Αθήνα, Κέδρος, 1984).

Μυθολογία· Δώδεκα αλληλένδετα αφηγήματα. Αθήνα, Εξάντας, 1977.

Η μεγάλη πλατεία· Ιστορία των μέσων και νέων χρόνων · Μυθιστόρημα. Αθήνα, Κέδρος, 1987.

Καταπάτηση· Μυθιστόρημα. Αθήνα, Κέδρος, 1990.

Η Κεφαλή. Αθήνα, Κέδρος, 1994.

Το ταξίδι που πληγώνει· Έξι πεζογραφήματα. Θεσσαλονίκη, Χειρόγραφα, 1995.

Η ατέλειωτη γραφή του αίματος. Αθήνα, Κέδρος, 1996.

Μπέσα για μπέσα· ή Ο άλλος Φώτης. Αθήνα, Κέδρος, 1998.

ΙΙ. Μεταφράσεις

Φώκνερ Γ., Η βουή και το πάθος. Αθήνα, Γκόνης, 1963.

Τουργκένιεφ Ιβάν, Ρούντιν. Θεσσαλονίκη, Σφαίρα, 1970.

Φιτζέραλντ Φ.Σ., Ο μέγας Γκάτσμπυ. Αθήνα, Πάπυρος, 1971.

Τζαίημς Χένρυ, Το στρίψιμο της βίδας. Θεσσαλονίκη, έκδοση της εφημερίδας Ελληνικός Βορράς, 1973.

Φώκνερ Γ., Ένα ρόδο για την Έμιλυ. Αθήνα, Κέδρος, 1995.