Παπαδημητρακόπουλος Ηλίας Χ. (1930-)
Σύντομο βιογραφικό για σχολική χρήση. Κατέβασε σε αρχείο 
«[…]Δεν είχα ξεπεράσει ποτέ το γεγονός ότι είχα φύγει από τον Πύργο, είχα χάσει τις επαφές μου, το πατρικό μου, τη μάνα μου, τ’ αδέλφια μου. Το γράψιμο ήταν μια παρηγορία...».
Ο Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος είναι διακεκριμένος διηγηματογράφος και δοκιμιογράφος. Γεννήθηκε στον Πύργο της Ηλείας. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο οικογενειακό κτήμα στα όρια του Πύργου και τέλειωσε το πρακτικό τμήμα του εκεί Γυμνασίου. Ο θάνατος του πατέρα του κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής προκάλεσε και την οικονομική καταστροφή της οικογένειας. Σπούδασε στη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή στη Θεσσαλονίκη και υπηρέτησε ως στρατιωτικός γιατρός. Αποστρατεύτηκε με αίτησή του, έχοντας στο μεταξύ συμβάλει στην προώθηση των στρατιωτικών προγραμμάτων προληπτικής ιατρικής και διατελέσει για έξι χρόνια διευθυντής σύνταξης του περιοδικού Ιατρική Επιθεώρησις Ενόπλων Δυνάμεων. Παράλληλα, αρθρογραφούσε περιστασιακά στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία και συνεργαζόταν με διάφορα περιοδικά.
Ο Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος ανήκει στη μεταπολεμική γενιά των Ελλήνων πεζογράφων. Χαρακτηριστική του έργου του είναι η κυριαρχία του νοσταλγικού αισθήματος για την εποχή της νεότητάς του και η πικρή διαπίστωση του αδύνατου της επιστροφής της και της σκληρότητας της σύγχρονης πραγματικότητας, μέσω ωστόσο μιας γραφής λιτής, έντονα υπαινικτικής, έμμεσα κριτικής και διακριτικά ειρωνικής.
Το 2007 γυρίστηκε το ντοκιμαντέρ «Σπίτι δίπλα στη θάλασσα» με θέμα τον ίδιο και σκηνοθέτη τον Λευτέρη Ξανθόπουλο. Διηγήματά του έχουν μεταφρασθεί και στα γαλλικά, ενώ για το έργο του τιμήθηκε μεταξύ άλλων με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας.
Πηγές: Σχολικό βιβλίο γ' λυκείου, Ε.ΚΕ.ΒΙ., anemourion.blogspot
Επιμέλεια: Κωνσταντίνα Σάιτ
Ανθολογούνται στα σχολικά βιβλία:
Άλλα βιογραφικά
Γεννήθηκε το 1930 στον Πύργο της Ηλείας. Σπούδασε στη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή στη Θεσσαλονίκη και υπηρέτησε ως στρατιωτικός γιατρός στη Μακεδονία και αλλού. Αποστρατεύτηκε με αίτησή του το 1983 με το βαθμό του ανώτερου γενικού αρχιάτρου. Έργα του: Πεζογραφήματα: Οδοντόκρεμα με χλωροφύλλη (1973), Θερμά θαλάσσια λουτρά (1980), Ο γενικός αρχειοθέτης (1989), Ροζαμούνδη (1995), Τόποι τέσσερεις (1996) — Κρατικό βραβείο 1997. Δοκίμια: Αναφορές στο έργο του πεζογράφου Νίκου Καχτίτση (1974), Παρακείμενα (1983), Βουστροφηδόν (1987), Επί πτίλων αύρας νυκτερινής (πέντε κείμενα για τον Παπαδιαμάντη) (1992), Αποκείμενα (2000). Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης κ.ά.
Πηγή: Σχολικό βιβλίο γ' λυκείου
Ο Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας, γιος γνωστού δικηγόρου της πόλης. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο οικογενειακό κτήμα στα όρια του Πύργου και τέλειωσε το πρακτικό τμήμα του εκεί Γυμνασίου. Ο θάνατος του πατέρα του κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής (1943) προκάλεσε και την οικονομική καταστροφή της οικογένειας. Σπούδασε στη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1949-1955), με ειδίκευση στην παθολογία και μετεκπαίδευση στην υγιεινολογία. Παραιτήθηκε το 1958, υποχρεώθηκε ωστόσο να επιστρέψει και από το 1959 ως το 1968 έζησε στην Καβάλα. Εκεί συνεργάστηκε με το περιοδικό Αργώ και υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού Σκαπτή Ύλη και ιδρυτής της κινηματογραφικής λέσχης της πόλης. Στο στράτευμα παρέμεινε ως το 1983, οπότε αποστρατεύτηκε μετά από δική του αίτηση με το βαθμό του ανώτερου γενικού αρχίατρου, έχοντας στο μεταξύ συμβάλει στην προώθηση των στρατιωτικών προγραμμάτων προληπτικής ιατρικής και διατελέσει για έξι χρόνια διευθυντής σύνταξης του περιοδικού Ιατρική Επιθεώρησις Ενόπλων Δυνάμεων. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1962 με τη δημοσίευση του διηγήματος Οι Φρακασάνες στο περιοδικό Αργώ. Συνεργάστηκε επίσης με περιοδικά όπως τα Ταχυδρόμος (Καβάλας), Διάλογος (Θεσσαλονίκης), Διάλογος (Λεχαινών), Αντί, Χάρτης, Χρονικό, Το Τέταρτο.
Ο Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος ανήκει στη μεταπολεμική γενιά των ελλήνων πεζογράφων. Χαρακτηριστική του έργου του είναι η κυριαρχία του νοσταλγικού αισθήματος για την εποχή της νεότητάς του και η πικρή διαπίστωση του αδύνατου της επιστροφής της και της σκληρότητας της σύγχρονης πραγματικότητας, μέσω ωστόσο μιας γραφής λιτής, έντονα υπαινικτικής, έμμεσα κριτικής και διακριτικά ειρωνικής.
Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ.
Εργογραφία
Οδοντόκρεμα με χλωροφύλλη. Θεσσαλονίκη, Τραμ, 1973.
Αναφορές στο έργο του πεζογράφου Νίκου Καχτίτση. Αθήνα, ιδιωτική έκδοση, 1974.
Θερμά θαλάσσια λουτρά (εικονογράφηση Ανακρέοντα Καναβάκη). Θεσσαλονίκη, Εγνατία, 1980.
Επιστολαί προς μνηστήν (από κοινού με τον Ηλία Πετρόπουλο, εικονογράφηση Αλέκου Φασιανού). Αθήνα, Γράμματα, 1980.
Παρακείμενα. Αθήνα, Κέδρος, 1983.
Βουστροφηδόν. Αθήνα, Ύψιλον, 1987.
Ο γενικός αρχειοθέτης. Αθήνα, Κείμενα, 1989.
Επί πτίλων αύρας νυχτερινής (πέντε κείμενα για τον Παπαδιαμάντη, σχέδια Ράλλης Κοψίδης). Αθήνα, Νεφέλη, 1992.
Α/Π “Ελένη”. Πάτρα, Δήμος Πατρέων, 1994.
Ροζαμούνδη. Αθήνα, Νεφέλη, 1995.
Τόποι τέσσερις. Αθήνα, Στιγμή, 1996.
