Σαχτούρης Μίλτος (1919-2005)
Σύντομο βιογραφικό για σχολική χρήση. Κατέβασε σε αρχείο 
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Από το γένος του πατέρα του καταγόταν από την Υδραϊκή οικογένεια των Σαχτούρηδων. Το 1937 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, εγκατέλειψε όμως τις σπουδές του στο τέταρτο έτος και αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία, ζώντας από την πατρική του περιουσία.
Πρωτοέγραψε ποίηση την άνοιξη του 1941, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Το 1943 γνωρίστηκε με τον Οδυσσέα Ελύτη και τον Νίκο Εγγονόπουλο, με τον οποίο συνδέθηκε με στενή φιλία. Ως ποιητής στον χώρο των γραμμάτων εμφανίστηκε ύστερα από παρότρυνση του Ελύτη, στο περιοδικό Τα Νέα Γράμματα. Αμέσως μετά κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή Η Λησμονημένη.
Για τα πρώτα του ποιήματα πήρε κακές κριτικές από εκπροσώπους της Γενιάς του '30, οι οποίοι αντιμετώπισαν το έργο του με χλεύη. Στις αρχές τις δεκαετίας του 1960, όμως, οι κριτικοί άρχισαν να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στα ποιήματά του.
Στην διάρκεια της λογοτεχνικής του πορείας τιμήθηκε με τρία κρατικά βραβεία: Με το Α΄ Βραβείο Νέοι Ευρωπαίοι Ποιητές από την ιταλική ραδιοφωνία και τηλεόραση για την συλλογή του «Όταν σας μιλώ», με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή του «Τα Στίγματα» και με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το έργο του «Εκτοπλάσματα».
Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση έργων του Μπέρτολντ Μπρεχτ και του Φραντς Κάφκα και συνεργάστηκε με περιοδικά όπως Τα Νέα Γράμματα, Το Τετράδιο, Τα Νέα Ελληνικά, Το τραμ, Η λέξη.
Ο Σαχτούρης αν και επηρεάστηκε από τον υπερρεαλισμό δεν αφομοιώθηκε απ' αυτόν. Ξέφυγε από αυτόν αποκτώντας μια καθαρά προσωπική φωνή. Μπορεί όμως να χαρακτηριστεί ποιητής του παραλόγου και του συμβολισμού. Η γλώσσα των ποιημάτων του είναι ελλειπτική, τραγική, και σοβαρή. Ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά· είναι ένας πρωτοποριακός ποιητής, με αντοχή στο χρόνο.
Τα ποιήματά του είναι εμπνευσμένα από την περίοδο της κατοχής και της μεταπολεμικής εποχής και έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
Πέθανε στις 29 Μαρτίου 2005.
Επιμέλεια: Αγνή Τσιότσου
Ανθολογούνται στα σχολικά βιβλία:
Εκτενέστερο βιογραφικό
Γεννήθηκε το 1919 στην Αθήνα και είναι δισέγγονος του γνωστού ναυμάχου του 1821 Γεωργίου Σαχτούρη. Μετά τον θάνατο του πατέρα του (1939), αποφάσισε να εγκαταλείψει τις πανεπιστημιακές του σπουδές (Νομικά) και ν' αφοσιωθεί αποκλειστικά στην ποίηση. Θεωρείται σήμερα ως ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς ποιητές της μεταπολεμικής υπερρεαλιστικής ποίησης. Κύρια χαρακτηριστικά της ποίησής του είναι τα εξής: α) Ποιητική γραφή έκδηλα αντιλυρική, β) το κάθε ποίημα αποτελεί και μια ιστορία που μέσα από τις αλλεπάλληλες εικόνες εκφράζει κάποιο μήνυμα και γ) το παράλογο. Για τη φύση του παράλογου, που είναι βασικό χαρακτηριστικό της ποίησής του, έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις. Στην ποίηση του Σαχτούρη το παράλογο στηρίζεται στο υλικό της αλήθειας σ' ένα παράδοξο σχήμα. Σπάνια χρησιμοποιείται με τους αχαλίνωτους τρόπους ενός ανερμάτιστου υποσυνείδητου.
Πηγή: Σχολικό βιβλίο γ' λυκείου
Ο Μίλτος Σαχτούρης γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του δικαστικού και κρατικού νομικού συμβούλου Δημητρίου Σαχτούρη και δισέγγονος του ναυάρχου και αγωνιστή του ’21 Γεωργίου Σαχτούρη από την Ύδρα. Το 1937 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, εγκατέλειψε όμως τις σπουδές του στο τέταρτο έτος και αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία, ζώντας από την πατρική του περιουσία. Το 1944 δημοσίευσε ποιήματα στο περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα και ένα χρόνο αργότερα εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Η λησμονημένη. Ακολούθησαν οχτώ ποιητικές συλλογές που εκδόθηκαν και στο συγκεντρωτικό τόμο Ποιήματα (1945-1971) του 1977, καθώς επίσης τα Χρωμοτραύματα (1980) και τα Εκτοπλάσματα (1986). Η τελευταία του ποιητική συλλογή με τίτλο Ανάποδα γυρίσαν τα ρολόγια κυκλοφόρησε από τον Κέδρο το 1998. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση έργων του Μπέρτολντ Μπρεχτ και του Φραντς Κάφκα και συνεργάστηκε με περιοδικά όπως Τα Νέα Γράμματα, Το Τετράδιο, Τα Νέα Ελληνικά, Το τραμ, Η λέξη. Τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο σε διεθνή διαγωνισμό ποίησης της ιταλικής ραδιοφωνίας (1956), το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1962), τη χορηγεία του ιδρύματος Φορντ (1972), το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1987 για τη συλλογή Εκτοπλάσματα).
Ο Μίλτος Σαχτούρης ξεκίνησε να γράφει ποιήματα κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, όταν ακόμη ήταν φοιτητής στη Νομική. Τότε γνωρίστηκε με τον Νίκο Εγγονόπουλο και ήρθε σε επαφή με το καλλιτεχνικό ρεύμα του υπερρεαλισμού, τα μηνύματα του οποίου αφομοίωσε δημιουργικά στην πορεία του προσδιορισμού της προσωπικής του ποιητικής έκφρασης. Η ποίησή του κυριαρχείται από συμβολικά και αρχετυπικά στοιχεία και κινείται στα εφιαλτικά πλαίσια του κλειστού ποιητικού του κόσμου, παρουσιάζοντας χαρακτηριστικές θεματολογικές, γλωσσικές και εκφραστικές εμμονές, πάντα όμως με μια βαθύτερη, αν και έμμεση, πολιτική αγωνία.
Πέθανε στις 29 Μαρτίου 2005.
Εργογραφία
Ι.Ποίηση
• Η λησμονημένη. Αθήνα, 1945.
• Παραλογαίς. Αθήνα, 1948.
• Με το πρόσωπο στον τοίχο. Αθήνα, 1952.
• Όταν σας μιλώ. Αθήνα, 1956.
• Τα φάσματα · ή Η χαρά στον άλλο δρόμο. Αθήνα, 1958.
• Ο περίπατος. Αθήνα, 1960.
• Τα στίγματα. Αθήνα, Κέδρος, 1962.
• Σφραγίδα · ή Η όγδοη σελήνη. Αθήνα, 1964.
• Το σκεύος. Αθήνα, Κείμενα, 1971.
• Χρωμοτραύματα. Αθήνα, Κέδρος, 1980.
• Εκτοπλάσματα. Αθήνα, Κέδρος, 1986.
• Καταβύθιση. Αθήνα, Κέδρος, 1990.
• Έκτοτε. Αθήνα, Κέδρος, 1996.
• Ανάποδα γυρίσαν τα ρολόγια. Αθήνα, Κέδρος, 1998.
ΙΙ.Συγκεντρωτικές εκδόσεις
• Ποιήματα 1945-1971. Αθήνα, Κέδρος, 1977.
• Φωνή από την άλλη ακρογιαλιά· Επιμ.-Ανθολ. Ζ.Σαμαρά. Αθήνα, Ερμής, 1997.
Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ
![Μίλτος Σαχτούρης [πηγή: Βικιπαίδεια]](../img/wikipedia.png "Μίλτος Σαχτούρης [πηγή: Βικιπαίδεια]"){kind=small}
